Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1998, Side 60

Karítas
Kirkja Jesú Krists hinna síðari daga heilögu, trúfélag sem venju-
lega er nefnt mormónar eftir stofnriti sínu, byggir á þeirri gmnd-
vallarhugmynd að skömmu eftir upprisu sína hafi Jesús tyllt
tánum niður á engi rétt fyrir utan smábæ í miðvesturríkjum
Bandaríkjanna og að þar muni Síon rísa að nýju eftir heimsendi.
Hvemig heimsendi beri að er löngu vitað því bein lýsing Jóhann-
esar frá Patmos á efstu dögum hefur legið fullklámð fyrir á bók í
nærri 2000 ár, og hefur allan þann tíma verið sannkristnum mönn-
um hressandi lesning og uppörvun, en á hinn bóginn er fátt vitað
hvað taki við eftir lokapunktinn annað en tómið, réttlætið og eilíft
líf. Þetta vandamál hafa mormónar leyst. Eftir að Ragnarök em
liðin og Wagnersándtrakkið þagnað tekur við þúsundáraríki þar
sem útvaldir fá að tefla í túni í Síonsborg heil þúsund ár meðan
þeir búa sig undir að talið verði í eitt skipti fyrir öll niður í núll og
alheimurinn liðist í sundur á samskeytunum. En það er ekki öllu
ballinu boðið í eftirpartýið. Aðeins þeir, sem látið hafa skírast til
mormónatrúar, fá að vaka í þúsund ár með frelsara sínum og
hinum heilögu spámönnum hinna síðari daga, en á móti kemur
að það er tiltölulega auðvelt að gerast mormónskur: Söfnuðurinn
leyfir að látið fólk sé skírt pósthúm og þar með kippt óafvitandi
inn í þúsundárasæluna. Að þeirri athöfn lokinni er nafn þess
nýskírða klappað innan í Mormónafjallið skammt utan við Salt
Lake City þar sem heitin á hinum kandídötunum em þegar meitl-
uð í bergið. Nafn hins látna er komið í kladdann og hann þar með
hólpinn. Jafnvel þótt hann hafi dáið í vissu þess að ekkert tæki við
nema maðkaveitan og moldin er hann nú á listanum yfir þá sem
ekkert fær grandað. Hér er það NAFNIÐ sem skiptir öllu. Guð
mun ekki dæma menn af verkum sínum heldur af NAFNINU. Fær
Karítas þá að vera með? Má hún búa í Síon?
Kristján B. Jónasson
58