Frón - 01.01.1944, Qupperneq 35

Ferming
Eftir Guðrúnu Jónsdóttur frá Prestsbakka.
Kafli úr óprentaðri sögu.
Hann er orSinn þrettán ára. Næsta ár á hann aS fermast.
Hann hefir óljósa hugmynd um þýSingu þessarar staS-
reyndar. AS fermast er aS verSa fullorSinn, aS fá ný föt, ef til
vill nýja stígvélaskó, fara í kirkju og ganga til altaris, koma
heim og fá kaffi og súkkulaSi og ef til vill fermingarkort frá
hinum og þessum kunningjum. Svona var þegar elzti drengurinn
á Leiti fermdist. Pórir var í veizlunni, fékk kaffi og afhenti
fermingarkortiS, sem hann hafSi keypt í Vörinni og valiS meS
gaumgæfni úr stóreflis kortahlaSa. Og svo á hann aS læra kveriS,
nokkra sálma í sálmabókinni og auk þess lesa Passíusálmana
meS athygli, þaS hefir presturinn sagt.
Vetrarkveldin eru löng og dimm, þegar hríSin bylur á þökun-
um. Þá er ljósiS kveikt í baSstofunni, og Þórir situr meS kveriS
sitt. Hann lærir þaS utanbókar, kafla eftir kafla, án þess aS
skilja orSin eSa innihald orSanna. HiS eina sem vekur eftirtekt
hans er frásögnin um djöfulinn. Hann fær næstum áhuga fyrir
djöflinum. Hvernig er hann? Hefir nokkur séS hann? Og hvers
vegna er hann svona vondur? MaSur á aS afneita honum og
öllum hans verkum og öllu hans athæfi. En ef maSur gerir þaS
ekki — hvaS þá? Einhvers staSar djúpt niSri í hugskoti hans
býr neisti meSaumkunar meS þessari hötuSu og hrjáSu veru,
sem allir eiga aS afneita og allir eiga aS forSast. En þetta er
óguSlegt hugarfar, og honum er um og ó.
»Ég trúi, aS GuS hafi skapaS mig og allar skepnur, hafi gefiS
mér líkama og sál, augu og eyru og alla limi, skynsemi og öll
skilningarvit, og haldi því enn viS, auk þess klæSi og skæSi,
mat og drykk, hús og heimili, konu og börn, akur, fénaS og öll
gæSi.«
Hann stySur hendi undir kinn og hvílir sig viS lesturinn.
Hann verkjar í höfuSiS af aS lesa orS eftir orS án innihalds og
skilnings. »Ég trúi« stendur í hverjum kafla. En ef maSur getur
ekki trúaS því sem stendur í kaflanum — hvaS þá? Fer maSur
þá til helvítis um alla eilífS?