Morgunblaðið - Sunnudagur - 04.10.2015, Blaðsíða 12

12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4.10. 2015
D
aði býður mér inn í
húsakynni RVX þar
sem unnið er hörð-
um höndum að
tæknibrellum fyrir
kvikmyndir. Hann er afslappaður í
fasi og klæðaburði og laus við alla
stæla. Hann hefur nýlokið vinnu
við stórmyndina Everest í leik-
stjórn Baltasars Kormáks sem
trónir á toppnum í kvikmynda-
húsum hérlendis og erlendis og
vakið hefur mikla eftirtekt. Í
myndinni eru mörg hundruð skot
sem unnin eru að stórum hluta í
tölvu. Senur sem virðast svo raun-
verulegar að áhorfandinn sýpur
hveljur. Erfitt er að skilja hvað
býr að baki slíkri vinnu. Ég kom til
að skyggnast bak við tjöldin og
hitta manninn sem vinnur þar.
Hann gæti kannski útskýrt eitt og
annað.
Við fáum okkur kaffi og mér er
boðið inn í lítinn bíósal til að skoða
á stórum skjá ýmis skot sem Daði
og hans fólk hafa gert í gegnum
árin. Á skjánum birtast kunnugleg
atriði úr nokkrum þeim kvikmynda
sem RVX hefur unnið að. Þyrlan í
2 Guns, annarri stórmynd eftir
Baltasar, hrapar ekki í raun heldur
er atriðið tölvugert og leikarnir
Denzel Washington og Mark Wa-
hlberg voru aldrei í sama herbergi
og nautgripirnir sem ógnuðu lífi
þeirra á eftirminnilegan hátt. Og
þegar áhorfendur fengu í hnén af
lofthræðslu þegar gengið var yfir
álstiga sem lá yfir jökulsprungu í
Everest voru leikarar í raun inni í
stúdíói. Tölvutæknin í þessum
bransa er svo góð að áhorfendur
sjá aldrei mun á alvöru og hinu
tölvugerða. Þeir eiga að minnsta
kosti ekki að sjá mun, en til þess
þarf reynslu og fagmennsku, sem
þau uppfylla hér hjá RVX ásamt
bunka af hæfileikum.
Móðirin fyrirmyndin
Daði var ekki hár í loftinu þegar
hann fór að heillast af skjánum og
því sem hreyfist þar en móðir hans
Helga Egilson vann við teikni-
myndagerð í London. „Ég ólst upp
í þessum heimi. Mamma lærði í
London Film School og vann við
teiknimyndagerð, gerði t.d. Roger
Rabbit og Space Jam og fleiri stór-
ar teiknimyndir. Ég var með annan
fótinn í stúdíói hjá mömmu sem
krakki og svo vann hún líka mikið
heima,“ segir hann. „Ég var alltaf
teiknandi og það stefndi alltaf í að
ég færi í eitthvað svipað.“
Á þessum árum voru engar tölv-
ur til að létta fólki lífið. En svo
urðu vatnaskil í þessum bransa
með tilkomu tölvutækninnar á
þeim tíma sem Daði var að komast
til vits og ára. „Ég rambaði inn í
þetta, þó svo að ég hafi kannski
ekki markvisst ætlað mér það. Ég
lærði grafíska hönnun í London og
þá voru tölvur aðeins að komast
inn í námið, en samt var ég að
brjóta um textann,“ segir hann.
