Fréttablaðið - 21.01.2017, Síða 22

eitthvað í þjóðarvitund okkar sem
gerir það að verkum að við erum
einhvern veginn ekki tilbúin að
fylgja reglum nema þær séu skyn-
samlegar, og okkur sé sýnt ákveðið
traust.“
Reglur virka ekki einar og sér
„Ég hef t.d. fengið foreldra barna til
mín sem kvarta yfir því að barnið
eða unglingurinn sé alltaf á netinu.
Þau hafa spurt hvort eigi að setja
reglur um einhverja X notkun á
dag. Ég segi nei. Reynið frekar að fá
barnið til að gera eitthvað annað,
með þér; fara út að ganga eða gera
eitthvað saman. En svo veit ég að það
er til app sem er handhægt og snið-
ugt þar sem foreldri getur lokað fyrir
tölvunotkun á heimilinu í ákveðinn
tíma. Og það er gott og blessað. En
það verður að gerast í sátt við barnið.
Samtalið þarf að hafa átt sér stað.
Reglur eru fínar en þær virka ekki
einar og sér. Svo eru börn auðvitað
ólík. Ein af stærstu áskorununum í
mínu lífi var að eignast tvíbura, sem
eru fæddar með mínútu millibili, og
eru eins ólíkar og hægt er. Eins og
dagur og nótt. Ég sem félagsfræð-
ingur sem stúdera áhrif umhverfis
á okkur og hegðun okkar og líðan –
þar lærði ég í eitt skipti fyrir öll hvað
genetísk áhrif skipta miklu máli,“
segir Inga Dóra og hlær.
Hverfið skiptir mestu
Inga Dóra segir rannsóknir sýna að
samfélag og hverfi til að mynda hafi
áhrif umfram aðstæður heima fyrir.
„Þannig að í skólum þar sem net
foreldra er þétt gengur öllum börn-
unum betur, óháð því hvort barnið
eigi foreldra í þessu neti eða ekki.
Við sjáum að það eru minni líkur á
að það neyti vímuefna, svo dæmi sé
tekið. Íþróttaiðkun dregur úr líkum
á þunglyndi hjá öllum, en hefur
meiri áhrif meðal þeirra ungmenna
sem búa við erfiðar aðstæður. Það
segir manni að það er hægt að koma
inn og ná til þeirra krakka sem búa
við erfiðar aðstæður eða líður ekki
vel, með umhverfisþáttum. Við
höfum líka séð að í hverfum, þar sem
fjölskylduátök eru mikil, eru öll börn
líklegri til að vera í sjálfsvígshættu,
óháð því hvort fjölskylduátök eigi sér
stað heima hjá þeim eða ekki. Klisjan
um að það þurfi þorp til að ala upp
barn, hún á nefnilega við.“
Hún rifjar upp að þegar farið var
af stað í átak gegn vímuefnaneyslu
fyrir mörgum árum voru settar
útivistarreglur sem giltu fyrir alla
krakka alls staðar. „Þetta er enn á
ísskápnum heima hjá mér. Þetta
eina, litla atriði hafði veruleg áhrif
í þessu forvarnarstarfi. Með sama
hætti gætum við búið til fleiri sátt-
mála, þannig að hvert og eitt heimili
þurfi ekki að setja reglur fyrir sig.
Kannski gætum við sagt að það að
vera heima þýðir að þú ert ekki í
tölvunni, því ef þú ert bara á netinu
þá ertu ekki heima, þú ert í raun-
inni annars staðar. Foreldrar geta
líka verið góðar fyrirmyndir í því
og lagt sjálfir símann frá sér,“ segir
Inga Dóra og hlær.
Smáragötubörnin
Inga Dóra er gift Símoni Sigvalda-
syni, dómara við Héraðsdóm
Reykjavíkur. Þau eiga saman þrjár
dætur og einn son – sem reyndar
kom ekki til þeirra fyrr en í nóv-
ember síðastliðnum. Hann flúði
frá Kúrd istan, með viðkomu í átta
löndum – Ísland er það níunda. Lífið
er litríkt á heimili þeirra hjóna á
Smáragötu í Reykjavík og Inga Dóra
segir að um sé að ræða eins konar
félagsmiðstöð. Raunar segir hún að
það sé lágmark fyrir öll börn að eiga
að minnsta kosti tvær mæður og er
náin vinum barna sinna. Hún segir
marga líta á Smáragötuna sem sitt
annað heimili og finnst gott af því
að vita.
„En Danyal er eins og hann hafi
alltaf verið hjá okkur. Hann er
yndislegur. Eins og mamma hefði
sagt, þessum dreng er ekki fisjað
saman. Hann hefur gengið í gegn-
um ótrúlega erfiða hluti, en tekst
á við lífið með svo fallegum hætti.
Doktorinn í mér fylgist auðvitað
vel með honum, venjum, svefni og
samskiptum – og hann er algjörlega
einstakur. Hann er „survivor“. Hann
er sautján ára gamall. Við erum að
veita honum skjól og stuðning og
okkur þykir rosalega vænt um hann,
eins og börnin okkar, en hann á
auðvitað blóðfjölskyldu og það
besta væri ef þau næðu saman aftur
einhvern tíma. En það er alltaf gott
að eiga eina aukamömmu. Öll börn
ættu að eiga að minnsta kosti tvær,“
