Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1876, Qupperneq 48

1876
42
»4
(5. apríl.
— Brjef landshöfðiagja t.il amtmannsins yfir suðár- og vesturumdœminu um G n d-
urgjald fyrir sveitarstyrk. Eplir að hafa moðtekið álit yðar, herra amt-
maður, um kæruskjal hreppsnefndarinnar ( Ölveshreppi út af úrskurði yðar frá G.septbr. f.
á. viðvíkjandi skyldu Grafningshrepps og þingvallasveilar til að endurgjalda fyrslnefndum
hreppi styrk þann, er þar hafði verið lagðtir bóndanum Guðmundi Guðmundssyni á Saur-
bœ úr fálcekrasjóði, hed jcg skorið úr ágreiningi þcim, sem ristð hefir á milli nefndra
lireppa, og skal yður þvl þjónustusamlega tjáð til leiðbeiningar og bírtingar fyrir hlútað-
öndum það, er hjer scgir:
hurfalingur sá, sem hjer á ( hlut, fluttist inn f Ölveshrepp vorið 18G1. Veturinn
1870—71 fór hann þess á leit við hrcppstjórnina þar, að fá lán úr sveitarsjóði, og eptir
að heimilisástœðnr hans höfðu verið rannsakaðar, var hann látinn fá ( sveitarstyrk:
1, 6 rd. til að borga með áfallið slægnakaup,
2, 4 kapla af heyi handa kúm sínum,
3, malbjörg, að upphæð GO fiska, og ( peningum 1 rd.
Hreppstjórnin í Ölveshreppi krafðist síðan ( brjefi til Grafningshrepps frá 22. maí
1871 endurgjalds á þessu láni, með samtals I3rd. 64 sk. og 60 fiskum; en Grafnings-
hrcppur neilaði að greiða þptta endhrgjald, og bar fyrir sig, sumpart að láninu hel'ði ver-
ið troðið upp á Guðmund til að varna því, að hann áynni sjer framfœrzlusveit ( Ólves-
hreppi með 10 ára dvöl þar, og að hann einskis sveitarstyrks hefði þurft, sumpart að
lánið hefði verið þess eðlis, að eigi hefði verið heimild til að veita það af sveitarfje, og
hafið þjer, herra amtmaðnr, með nefndum úrskurði yðar fallizt á þessa skoðnn, cptir að
I>ingvallahreppur og Grafningshreppur í sameiningu höfðu áfrýjað til yðar úrskurði sýslu-
mannsins f Árnessýslu á rnálinu, en hann skyldar Grafningshrepp til að endurgjalda Öl-
veshreppi alla hina tilgreindn upphæð.
Ilvað nú fyrst snertir þá spttrningu, hvort þurfamaður sá, sem hjer áí hlut, hafi beð-
izt slyrksins sjálfur eða honum hafi verið troðið upp á hann, þá hefir í rjettarprófi, sem
haldið hefir verið um þelta alriði, eigi komið neitt fram því lil sönnunar, sem Grafnings-
hreppur hefir borið fram umþað; en það virðist hinsvegar nœgilega sannað, að þurfalingnr-
inn Itafi sjálfur beiðzt styrksins, og getur það atriði útaf fyrir sig, að styrkurinn hefir verið
veiltur hinn síðasta vetur af 10 ára dvöl þurfamannsins í hrcppnum, eigi verið nœgileg á-
stœða til að ltalda, að fátœkrastjórn Ölveshrepps hafi beilt brögðum þeim, sem dróttað hefir
verið að henni, og virðist heldur eigi ástœða til að bera hreppi þessum á brýn, að hann
hafi veitt styrkinn að óþörfu, þar sem ekkert hefir komið fram á móti því, að Ölve6hrepp-
sljórn hafi fttndið heimili þurfamannsins bjargþrota við aðsjón þá, sem gerð var hjá hon-
um, og getur hjer ekki komið til greina, að bóndi í Grafningshrcppi útvegaði þttrfamann-
inum kornbjörg nm samaleyli og aðsjón Ölveshrepps á heimilisástandi hans fór fram, því
það sjezt ekki, að Ölveshreppur hafi vilað af þessari hjálp, en þurfalingttrinn sjálfttr hefir
horið, að hann hafi ekki vitað betur, en að styrkur þessi hafi verið lagður sjer af sveitar-
sljórn Grafningshrepps.
J>að komur þá til álita, hvort styrkur sá, sem hjcr rœðir um, hafi verið reglulegur sveitar-
slyrkur, eða þá lán, er eigi gctur fengizt endurgoldið úr fátœkrasjóði, og verð jeg að vera
herra amtmanninnm samdóma nm, að cngin heimild hafi verið fyrir hreppstjórn Ölves-
hrepps lil að greiða úr fáloekrasjóði þá G rd., sem getur ttm við I. tðlul. að frnman.
Upphæð þessi var áfnllin skttld; en það liggur í angnm uppi, að framfœrslustyrkur nia
ekki koma fram í öðru cn að úlvega matbjörg þá, sem þurfamanninn vanlar, og að borg-
un eldri skulda þurfamannsins er fálœkrastjórninni alveg óviðkomandi; þar á móti verður