Einn Helsingi - 01.03.1946, Blaðsíða 11

EINN HELSINGI
9
sagt, astlað að fjalla að mestu leyti
um þessa hugsun og gera henni
þau skil þar, sem föng eru á, bæði
með hinum áðurnefndu frumdrög-
um að reglugerð og skipulagsskrá
ef til sjóðstofnunar kæmi og nán-
ari útskýringum þar um.
En að lokum vegna einhverra,
sem ef til vill teldu sig mundi vilja
kynnast slíkri hugmynd og jafnvel
veita henni lið ef. . . . ef engin ef
fylgdu, — þá er kannske hyggileg-
ast að taka það hér strax fram,
skýrt og skilmerkilegt, að í þessu
reglugerðaruppkasti var þegar
sleginn varnagli að hr. Steindór
Sigurðsson eða aðrir potentátar af
hans sauðahúsi gætu nokkurn tíma
haft neitt með stjórn þessa sjóðs
eða framkvæmdir hans að gera, ef
til kæmi, — frá upphafi fyrirbyggt
og gersamlega útilokað, að hann
gæti á nokkum hátt haft afskipti
af einu eða öðru, sem snerti fjár-
reiður þar að lútandi, eftir að
stofnun hans væri orðin að veru-
leika. —
En lánizt mér að hjara fáein ár
enn — þá skal það verða. — Þá
skal „Helsingjasjóður“ verða að
veruleika.
II
F svo hefði farið, sem vonir
mínir stóðu til, að unnt hefði
verið að láta þetta rit koma út
þannig að heimanbúnu, að það
hefði getað flutt það erindi sitt,
sem helgaði tilgang þess í huga
mínum, — flutt það óskipt, svo
langt sem hugsað* og skráð hér
heima fyrir hjá mér; — og ef það
hefði jafnframt getað sýnt ofurlít-
inn vott af áþreifanlegum árangri,
með því að leggja fram fyrir þjóð-
ina hinn fyrsta vísir að „minning-
arsjóð frjálsrar hugsunar og for-
dómalausrar á Islandi 1944“, —
þeim sjóð, sem mig hafði dreymt
og dreymir um, að í höndum
ókomins tíma og manna mér meiri
og betri og máttkari, gæti orðið til
þess, að bjarga einhverjum litlum
hluta af þeim ógrynnum andlegra
verðmæta, sem blindni og múg-
sefjað ofstæki heildarinnar, sóar,
í sífellu, — tortímir eða fótum
treður.
Ef svo hefði mátt fara um fyrstu
spor „Eins helsingja", þá hafði það
verið ætlan mín að birta stofnenda-
skrá þess sjóðsvísis, — þ. e. a. s.
nafnaskrá allra þeirra, sem svarað
höfðu ákalli helsingjans, er taldi
sér málsvarnar þörf gagnvart þjóð-
félaginu og sefjandi múghrópi al-
menningsálitsins. — Nafnaskrá
allra þeirra frjálshuga og skilnings-
viljenda, sem gert höfðu sér ljóst
þetta grundvallarskilyrði fyrir
mannfélagslegri framþróun og nýt-
ingu einstaklingsmöguleikanna, —
að hver einstaklingur liti á það
sem samfélagslega skyldu sína að
hlýða á málflutning annarra ein-
staklinga, ef um sakaráburð á
hendur þeim væri að ræða, hversu
lítilfjörlegt sem tilefnið væri, og
hversu bjóðfélagslega smávaxinn
sem vamarþurfinn væri, — nafna-
skrá allra þeirra, sem sýnt hefðu
það í verkinu, að þeir voru reiðy-
búnir til þess að leggja nokkum
hlutfallslegann skerf tíma og fjár,
ef þess þurfti, til þess að gera þeim
áfellda mögulegt að fá þessari