Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1876, Qupperneq 72

1876
60
?0 verður að ítrekn þau við og við, eigi þan að geta borið varaniegan ávöxt, með því líka
]!),,'l'lní’ prestaskiþti verða í brauðunum hvað eptir annað, og eins kemst breyting á söfnuðina.
Mjer hefir því þótt þörf á að ánvja áminnst brjef, og jeg held, að það yrði almenningi
enn hugfastara, ef það væri birt á prenti, einkum í Stjórnartíðindunum, sem ern í svo
margra böndnni nm allt land.
V m l> u r d a r b r j e f
bishups til allra hjeraðsprófast.a á landinu, fí. júlí 18(17.
[>að heyrist almenn nmkvörtnn yíir því, að kirkjurœkni bjcr á landi hafi á síðari ár-
um fnrið hnignandi, svo að mcnn víða hvar vanrœki kirkjngöngn hvern belgan dag eplir
annan, án þess vcgaiengd, veðrálla, vatnsföll eða aðrar kringumslœður banni þeim að
sœkja kirkjn sina. [>ólt það sje nú auðvitað, að hin ytri háttsemi er eigi ætið óbrigðnll
vottur um bjartnlagið og hið innra bugarfar, er þó bitt allt að cinu víst, að kirkjugangan
er bið bezta meðal til að við balda kirkjulegn fjelagslífi, og að hirðuleysi í þessu efni
leiðir með tímanum af sjcr doyfð og dofinlcik í trnarefnum, deyfir álniga á og virðingu
fyrir hinni opinberu guðsþjónuslu, og hefir skaðleg ábrif á hið krislilega trúarlíf.
Sakir þcssa finn jeg mig knúðan lil að biðja yður, berra prófaslur, að brýna fyrir
prestunum f yðar prófastsdœmi, að þeir jafnframt því að leiða söfnuðum sínum nytsemi
kirkjunnar fyrir sjónir, áminni þá í kærleikn, en alvarlega nm, nð sœkja koslgæfilega lielg-
nr tíðir, eins og jeg líka vona, að preslarnir sjálfir láli aldrej mcssur úr falla að nauð-
synjalaúsu, eða án sjerlegra orsaka, heldur gegni rœkilega skyldu sinni f þessu efni, og
að þjer bæði á vísitnzíum yðar og endrarnær grennslizt eplir og hnfið vakandi auga á
því, hvernig kirkjurrekni hvers safnaðar f prófastsdœminu er varið, og leitizt með áminn-
ingum og uppörfunum við að glæða bvervelna bið kristilega trúarlff*.
vt — Drjef landshöfðingja til bœjarst/órnarinnar í Iieyltjavílc um hœjargjald
27'j|mí' af hyggðri tóm thtísalóð. — Nokkrir ábúendur á Solslóð við Reykjavík höfðu
beiðzt undanþágu frá gjaldi þvi af byggðri lóð, scmjafnað bafðivcrið á þá fyrir árið 187G.
þessarar bciðni synjar landshöfðingi, af þvf að l.grein í opnu brjefi 2G. sept. 1860 bindi
eigi tómtluistollinn þeim skilmála, að tómthús standi á kanpstaðarlóð, heldur þeim, að það
sje í lögsagnarumdœmi kanpstaðarins. — Reiðendnr höfðu borið fyrir sig, að tómlbús
þeirra lægju fyrir utan hina eiginlegu kaupslaðarlóð. Bœjarsljórnin, cr landshöfðingi krafði
álits um málið, hafði skýrt svo frá, að engin undanþága liafi nokkurntíma átt sjer stað
undan bœjargjaldi af byggóri lóð fyrir nlan lakmörk binnar eiginlcgu kaupstaðarlóðar, cn
hins vegar opt undan gjaldi af óbyggðri tómthúsalóð á þvf svæði. — Kn ef, segir lands-
höfðingi, sjerstaklegar ástœðnr kynnu að virðast heimila stöku tómthúsum undanþágu und-
an nefndn gjaldi, ber slíkt undir úrslit dómslólanna, eins og sjálfsagt er.
*) par sem m.jög sjaldan er messaö, eins og því miöur á sjcr stað f liinum prcstslausu brauöum,
hefi jcg ráöið til þess, aö mcðlýálparar og aðrjr góðir menn gengjust fyrir þvi, að fólk á liclgum d.ög-
um kœmi J)ó saman á kirkj ustöðunum, að sátniar yæru sungnir í kirkjunum og að meðiijálparinn kesi
prjedikun í kónlyrum, cins og tíðkaniegt mun vcra á Færeyjum, Jiar sem Ííkt stcndur á, og prcstar
hafa mörgum kirkjum að Jjóna. Yæri Jiessari réglu fylgt, yrði það tilað við haldakirkjuHfinu í pessuni
söfnuðum, eins og Jiað kynni líkn viða að geta lagað sálmasönginn og vanið unga mcnn á söng; einmg
gætu menn á slíkura fundum rœtt ýmislcg fjolags- og sveitamúl.