Félagsbréf - 01.12.1963, Blaðsíða 53

Félagsbréf - 01.12.1963, Blaðsíða 53
ísraelum og Aröbum og raunar öllum lieinii. Þessar lexíur áttu að vera sundur- leitar, 'því að nemendurnir voru sjálf- ir sundurleitir. Áður en réttarhaldið hófst hafði Ben-Gurion útlistað þessar lexíur í nokkrum greinum, sem ætlað var að útskýra, hvers vegna Israel hefði rænt sakborningnum. Þessi var lexía allra þeirra sem ekki játuðu gyð- ingatrú: „Við viljum sýna þjóðum heims, hvernig nazistar myrtu millj- ónir manna — þar sem þeir af til- viljun voru Gyðingar, og milljón börn — þar sem þau af tilviljun voru Gyð- ingabörn. Gyðingar í útlegðinni — Diaspora — áttu að minnast þess, að Gyðing- dómur hefði alltaf átt í höggi við óvinveittan heim, „4.000 ára gamall, með trúarafrekum sínum og siðgæðis- viðleitni og vongleði um komu Messí- asar,“ og hvernig Gyðingar hefðu úrkynjazt, þar til þeir gengu til slátr- unarinnar eins og sauðkindur; stofn- un Gyðingaríkis ein hefði gert Gyð- inga færa um að bera hönd fyrir höf- uð sér eins og Israelar gerðu í frelsis- stríðinu, í Súezævintýrinu og í næst- um daglegum skærum meðfram hin- um marghrjáðu landamærum Israels. Og íbúar ísraels fengu einnig sína lexíu: „Sú kynslóð ísraela sem vaxið hefur úr grasi eftir blóðbaðið mikla/' ætti á hættu að glata tengslum sínum við Gyðinga og þar með eigin sögu. „Nauðsyn ber til þess að æskan rnuni örlög Gyðinga. Við viljum, að unga fólkið þekki sorglegustu staðreyndir sögu okkar.“ Ef þetta hefði verið eina réttlæt- ing þess að leiða Eichmann fyrir dóm í Jerúsalem hefði réttarhaldið farið fyrir ofan garð og neðan í flestum skilningi. Sumar voru lexíurnar óþarf- ar, aðrar blátt áfram villandi. Gyð- ingahatur hefur fengið á sig óorð fyrir tilstilli Iditlers, ef til vill ekki um alla framtíð, en sannarlega um sinn, og þetta stafar ekki af því að Gyðingar hafi skyndilega orðið hvers manns hugljúfi, heldur því, svo vitnað sé í Ben-Gurion sjálfan, að flestir hafa „gert sér grein fyrir, að á okkar dög- um er gasklefinn og sápuverksmiðjan rökrétt afleiðing Gyðingahaturs.“ Alíka óþörf var lexían Gyðingum í útlegð. Þeir þurftu naumast á að halda óförum og dauða þriðjungs trú- arbræðra sinna til að sannfærast um fjandskap umheimsins. Ef Ben-Gurion forsætisráðherra, sem er í raun réttri þjóðarhöfðingi Gyðinga, ætlaði sér að styrkja þessa „meðvitund Gyðinga,“ skjöplaðist lionum hrapallega; það vill svo til, að breyting þessa hugs- unarháttar er í rauninni ómissandi forsenda fyrir fullveldi Israela, sem sagt er að gert hafi Gyðinga að fólki meðal fólks, þjóð meðal þjóða, ríki meðal ríkja, og byggir tilveru sína nú á fjölhyggju, þar sem ekki stenzt lengur hin ævaforna og því miður trúbundna tvískipting alls mannfólks í Gyðinga og ekki-Gyðinga. 2 „Eichmann var venjulegur maSur". Sex geðlæknar lýstu því yfir, að Eichmann væri „með fullri skynsemi“, — „að minnsta kosti með meiri skvn- semi en ég, eftir að ég hef rannsakað FÉLAGSBRÉF 49
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Félagsbréf

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Félagsbréf
https://timarit.is/publication/1060

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.