Ótrúlegt tækifæri hjá OZ
„En þegar ég klára skólann eru
vinir mínir hérna heima að stofna
OZ og ég byrja aðeins að fikta með
þeim þarna sumarið fyrir lokaárið
mitt í skólanum. Þeirra sterka hlið
var að grúska og forrita en þeir
vildu gefa mér aðgang að þessu til
að fá listrænu hliðina á þessu,“
segir Daði sem hóf störf hjá OZ að
loknu námi árið 1992. Hann starf-
aði þar í fimm ár og segir það hafa
verið ótrúlegt tækifæri. „Ég fékk
að grúska í rándýrum tölvum og
hugbúnaði sem voru fáránleg for-
réttindi. Að fá að læra á þetta og
prófa sig áfram. Við Aron Hjart-
arson vinur minn vorum í „visual
effects“. Við byrjuðum að bjóða
auglýsingastofum vinnu okkar, að
sýna þeim fram á að þeir gætu
notað tölvuvinnu, t.d. fljúgandi lógó
eða „animation“. Þetta var alger-
lega splunkunýtt á þessum tíma.
Þessi bransi varð bara til þarna,
þrívíddartölvu-animation. Þetta var
ótrúlegur tími og heppni að detta
inn í þennan hóp á þessum tíma
með þessi tækifæri,“ segir Daði.
Langaði alltaf í kvikmyndir
Daði hefur unnið síðustu ár við
tæknibrellur í kvikmyndum og
sjónvarpsþáttum. Hann segir að þó
að hann hafi farið í nám í grafískri
hönnun og síðan í vinnu hjá OZ,
hafi hugurinn alltaf stefnt á kvik-
myndir. „Hjartað var alltaf í kvik-
myndunum. Á þessum tíma sem
þessi bransi er að verða til voru
það stórar myndir eins og Jurassic
Park sem komu fram og var það
rosalega spennandi. Við í OZ byrj-
uðum aðeins í þessu en hægt og
rólega á tíunda áratugnum verður
stefnubreyting í OZ sem fór þá út í
að vera tæknifyrirtæki. Internetið
er að verða til þarna og verður OZ
þá dot.com fyrirbæri. Leiðir okkar
skildi því mig langaði að halda
áfram og fara lengra í þessum bíó-
pælingum,“ segir Daði en hann
flutti þá til London þar sem hann
fékk vinnu hjá fyrirtækinu The
Mill í auglýsingadeildinni. Þaðan lá
leiðin í fyrirtæki sem heitir Fram-
estore sem er mjög framarlega í
tæknibrellubransanum. „Ég var að
vinna í sjónvarpsmyndum með
þeim og þaðan fór ég yfir í Harry
Potter og var þá kominn í bíódeild-
ina. Þá var ég kominn á þá braut
sem ég vildi vera á,“ segir hann.
Fluttu ört á milli landa
Á þessum tíma ákvaðu þau hjónin
að flytja til New York, en kona
hans er Ingibjörg Agnes Jónsdóttir
innanhúsarkitekt. The Mill, fyrsta
fyrirtækið sem Daði vann hjá í
London var þá að opna skrifstofu í
New York og bauð honum starf
þar. Þar bjuggu þau í fjögur ár.
„Ef maður fær einhvern tímann
tækifæri til að búa í New York, þá
held ég að það sé best að taka
því,“ segir hann og brosir.
Eftir það ævintýri fór hann aftur
til Framestore í London þar sem
hann stýrði tölvuvinnu fyrir bíó-
myndina The Golden Compass en
þar var hann yfirmaður með um-
sjón yfir nokkrum deildum. Á þess-
um tíma áttu þau hjónin eitt barn
og bjó fjölskyldan á Íslandi. „Ég
flaug út á mánudögum og heim á
föstudögum. Ég gerði það hátt í
tvö ár. Ég kláraði þessa mynd en
fannst þetta of mikið álag á fjöl-
skylduna og vildi vera heima á Ís-
landi en þeir vildu halda mér innan
fyrirtækisins og kom þá upp sú
hugmynd að stofna hér útibú. Þá
verður til Framestore Reykjavík
sumarið 2008, korter í hrun. Það
svo sem breytti ekki öllu fyrir okk-
ur. Við rákum þetta í fjögur ár en
þá tók ég yfir reksturinn og keypti
þá út og Baltasar kom inn sem
meðeigandi. Við breyttum þá nafn-
inu í RVX,“ segir Daði.
