Félagsbréf - 01.12.1960, Blaðsíða 28

26
FÉLAGSBRÉF
dyr og viS fórum inn, og þar var annar hermaður, gamall karl líka með
axlarband og silfurlitaðan fugl sinn á hvorri öxl.
„Þá erum við komin,“ sagði konan. „Þetta er ofurstinn McKellogg. Nú
hvað viltu í matinn.“
„Ég held ég vilji helzt höm og egg og kaffi,“ sagði ég.
Hún hafði lyft símanum, en hætti nú við 'það.
„Kaffi?“ sagði hún. „Hvenær byrjaðirðu að drekka kaffi?“
„Ég veit það ekki,“ sagði ég. „Ég man eiginlega ekki svo langt.“
„Þú ert svona átta ára?“ sagði hún.
„Nei,“ sagði ég. „Ég er átta ára og tíu mánaða. Á ellefta mánuðinum.“
Þá hringdi hún. Svo sátum við þarna og ég var að segja þeim frá því,
þegar Pétur fór af stað að heiman til Pearl Harbor og að ég hafði ætlað
með honum, en yrði að fara aftur heim til að sjá um mömmu og þessar
tíu ekrur Péturs, og hún sagði mér, að þau ættu lítinn dreng líka á stærð
við mig, í skóla fyrir austan. Þá kom annar svertingi í nokkurs konar
skyrtujakka og var með einhverjar hjólbörur, sem hann ók inn. Á hjól-
börunum var höm og egg handa mér, og mjólkurglas og meira að segjaj
eplakaka, og ég hélt fyrst ég væri svangur. En strax og ég var búinn a$
taka fyrsta bitann, fann ég, að ég gat ekki kyngt honum, svo að ég flýtti
mér að standa á fætur.
„Ég verð að fara,“ sagði ég.
„Bíddu,“ sagði hún.
„Eg má til,“ sagði ég.
„Bíddu aðeins,“ sagði hún. „Ég er búin að hringja eftir bíl. Það tekur
enga stund. Geturðu ekki einu sinni drukkið mjólkina? Eða svolítið kaffi?‘
„Nei,“ sagði ég. „Ég er ekki svangur. Ég borða, þegar ég kem heim.“
Þá hringdi síminn, en hún anzaði honum ekki neitt.
„Þarna,“ sagði hún. „Þarna er bíllinn kominn.“ Og við fórum niður aftur
í litla herbergið með uppáfærða svertingjanum. 1 þetta sinn var það stór
bíll, sem hermaður keyrði. Ég fór fram í hjá honum. Hún fékk hermannin-
um einn dollara. „Hann getur svengt,“ sagði hún. „Reynið þér þá að finna
alminlegan stað handa honum.
Allt í lagi, Mrs. McKellogg,“ sagði hermaðurinn.
Svo vorum við farnir. Og nú sá ég Memphis vel, í glaða sólskininu, meðan
við ókum gegnum hana. Og áður en ég vissi af, vorum við komnir aftur