Félagsbréf - 01.12.1963, Qupperneq 61

STEFÁN JÚLÍUSSON
Bréfkorn
til Baldvins Tryggvasonar framkvæmdastjóra AB og ritstjóra Félagsbréfa.
Kæri Baldvin.
Þið Jökull Jakobsson sendið mér
kveðju guðs og ykkar í nýútkomnu
hefti Félagsbréfa. Skrifar Jökull j>ar
um bók mína Sumarauka, sem út
kom hjá forlagi þínu í fyrra. Þar sem
það er svolítið óvenjulegt að fá þess
háttar ritdóm á ábyrgð útgefanda síns
eftir dúk og disk, langar mig að leiða
athygli þína ofurlítið að þessari rit-
smíð. Mér hefur alltaf fundizt, að
samskipti útgefanda og rithöfundar
ættu ekki að vera fjandsamleg, ef þeir
hefðu einhver skipti á annað borð.
Ég hef fengizt við að setja saman
sögur í um j>að til tuttugu og fimm
ár og marga ritdóma fengið bæði til
lofs og lasts, en samt hef ég aldrei
gert athugasemd við ritdóm fyrr, þótt
margt hefði mátt um suma þeirra
segja. Ég bregð venjunni einungis
vegna þess, að þú átt hlut að máli,
og mér finnst það ekki maklegt. Ekki
hefði ég sagl orð, þótt hart hefði
verið dæmt, ef ekki hefði gætt svo mik-
ils óheiðarleika, illkvittni og flysjungs-
skapar í ritsmíðinni. Af þessum sök-
um langar mig að benda þér á örfá
atriði.
Ritsmíðin virðist vera saman í því
augnamiði einu að leitast við að sýna
fram á, að skáldsagan Sumarauki sé
illa hugsuð, illa samin og illa skrifuð;
í sem stytztu máli: illa gerð á alla
lund. Það er ekki mitt að dæma um
þetta, en mér er þó spurn: Hvers vegna
|>etta mikla kanónuskot á dauðan smá-
fugl eftir meira en ár? Mér virðist
svolítið ósamræmi í því að skrúfa sig
upp í að skrifa tvær heilar blaðsíður
um einskisnýtt verk. Væri ekki nær að
eyða dýrmætu rúmi Félagsbréfa í eitt-
hvað þarfara?
En snúum okkur nú að óheiðarleik-
anum og hroðvirkninni. Ritsmíðin
hefst á því, að ritdómarinn segir Sum-
arauka vera ágústbók AB í fyrra. Við
vitum báðir, að hún var júlíbókin,
enda stendur það kirfilega á henni.
Eitthvað hefur þar verið flausturslega
lesið. Á einum stað birtir ritdómari
setningu úr bókinni og segir hana
vera „snemma í bókinni“. Hún er á
na'stöftustu síðu. Eitthvað hefur þar
skolazt til. Ritdómari lýsir aðalper-
sónu bókarinnar í alllöngu máli og
segir lýsinguna hafða eftir sögunni.
Hann segir, að persónan sé „hestamað-
ur svo mikill, að hann bugar ólma
ótemju“. 1 sögunni er hins vegar sagt,
að folinn, sem um ræðir, sé meira en
FÉLAGSBRÉF 57