segir hún hlæjandi.
Ein vika í einu
„Við tökum bara einn dag í einu og
eina viku í einu og þetta gengur vel.
Honum virðist líða ágætlega. Hann
er eina barnið mitt sem segir mér
reglulega: „I’m so happy“. En svo er
hann auðvitað bara eins og við öll
hin; á sína daga þar sem hann er
lítill í sér, líður ekki vel og saknar
fjölskyldu sinnar í Kúrdistan. En í
síðustu viku byrjaði hann í Tækni-
skólanum að læra íslensku og það
gengur vel. Ég vil honum bara allt
það besta og ég er svo glöð að hann
hafi sóst eftir betra lífi, með því að
koma alla þessa leið. Ég held að
við myndum öll reyna það í hans
sporum.“
Inga Dóra verður ögn alvarlegri
þegar hún ræðir um mál innflytj-
enda og flóttamanna á Íslandi.
„Við eigum öll að taka vel á móti
þeim. Það er ekkert sem segir að
fjölmenningarsamfélag geti ekki
verið jafn gott og önnur samfélög.
Það er á okkar ábyrgð að koma
þeim inn í samfélagið, veita þeim
það sama og allt mannfólk þarf og
mér verður svo tíðrætt um, stuðn-
ing, traust og tilgang. Við verðum
að læra af mistökum annarra landa
í þessum efnum og gera betur. Það
er á okkar ábyrgð hvernig kynslóðir
innflytjenda munu hafa það á næstu
árum og áratugum.“
Plastbarkamálið tafði
Ingu Dóru er ekki fisjað saman,
frekar en syni hennar Danyal.
Nú rétt fyrir jól fékk hún þriðju
stöðu sína sem rannsóknarprófessor
við Karolinska Institutet í Stokk-
hólmi, en sú staða bætist við stöðu
hennar við Háskólann í Reykjavík
og Columbia-háskóla í New York.
Ferlið var langt og strangt, til þess að
fá loksins stöðuna við Karolinska.
„Þetta er sambærileg staða og Paulo
Macchiarini, sem var viðriðinn plast-
barkamálið svokallaða [innsk. blm.
Þegar Macchiarini græddi plast-
barka í Erítreumaninn Andemariam
Beyene sem var búsettur á Íslandi.
Hann dó tveimur og hálfu ári eftir
aðgerðina vegna þess að plastbark-
inn virkaði aldrei sem skyldi. Talið er
að margar af helstu reglum læknis-
fræðinnar hafi verið brotnar í mál-
inu.] hafði við skólann, þannig að
þeir fara mjög ítarlega yfir feril þeirra
sem þeir fá inn til sín þessi dægrin.
Ég var alltaf alveg að fá stöðuna, en
svo tafðist það alltaf út af einhverju.
Þegar ég loksins fékk bréfið og stað-
festingu á stöðunni nú fyrir jól sagði
maðurinn minn að hann gæti ekki
skálað við mig enn einu sinni út af
þessu,“ segir Inga Dóra og skellir
uppúr.
Frá New York til Stokkhólms
En er ekki nóg að hafa stöðu í New
York og í Reykjavík, af hverju bætt-
irðu Svíþjóð við?
„Ég er þannig manneskja að ég
nærist á umhverfi mínu. Ég gat til
dæmis ekki verið á Íslandi í hruninu
því að ég þrífst svo illa í neikvæðni.
Þá færði ég mig til New York. Ég elska
borgina og ver þar miklum tíma.
En það má eiginlega segja að þegar
Trump fór í sína kosningabaráttu,
og vann síðan kosningarnar, þá hafi
ákvörðunin verið tekin fyrir mig.“
Inga Dóra og börnin – Danyal lengst til vinstri, Alanta og Sonja, en á myndina vantar Erlu, tvíburasystur Sonju.
Við erum að Veita
honum skjól og
stuðning og okkur
þykir rosalega Vænt
um hann, eins og börnin
okkar. en hann á
auðVitað blóðfjöl-
skyldu og það besta
Væri ef þau næðu saman
aftur einhVern tíma.
en það er alltaf gott
að eiga eina auka-
mömmu. öll börn ættu
að eiga að minnsta
kosti tVær.
HVERNIG KEMUR ÞÚ UNDAN SÓLINNI!
AF HVERJU AÐ SÆTTA SIG VIÐ SÓLAR SKEMMDIR
OG ÓTÍMABÆRAR LITABREYTINGAR
VIÐ GETUM LAGAÐ ÁSTAND HÚÐARINNAR
Fyrir Eftir
PANTAÐU FRÍAN TÍMA
Í SKOÐUN STRAX Í SÍMA
893-0098
Hraunbæ 102 • Reykjavík • S. 893 0098 • snyrtistofanhafblik@gmail.com
Snyrtistofan Hafblik
2 1 . j a n ú a r 2 0 1 7 L a U G a r D a G U r22 h e L G i n ∙ F r É T T a B L a ð i ð
2
1
-0
1
-2
0
1
7

0
4
:4
1
F
B
0
9
6
s
_
P
0
7
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
9
6
s
_
P
0
7
0
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
9
6
s
_
P
0
2
2
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
9
6
s
_
P
0
2
7
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
1
C
0
3
-4
7
A
C
1
C
0
3
-4
6
7
0
1
C
0
3
-4
5
3
4
1
C
0
3
-4
3
F
8
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
6
B

F
B
0
9
6
s
_
2
0
_
1
_
2
0
1
7
C
M
Y
K