Frón - 01.01.1944, Qupperneq 66

60
Orðabelgur
Svefmof.
Fyrir ári vakti GuSmundur Arnlaugsson máls á því í þessu
tímariti, aS æskilegt væri, aS landar hér í Höfn gerSu eitthvaS
til þess aS auka félagsstarfsemina frá því, er áSur hafSi tíSkazt.
Menn hefSu reyndar veriS meS ýmsar hugmyndir í þá átt, en
vonsvikinn af gamalli reynslu bjóst hann frekar viS, aS þær
væru aSeins gamalkunnar sápubólur, en aS til nokkurra fram-
kvæmda kæmi. Hann getur þess réttilega aS til slíkrar fram-
takssemi þurfi árvakra menn, sem vilji eySa tíma og kröftum í
þá vinnu, sem slíkt hefur í för meS sér.
Pessir menn voru vissulega til, og þaS er gleSilegt tímanna
tákn, aS þeir hafa einmitt nú fundiS sinn vitjunartíma, og kann-
ske hefur öll aSstaSa — einangrun frá heimalandinu o. s. frv. —
þjappaS okkur útlögunum þéttara saman. Samheldnin hefur
aldrei veriS okkar sterka hliS. En í þetta sinn var frækornunum
sáS í plægSa mold. Sú er aS minnsta kosti raunin á, aS aldrei
hefur félagslíf Islendinga í Höfn staSiS meS meiri blóma en nú
upp á síSkastiS, enda þótt ýmsar hömlur geri sitt til aS hefta
þaS. Ég skal ekki fjölyrSa um IslendingafélagiS, StúdentafélagiS,
kvöldvökurnar, taflfélagiS eSa útgáfu Fróns. Mönnum er þetta
kunnugt af eigin reynd og ýmsum greinum, sem birzt liafa í
Fróni. En gömlu félögin hafa skotiS ýmsum nýjum öngum, sem
þurfa kynningar viS.
Á fullveldishátíS þeirri, sem hér fór fram um daginn, söng
30 manna blandaSur kór undir stjórn Axels ArnfjörSs. Kór
þessi var aS allra dómi prýSilega æfSur. Hann hefur jafnan haft
æfingar tvisvar í viku síSastliSiS ár, og er óhætt aS segja aS
allir þátttakendur hafi veriS einhuga um aS efla hann sem mest,
en ekki hvaS sízt hefur Axel ArnfjörS lagt sig í líma. Einnig
hefur hann æft stúdentakvartett, sem lét til sín heyra á siSustu
kvöldvöku, áheyrendum til óblandinnar ánægju. Hefur hann
m. a. æft gömul íslenzk þjóSlög, og er þaS allrar virSingar vert,
aS þeim sé sómi sýndur. ViS eigum í þeim gamla fjársjóSi, sem
mega ekki falla í gleymsku. íslendingar hafa veriS sagSir söng-
elskir, og er því gott til þess aS vita, aS landar hér eru ekki
neinir ættlerar á því sviSi.
En líkamleg menntun er hyrningarsteinn undir öllum and-
legum afköstum. Hraustur og þjálfaSur líkami gefur manni sjálfs-
álit og bægir burtu minnimáttarkenndum. Ekki sízt á síSari tím-
um, þegar andleg vinna og einhliSa líkamleg störf hafa færzt svo
mjög í aukana, er mönnum þörf á alhliSa líkamlegri þjálfun.