Víkurfréttir - 19.12.1985, Side 36

JÓLABLAÐ 1985
VÍKUR-fréttir
mjög á lofti að við erum úr
Keflavík og það er farið að
fara í taugarnar á sumum
Við spilum fótbolta innan-
húss við annan félagsskap
sem kallar sig „Forstjóra-
félagið“. Þeir eru fyrir
löngu orðnir leiðir á að
heyra okkur tala um hvað
Keflavík sé nú góður bær
o.s.frv. Svo var það einu
sinni að við spiluðum
kveðjuleik, því einn af þeim
var að hætta. Maðurinn var
náttúrlega leystur út með
gjöfum og þar á meðal var
gjafakort, stílað á SBK, þar
sem sagði að hann fengi
ótakmarkaðar rútuferðir
fríar til Keflavíkur. Ég held
að hann hafi ekkert verið
ánægður með það. Þessi
félagsskapur hittist ekki
reglulega, en er þó mjög
samstilltur. Ég held ég mep
segja að enginn af okkurseí
öðru félagi en Átthagafé-
laginu, - enginn í Rotary,
Lion eða slíkum félögum".
Ert þú í einhverju átt-
hagafélagi, Sóley?
og starfsfólk
sendir öllum Suðurnesjamönnum
bestu óskir um
GLEÐILEG JÓL, GOTT OG
FARSÆLT KOMANDI ÁR.
Þökkum samskiptin á árinu
sem er að liða.
VERKTAKAR
senda starfsmönnum sínum,
viðskiptamönnum og öðrum
Suðurnesjamönnum
bestu óskir um gleðileg jól,
gott og farsælt komandi ár,
með þökk fyrir samstarfið
á árinu sem er að líða.
„Nei, nei, en ég held þó
sambandi við gömlu vin-
konurnar heima. Það sam-
band er nú ekki mikið, en
þó eitthvað“.
Eruð þið samrýmd
systkini?
„Já, það erum við. Við
erum mjög góðir vinir,
hugsum mjög líkt og
höfúm nákvæmlega sama
húmor. Það hefur komið
fyrir að við höfum verið
innan um fleira fólk og svo
allt í einu skeður eitthvað
eða einhver segir eitthvað,
og þá höfum við farið að
skellihlæja. Enginn annar
hlær, bara við tvö. Ég
kynntist Helga varla neitt
fyrr en ég kom heim aftur
1980. Hann var aldrei
heima hér áður fyrr, en nú
þekkjumst við vel og erum
mjög samrýmd".
Helgi, finnur þú fyrii
því að vera Keflvíkingur í
starfi þínu sem forstjóri
Samvinnuferða?
„Ég get ekki sagt að ég
finni fyrir því í þeirri merk-
ingu að það sé neikvætt. En
sumir heima halda að nú
þegar maður er fluttur í bæ-
inn vilji maður helst afneita
því að maður sé Keflvík-
ingur. Það er af og frá. Eins
og komið hefur fram hér á
undan er ég mjög stoltur af
því og við félagarnir allir.
Það kom stundum fyrir að
við heyrðum menn ljúga
því að þeir væru úr Kefla-
vík hér í þá daga sem
Hljómar voru upp á sitt
besta. Þá þótti töfr að vera
úr Keflavík og allir vildu
geta sagt að þeir væru Kefl-
víkingar. Ef við heyrðum
einhvern ljúga því, var hann
tekinn í gegn og lýðnum
gert ljóst að viðkomandi
væri að segja ósatt. En ég
finn það glögglega að hing-
að til mín kemur mikið af
fólki og auðvitað margt úr
Keflavik. Þar er fólk semég
þekki ekki neitt, en það
segir kannski: „Sæll, Helgi
minn, manstu ekki eftir
mér?“. Þetta fylgir þessu
bara“.
Eru einhverjir heima-
menn þér eftirminnilegri
en aðrir?
„Það væru þá helst menn
eins og Þórður á Dorró og
Kalli á Isbarnum. Kalli
kenndi mér fyrstu brögðin í
viðskiptum. Ef þú komst
inn með kók sem þú hafðir
keypt annars staðar og ætl-
fékkstu ekki afgreiðslu.
Þetta voru viðskiptahættir
sem mér líkaði. Einhvern
tíma var það sem einn af
viðskiptavinum Kalla fór
óánægður út. Hann gekk á
bak við skúrinn, lamdi svo
fast í trévegginn að utan-
verðu, að það hrundi allt úr
hillunum. Hugsaðu þér
lætin, maður“, segir Helgi
og hlær.
„Helgi S. var líka merki-
legur maður. Annars held
ég að Ingólfur Halldórs-
son sé sá sem ég stend í
mestri þakkarskuld við.
Hann reyndist mér mjög
vel þegar ég var að kenna í
Fjölbraut. Hann hvatti
mann alltaf, sama á hverju
gekk“.
Eitthvað að lokum,
Sóley?
„Ég vil bara þakka Helga
bróður fyrir allt sem hann
hefur gert fyrir mig. Hann
rekur mig áfram og sér til
þess að ég komi einhverju í
verk. Hann rak mig út í
dansnám, studdi mig
meðan á því stóð, hjálpaði
mér að koma upp dansskól-
anum o.s.frv“.
„Ég var bara að fjár-
festa“, segir Helgi að lok-
um“. - kmár.
Systkinin samrýmdu fyrir utan skrifstofu Helga í Austurstræti.