Víkurfréttir - 19.12.1985, Síða 35

VÍKUR-fréttir
JÓLABLAÐ 1985
Helgi og Sóley Jóhanns í jólaviðtali:
55
Við erum mjög
samrýmd systkini44
Systkinin Helgi Jóhannsson, forstjóri Samvinnuferða-Landsýn, og Sóley
Jóhannsdóttir, danskennari, eru Keflvíkingar í húð og hár. Þau eru bæði
búsett í Reykjavík og eru að gera það gott, eins og maður segir. Þegar blm.
hafði samband við þau og óskaði viðtals, urðu viðbrögð þeirra skemmtileg:
„Það hefur alltaf verið minn æðsti draumur að komast annað hvort í Víkur-
fréttir eða Faxa“, sagði Helgi í léttum tón. Nú, svo var tíminn ákveðinn og
þegar sá dagur rann upp hittumst við á skrifstofu Helga í Austurstræti.
Helgi þurfti að tala í sím-
ann, svo við Sóley tókum
tal saman og talið barst að
danskennslu (en ekki
hverju?) og leikfiminni eins
og hún var kennd í „gamla
daga“ hér í Keflavík. Helgi
lauk síðan samtali sínu og
tók nú þátt í okkar sam-
ræðum. „Þetta var fínt. Ef
maður hélt kjafti í 2 mánuði
fékk maður frjálsan tíma
eða Tarzan-leik. Aginn var
mikill og gerði okkur gott.
Þetta er aflt öðru vísi núna.
Núna fara krakkarnir bara í
fótbolta eða handbolta.
Gömlu góðu hringæfing-
arnar dottnar upp fyrir“
sagði Helgi.
Varst þú mikið í
íþróttum, Helgi?
„Já, já, mikil ósköp. Ég
þótti mjög liðtækur bæði í
rótbolta og handbolta o^
var fyrirliði árum saman a
unglingsárunum. Þetta
þýddi það að maður hafði
mikil völd innan þess hóps
sem stundaði íþróttirnar og
það kom sér oft vel. Ég
reddaði vinum mínum, sem
lítið gátu í íþróttum, í lið,
t.d. Valda Harðar, og bý að
því nú. Núna er Valdi
orðinn heimsfrægur
arkitekt og ég get þá alla
vega sagt að é^ hafi nú redd-
að honum í lið hérna í
gamla daga heima í Kefla-
vík“, sagi/ Helgi og hlær
mikið. „Ég ólst eiginlega
upp á „Jónsmiðum“, sem
var fótboltavöllur og stóð
þar sem Asgarður og Bald-
ursgarður eru nú heima í
Keflavík. Það var eitt sem
fór ofsalega í taugarnaq á
mér á þessum árum. Ég
náði aldrei að komast í
embætti hjá Barnastúk-
unni. Hugsaðu þér, hvað
það var mikill hnekkir",
segir Helgi og brosir. „Það
þóttu aðal-stöðurnar í þá
daga, að fá að vera með em-
bættismerki stúkunnar um
axlirnar og vera í miðasöl-
unni á stúkuböllunum. En
ég var ekki innundir hjá
Framnessystrum, svo það
jýddi ekkert að hugsa um
3að“, segir Helgi og er nú
tugsi á svipinn.
Hvað með þig, Sóley,
náðir þú í embætti hjá
stúkunni?
„Nei, og ég sóttist aldrei
eftir því. Ég var í stúkunni
um tima og þá bara til þess
að fá að dansa í þrettánda-
gleðinni og taka þátt í álfa-
dansinum. Ég sótti aldrei
fundi eða neitt slíkt“.
Hvað varstu gömul
þegar þetta var?
„Ætli ég hafi ekki verið
12-13 ára. Ég stundaði
dansinn þá þegar af miklu
kappi og það var fátt annað
sem komst að“.
Varst þú í svona klíku-
„bisness“ eins og Helgi
bróðir?
„Nei, biddu fyrir þér,
(>að var aldrei neitt svo-
eiðis hjá okkur“ sepir
Sóley og brosir sínu blið-
asta.
Sóley, var Helgi klár í
viðskiptum í æsku?
„Ja, hann vissi alla vega
hvað hann var að gera.
hann
öllu
sem
Græddi
gerði“.
