Félagsbréf - 01.03.1961, Qupperneq 47

FÉLAGSBRÉF
37
mjallarinnar, sem var þó næsta óþörf og hafði löngum verið, og hver veit
nema hið helga jljót hans hafi upphaflega verið Sogið, sem kapítalistísk
bæjarstjórn lét virkja! Og Tómas hélt áfram að yrkja um fegurðina eins
og bann hefði alls ekki tekið eftir því, að maður, sem átti ærið mikið
undir sér, hafði tilkynnt landslýðnum, — og þá einkum og sér í lagi
skáldum og rithöfundum, að ekkert skáld gœti verið þekkt fyrir að standa
utan við hina miklu hreyfingu, sem hann sagði flæða yfir heiminn, var
engu likara en þessi Tómas tæki ekki mark á, að mikill andans maður
hafði tilkynnt gersamlega afdráttarlaust — og að því er virzt gat á ábyrgð
ekki aðeins sína, heldur mikilla mektarmanna á vettvangi íslenzkra bók-
mennta, að enginn gæti lýst veruleikanum á sannan og hlutlausan hátt
nema kommúnistar, — hver vissi nema þessi Tómas jafnvel ímyndaði sér,
að fegurSin, þetta borgaralega hjóm og hismi, væri veruleiki og vildi svo
sýna, að samt þyrfti ekki neinn kommúnista til að lýsa henni?
Vitanlega var lagt að Tómasi um að sjá að sér, og sannarlega var
talað um hann og skáldskap hans á þann hátt, að hann hefði mátt vara
sig, — en nei, nei, og svo var þá vöndurinn til reiðu.
í Tímariti Aláls og Menningar kvað Kristinn Andrésson upp þann dóm,
að í Stjörnum vorsins væri vöntun „nýrra, lífrænna. viðfangsefna og endur-
frjóvgaðrar listar“, og hann sagði líka um list Tómasar það, sem Kristján
Karlsson vitnar til í ritgerð sinni framan við hina nýju útgáfu af ljóða-
safni Tómasar, að list hans sé „mjög ónútímaleg, laits við siSrœna alvöru
og mannúðarkennd, skilyrðislaus dýrkun á óraunsœrri, jajnvel dulúðgri
Ijóðrœnni jegurð.“ Þetta eru þó skammir, sem að kveður! List Tómasar
er svo laus við siðræna alvöru og mannúðarkennd, að kommúnistanum
Kristni Andréssyni ofbýður — kommúnisianum! Og óraunsœ fegurð — ójá,
og dulúög — þvílíkt reginhneyksli! Kristján Karlsson gerist til að afsaka
Kristin með alvöru tímanna! Líklega mundi réttara að afsaka Kristján
Karlsson með því, að hann skorti gersamlega skilning á eðli náttúfu-
kommúnistans, heldur en eigna. afsökun hans á hinum svívirðilegu, of-
stækisþrungnu og fjarstæðu ummælum ótta hans við ógnarbíld hinnar
kommúnistísku áróðursvélar! .. . En síðar mun hér verða að því vikið,
hvort Kristinn muni- ekki vera Kristinn samur!
Ég er einn af þeim mönnum, sem er það meðfætt, að finnast frá fyrstu
bernsku Guðs heimur fagur, flestir menn meira eða minna góðir — og
kommúnistar sem einstaklingar rétt eins og aðrir — og auk alls þessa