Félagsbréf - 01.12.1963, Qupperneq 56

var innanbrjósts þegar þeir urðu morð-
tæki, — eins og skipstjórum „á sökkv-
andi skipum, sem lánast að koma
þeim klakklaust til hafnar með því
að varpa útbyrðis megninu af hinum
dýrmæta farmi“; eins og bjargvættum,
sem „bjarga þúsund manns með
hundrað fórnardýrum, tíu þúsundum
með þúsund.“
Sannleikurinn var jafnvel enn
hryllilegri. Dr. Kastner í Ungverja-
landi, til dæmis, bjargaði nákvæmlega
1.684 manns og galt fyrir á að gizka
476.000 mannslíf önnur.
Alvarlegasta gloppan í „heildar-
mynd atburðanna“ var að enginn bar
vitni um samvinnu nazistaleiðtoganna
og ráðamanna Gyðinga, og því gafst
ekki færi á að spyrja: „Hvers vegna
stuðluðuð þið að útrýmingu ykkar
eigin fólks og þar með ykkar eigin
hruni ?“
Eina vitnið, sem liafði mátt sín ein-
hvers í Judenrat (Gyðingaráði), var
Pinchas Freudiger, áður barón Philip
von Freudiger frá Búdapest, og meðan
hann bar fram vitnisburð sinn, varð
eina up])þotið í hópi áhorfenda; fólk-
ið hrópaði á vitnið á ungversku og
jiddisku, og gera varð hlé á réttar-
haldinu.
Freudiger, rétttrúaður Gyðingur
sem naut talsverðrar virðingar, varð
miður sín: „Hér er fólk sem segir að
því hafi ekki verið sagt að flýja. En
helmingur fólksins sem flúði var
handsamaður og drepinn,“ — en
hins vegar 99 prósent þeirra sem ekki
flúðu. „Hvert átti fólkið að fara?
Hvert átti það að flýja?“, — en sjálf-
ur flúði hann til Rúmeníu því að hann
var ríkur og Wisliceny hjálpaði hon-
um. „Hvað gátum við gert? Hvað gát-
um við gert?“
Og eina svarið við þessu kom frá
dómsforseta: „Ég held, að þetta sé
ekkert svar við þessari spurningu“ —
spurningu sem kom frá áhorfenda-
pöllunum en ekki réttinum
Spurningin: „Hvers vegna gerðuð
þið ekki uppreisn?“ gegndi í raun-
inni því hlutverki að dylja spurning-
una sem enginn spurði. Og þannig
urðu öll svör við þeim ósvaranlegu
spurningum sem saksóknarinn lagði
fyrir vitnin fjarri því að vera „sann-
leikurinn, allur sannleikurinn og ekk-
ert nema sannleikurinn.“
Það var satt, að Gyðingar sem
heild höfðu ekki verið skipulagðir; að
þeir áttu engin lönd, enga ríkisstjórn
og engan her; að á þeirri stundu, er
þörf þeirra var mest, áttu þeir sér
enga útlagastjórn til að halda fram
málum þeirra við Bandamenn, (Gyð-
ingastofnunin í Palestínu undir stjórn
dr. Weizmanns var í bezta lagi fátæk-
leg upjjbót), engan vo])naforða, engan
stríðsþjálfaðan æskulýð.
En allur sannleikurinn var sá, að
til voru skipulögð samfélög Gyðinga
og Gyðingaflokkar og velferðarsam-
tök Gyðinga, bæði í einstökum lönd-
um og alþjóðastofnanir. Hvar sem
Gyðingar bjuggu, voru viðurkenndir
Gyðingalciðtogar, og þessir leiðtogar
unnu næstum allir með nazistum á
einn hátt eða annan og af einni eða
annarri ástæðu. Allur sannleikurinn
var sá, að hefðu Gyðingar raunveru-
lega verið óskipulagðir og forustu-
lausir, hefði ríkt ringulreið og eymd,
52 FÉLAGSBRÉF