Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1998, Side 65

sér þær bara. Alice = Alís = Aldís. Það hafi verið svo linur fram-
burður á Bretlandseyjum að eðalborið norrænt nafnið Aldís varð
Alís, stytt Lísa.
Aðaldísir dreymir rosalega flotta drauma. Þær sofna með kan-
ínuna í fanginu, falla í djúpið, sem lukkulega ruglar öllu sem mað-
ur hefur lært. Ef ég nennti að láta umskíra mig gæti ég best
hugsað mér að fara þangað og vakna aldrei.
Þórunn Valdimarsdóttir
Lísa
Hún hét Lísa, nektardansmærin frá Kanada, en hún og bróðir
minn vom eitthvað að skjóta sig saman. Einu sinni kom ég í heim-
sókn til hans í hádeginu og hann hellti upp á kaffi og við settumst
inn í stofu. Þá kom hún út úr svefnherberginu með koddafar á
kinninni. Stóð bara þama á miðju gólfinu í skyrtu af honum. Með
gullfallegu lærin sín og síða hárið sitt í heillandi óreiðu og nudd-
aði á sér augun eins og syfjað bam. Hún var öll eins og lítið bam
og mig langaði svolítið að taka hana í fangið. En þá snerist hún á
hæli og hvarf aftur inn í svefnherbergið. Lokaði á eftir sér. Bróðir
minn notaði mjólk og sykur en ég vildi hafa það svart.
Eva
Lóa
Lóa: Ég held það sé ekkert hægt að deila um það að allir elska
mig.
Þröstur: Það held ég sé nú ekki af neinu öðm en því að þú minnir
alla á vorið. Mér virðist þú ekkert elskuverðari en aðrir. Einu sinni
var snillingur í Rússlandi sem átti hund sem slefaði þegar...
Lóa: Þessi er einmitt munurinn á þér og mér. Ég dreg sannleikann
fram í sinni fegurstu og einföldustu mynd og stilli henni upp í
dagsljósinu en þú flækir allt og afskræmir.
Eva
63