Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1998, Síða 47

Guðjón
Þrammar inná Mokka, eldgamall og með bláa derhúfu. Pantar
vindil og vatnsglas hjá dömunni og sest að því búnu við eitt af
litlu borðunum. Veiðir Casio-tölvuúr uppúr jakkavasanum og
fylgist grannt með tímanum sem það tekur að reykja einn vindil
og drekka eitt vatnsglas.
Dagur Kári Pétursson
Guðlaug
Við englasöng á Sólardegi
var hún borin inn gólfið.
Fólkið kraup, krossmörk drupu úr loftinu
og bænir flugu út um gluggana.
Og alltaf eftir þetta glitraði nafnið hennar
í botnlausum brunninum.
Inga Björk Ingadóttir
Gunnhildur
Gunnhildur er þannig að mann langar alltaf að vera að gefa henni
eitthvað. Ég gaf henni öll fötin mín og lagði á borð fyrir hana allt
sem ég átti í ísskápnum og leyndustu jafnt sem ómerkilegustu
þanka mína þar til ég stóð eftir berstrípuð á sál og líkama. Þá lagði
ég báðar hendumar í kjöltuna á henni og sagði: - Þú mátt eiga
þær.
Hún skoðaði þær í krók og kring, hló með tárin í augunum og
klappaði saman nýju lófunum sínum.
- Þær eru svo fallegar, brosti hún en rétti mér þær samt aftur
með þessum orðum: - Þú mátt geyma þær fyrir mig.
Eva
45