Félagsbréf - 01.03.1961, Síða 19

KRISTMANN GUÐMUNDSSON:
T V Ö L J Ó Ð
EUFRÓSÝNE
Á kyrrum straumi aldanna liðnu,
í gleymdri mánabirtu horfinna stunda,
rek ég spor þín
um hin skínandi vötn tímans,
ó, Eufrósýne!
Ég sé þig í dögun aldanna,
á morgni hinnar skapandi þagnar,
leika að sœvarliljum
í þíns föður garði
á stjörnubjartri strönd;
lognbáran flýtur mjúklega að fjöruborðinu,
vefur œvintýr hins óborna
hljómlaust í þess sand.
Og ég sé varir þínar bœrast,
Eufrósýne,
gegnum nið aldanna er hvíslað
nafni míns gullna draums.
0, gyðja, sem þekktir óskina miklu
í óbornu hjarta þíns vinar,
heyr játningu hans: