Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1998, Side 37

stuttu síðar fann hann hellinn. Þar lagðist hann fyrir og þá kom
það: Opinberunin. Eftir það varð ekki aftur snúið. Heimurinn
breyttist í nöfn og tölur, tákn og númer: _Þegar þrjátíu sinnum sjö
ár eru liðin þá koma þrisvar sinnum þrír púkar og átján lömb út
um hliðin sjö og þeyta básúnumar tíu með englunum fimm...".
Eða þá: „Nafn hans verður Esrafím og Gúndaron og nafn hennar
er Skækja og hennar skankar heita Mangan og Nimmnimm,
Síngmann og Gúmorren.." o.s.frv., o.s.frv., o.s.frv. Á þessum
tveimur mnum hangir heimur kristninnar, okkar heimur, saman.
Hann er annars vegar reikningsdæmi. Hins vegar er hann NAFN.
Án talna og nafna kæmist sagan ekki spönn frá rassi.
Kristján B. Jónasson
i
Egill
Það er sérstaklega skemmtilegt að beygja nafnið Egill vitlaust í
þágufalli. Einstaka maður leiðréttir mann ósjálfrátt en algengast er
að viðmælandinn leggi ofuráherslu á rétta beygingu í sinni ræðu.
Linda Vilhjálmsdóttir
Elías
Mar?
Linda Vilhjálmsdóttir
Elín
Þegar hún kom aftur af sjúkradeildinni var búið að henda hennar
eigin dóti úr herberginu. Ég sagðist skyldu spyrja gangastúlkurnar
um það, bað hana um að segja mér hvað nákvæmlega hefði verið
tekið:
1) inniskór, einir, mjög hlýir (gamlir),
35