„Þetta er nú ekki rétt“,
skýtur Helgi inn í.
Heldur þú, Sóley, að
Helgi Jóhannsson
hann hafi kannski selt
Valda Harðar aðgang að
íþróttunum í gamla
daga?
„Nei, bíddu nú hægur“,
skýtur Helgi inn í.
„Honum væri trúandi til
þess, en ég held að Valdi
hefði aldrei borgað honum
fyrir jafn lítinn hlut, svo
það kemur varla til greina“
segir Sóley, og nú hlæjum
við öll.
Þú fórst snemma í
dansnám erlendis?
„Já, He gi kvatti mig
óspart til þess og studdi
mig vel og dyggilega. Hann
var líka duglegur að heim-
sækja litlu systur þegar
hann var á ferðinni erlend-
is. Þá kom hann alltaf til
mín, fór með mig fint út að
borða og reyndist mér vel í
alla staði“.
Svo komst þú heim og
byrjaðir að kenna í Kefla-
vxk?
„Já, ég kenndi í eitt ár í
Keflavík við lélegar aðstæð-
ur og gafst fljótt upp á því.
Ég flutti síðan til Reykja-
víkur og við systkinin, ég,
Helgi og Pétur, settum á
stofn fyrirtækið sem heitirí
dag Dansstúdíó Sóleyjar".
Hefur þú ekki hugleitt
að opna utibú í Keflavík?
„Jú, ég hef hugleitt það,
en eins og staðan er í dag er
það ekki hægt, vegna þess
að mig vantar svo tilfinn-
anlega fleiri kennara“.
Er skortur á danskenn-
urum á Islandi?
„Ja, kannski geri ég svo
miklar körfur, að það eru
fáir sem ég er ánægð með.
Núna er starfandi hjá mér
kennari frá Bandaríkjunum
og ég á von á öðrum eftir
áramótin. Svo er Ástrós
Gunnarsdóttir að kenna
hjá mér og hún er mjög góð.
Hún hyggur á frekara dans-
nám erlendis, svo hún mun
ekki verða lengi hér hjá
okkur. Jenný Þorsteins-
dóttir úr Keflavík kenndi
hjá mér, en nú er hún orðin
flugfreyja, svo það gengur
ekki. Þær Jenny og Astrós
eru báðar sérlega góðir
kennarar“.
Dansskólinn gengur
sem sagt mjöp vel. Éru
einhverjar nýjungar á
döfinni?
Nú horfast systkinin í
augu og hlæja. „Já, við
vorum að fá lóð beint á
móti Hótel Esju og
ætlum við að byggja
undir starfsemi skólans og
fleiri íþróttagreinar. Þetta
er alveg nýtilkomið. Og
heldurðu að Valdi Harðar
hafi ekki verið svo heppinn
að fá að teikna húsið, -
skemmtileg tilviljun“ segir
Helgi. „Þaðhefurkomið til
þar
hus
Sóley Jóhannsdóttir
umræðu að reisa eitthvert
minnismerki fyrir utan hús-
ið til að sýna að þarna fara
Keflvíkingar, okkur datt
meira að segja í hug að
byggja húsið í laginu eins og
K“.
Ég heyri á öllu að Valdi
skipar stóran sess hjá
ykkur?
„Við erum góðir vinir.
Við höfum þekkst frá æsku
og_ erum í felagi sem heitir
,,Atthagafélagið“ ásamt
fleiri góðum Keflvíkingum.
Þessi rélgsskapur á það sam-
eiginlegt að vera fyrrum
Keflvíkinpr og við höld-
um því hatt á lofti. I þess-
um nópi eru menn af öllum
gerðum og sumir nafntog-
aðir einstaklingar sem allt-
af eru öðru hvoru í fjöl-
miðlum. Þar er því haldið
Járniðnaðarmenn
Viljum ráða nokkra járniðnaðarmenn og
rafsuðumenn. - Upplýsingarhjáverkstjóra.
Á
mwmwMwi
Fitjabraut 3-6 - Njarðvík - Simar 3630, 3601
Verkalýðs-
og sjomannafelag
Keflavíkur og nágr.
sendir félagsmönnum sínum
m og öðrum Suðurnesjabúum
bestu óskir um gleðileg jói,
gott og farsœlt komandi ár,
og þakkar samstarfið á árinu
sem er að iíða.