Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1998, Síða 26

sem hefði upphaf og endalok,“ segir einn karlanna við borðið,
stendur upp og fer að ganga um sviðið, „t.d. ef ég gæti ferðast um
í draumi ókunnugs manns sem er nýsofnaður."
„Og heitir svo hinn sofandi maður eitthvað,“ spyr sá við borðs-
endann?
„í drauminum heitir hann Baldur."
„Er þetta hann Baldur Lámsson eða Baldur Jó, Baldur bróðir
Lilju eða hann Baldur sem er þjónn á Sögu, Baldur Thorlacius eða
Baldur sem var með Ágústu sem var með mér í menntó og bjó á
ská á móti, Baldur smyglari eða hann Baldur, æ Baldur, þú veist,
ljóshærður með stutt hár og nef?“ spyr sá við borðsendann aftur.
„Þetta er hann Baldur gamli langafi hennar Mörtu. Hann Baldur
gamli frá Vatnskoti í Austur-Húnavatnssýslu sem dvelur núna á
Droplaugarstöðum. “
Nú er mér nóg boðið og farið að leiðast þetta. Ég sit meðal áhorf-
enda á 8. bekk fyrir miðju og stend nú upp og segi ákveðinni
röddu við persónurnar á sviðinu: „í sögu er nauðsynlegt að heita
eitthvað því enginn er aleinn í sögu frekar en nokkur maður
kemst nafnlaus í ferðalag því það er nauðsynlegt að merkja tösk-
urnar sínar með nafni áður en lagt er af stað og að skrifa nafnið
sitt inn í stígvélin sín með tússpenna.“
Já, og þetta er nú aldeilis dagur til þess að ferðast,“ heyri ég
einn áhorfendanna fyrir aftan mig segja. Og hann heldur áfram:
„En mér er spurn: Um hvað snýst þetta allt og hvers vegna snýst
þetta? Það tollir ekkert á jörðinni þegar hún snýst á þessum óþol-
andi hraða. Gróðurinn tollir ekki nema rétt yfir sumarið. Lauf-
blöðin fjúka burt. Fólk tollir varla ævina á enda hér á jörð, það er
stöðugt að deyja. Hús hristast af henni, björg hrynja úr fjöllum, ár
flæða yfir bakka sína og loftsteinar leggja hana í einelti."
„Allt er þetta á leiðinni eitthvert, enginn veit hvert en við fylgj-
umst bara vel með,“ samsinnir maður á fremsta bekk á svölum.
24