Hugsar í árum
Daði segist ekki geta lýst dæmi-
gerðum vinnudegi. Hann hugsar
vinnu sína í árum. Hann vill frekar
útskýra ferlið. „Þetta er oft alveg
tveggja ára kafli eins og með Eve-
rest. Mitt fyrsta hlutverk er að
lesa handritið og gerist það mjög
snemma. Ég er með þeim fyrstu á
eftir leikstjóra og framleiðanda. Þá
vilja menn gera sér grein fyrir
hvað sé hægt að gera í tæknibrell-
um og hvað þyrfi að skjóta og svo
fljótlega þarf að sjá hvað þetta
kostar,“ segir hann. „Það þarf að
brjóta niður verkefnin og koma
með verð eða tilboð.“
Daði segir að hann þurfi að sjá
fyrir sér hvað þurfi að skjóta og
hvað þurfi að vinna í tölvu. „Við
gáfum okkur það að ekki væri
hægt að skjóta í Himalajafjöll-
unum,“ segir hann og útskýrir að
margt komi til. „Það er ekki til
gistirými fyrir allt starfsfólkið til
dæmis. Það er engin sem myndi
tryggja okkur þarna. Maður þarf
að gefa sér að sumt er ekki hægt
að skjóta. Kannski er það hægt en
það er ótrúlega oft að þetta sem
maður hélt í upphafi er á endanum
oft lygilega nálægt lokaútgáfunni,“
segir hann.
Vinnan við Everest-myndina tók
um það bil þrjú ár. Daði segir að
hann hafi strax heillast af verkefn-
inu og litist mjög vel á handritið.
„Sagan grípur mann og handritið
var magnað. Svo sá ég strax að
þetta var stórt tækifæri til metn-
aðarfullrar vinnu. Það voru senur
eins og við jöklasprungurnar og
þyrlusenan sem maður veit að ekki
er hægt að ná nema með stór-
felldri vinnu,“ segir hann.
Everest mesta ábyrgðin
Ég spyr hvort Everest hafi verið
það flóknasta sem þau hafi unnið
að. „Þetta er ekki það flóknasta
sem ég hef tekið þátt í en þetta er
mesta ábyrgð sem hefur stoppað á
mér,“ segir Daði sem unnið hefur
að öðrum stórmyndum. „Í mynd-
inni The Golden Compass sem var
250 milljón dollara mynd var gríð-
arlega mikið af tæknibrellum, og
líka í Harry Potter-myndunum,“
segir hann.
Daði vann við Óskarsverðlauna-
myndina Gravity en sú mynd
skartaði stórstjörnunum Söndru
Bullock og George Clooney. Mynd-
Daði segist vera gríðarlega þakk-
látur að viðtökurnar á Everest séu
svona góðar en að baki liggur
margra ára þrotlaus vinna.
Hjartað var alltaf
í kvikmyndum
DAÐI EINARSSON ER MAÐURINN Á BAK VIÐ TÆKNIBRELLURNAR Í KVIKMYNDINNI
EVEREST. HANN ER LISTRÆNN STJÓRNANDI HJÁ RVX SEM UNNIÐ HEFUR AÐ GERÐ
MARGRA STÓRMYNDA. HANN ER HÓGVÆR OG DREYMIR EKKI UM ÓSKARINN
Í HILLU HJÁ SÉR EN SEGIR NÓG AÐ VERA ORÐAÐUR VIÐ ÞESSA FRÆGU STYTTU.
Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is
* Tilgangur myndarinnar var aðsegja þessa sögu en nálgunin varupplifunin. Að fólkið myndi finna fyrir
því að vera þarna, myndi átta sig á
stærðinni á fjallinu og umhverfinu. Þeg-
ar við Balti vorum þarna fljúgandi um
Everest í þyrlu sat það í okkur og við
hugsuðum, Jesús, hvað þetta er stórt!
Viðtal