Morgunblaðið - 19.07.2016, Blaðsíða 13

DAGLEGT LÍF 13
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. JÚLÍ 2016
1.Fyrsta ferðin til útlanda var á tungumálaskóla fyrir stúlkurí Þýskalandi þegar ég var 16 ára. Þetta var mikil upplifun
og ýmislegt brallað. Ég hugsa til þess með hryllingi að við fór-
um allra okkar ferða á puttanum algjörlega óhræddar! Her-
bergisfélagi minn varð vinkona mín og við höfum alltaf sam-
band. Það gladdi mig mjög að dóttir hennar skírði í höfuðið á
mér.
2.Í Þýskalandi. Ég kann sérlega vel við Þjóðverja, þeir hafaeiginleika sem ég kann vel að meta, eru skipulagðir,
heiðarlegir og hjá þeim stendur allt eins og stafur á bók. Landið
er fagurt og frítt og helst vildi ég búa í Berlín, uppáhalds-
borginni minni, sem er einstaklega spennandi og áhugaverð.
Þótt ég hafi oft komið þangað er alltaf eitthvað nýtt sem ég
uppgötva. Hverfin 12 hafa upp á margt að bjóða; veitingastaði,
krár, söfn og alls konar uppákomur – um 1.500 viðburði dag-
lega. Berlín er vel í sveit sett, stutt í menningarborgirnar Pots-
dam, Dresden og Leipzig, sem eru stórkostlegar og eiga sér
mikla sögu.
3.Ég var í ferð sem nefnd var stórborgarveisla og á leið meðfulla rútu eldri borgara frá Vín til Prag þaðan sem við átt-
um að fljúga heim. Þar sem ég var ekki kunnug leiðinni milli
þessara stórborga varð ég að treysta á bílstjórann. Eftir ákveð-
inn tíma fannst mér leiðin vera orðin ansi löng og sá að við yrð-
um að fara að komast á flugvöllinn. Bílstjórinn var frekar vit-
grannur og vissi hann ekki hvar við vorum! Ég bað hann að aka
á næstu bensínstöð þar sem ég gæti spurst til vegar. Við reynd-
umst stödd á kolröngum stað og ljóst að við næðum ekki á flug-
völlinn í tæka tíð. Nú voru góð ráð dýr. Þá kom ég auga á lög-
reglubíl, gekk að honum og bauð lögregluþjónunum 100 mörk
fyrir að aka á undan rútunni með blikkandi ljós og sírenur. Þeir
voru til í það og þannig fórum við á ofsahraða gegnum alla borg,
yfir á öllum rauðum ljósum og náðum vélinni á síðustu stundu!
4.Næsta ferð er til Parísar, sem er sannkölluð veisla í far-angrinum.
Lilja Hilmarsdóttir
verkefnastjóri og fararstjóri hjá WOW
Í lögreglufylgd með
eldri borgurum
1.Sumarið 1970 héldum við tveir vinir utan til að bæta bág-borna dönskukunnáttu fyrir stúdentspróf. Ég fékk vinnu
uppi á Jótlandsheiðum hvar ég hafði þann starfa að grafa
skurð. Áður en vika var liðin var ég viss um að ég yrði jafn illa
staddur með þá „dönsku“ sem ég lærði við skurðgröft undir
brennandi sól og þá sem ég hafði að heiman. Eftir 5 daga trúði
ég dagbókinni fyrir vandræðum mínum. Hitinn var „ægilegur“
en verst var þó „að verkamenn tala ekki dönsku heldur suður-
jósku og tilgangur ferðarinnar ónýtur“.
2.Það hefur aldrei hvarflað að mér í alvöru að búa annarsstaðar. Læt mig samt stundum dreyma um vetrardvöl í
Kúlusúkk.
3.Eitt sinn fyrir löngu var ég með stóran hóp í Austur-Póllandi þar sem eru síðustu leifar Evrópufrumskógarins í
sameiginlegri vörslu Hvítrússa og Pólverja. Mér hafði verið lof-
að góðu 3 stjörnu hóteli djúpt inni í skóginum. Þegar á „hótelið“
kom var fátt sem minnti á hótel. Tengdamóðir mín var með og
gerðist uppreisnarforingi. Kvað þetta óboðlegt og á bak við
hana stóð 30 manna hópur. Blessunarlega hafði ég fregnað að
Alaxander II. Rússakeisari hefði látið byggja ,,hótelið“ um
miðja 19. öld, þá sem hesthús fyrir gæðinga sína enda skóg-
urinn hans prívat veiðilenda. Síðan hafði lítið verið átt við húsið.
Í krappri vörn dró ég fram hversu mikil forréttindi það væru að
fá að gista í slíku húsi. Jafnvel erfiðustu uppreisnarmenn sef-
uðust. Spölkorn frá hótelinu var þorp. Við vorum orðin lúin og
svöng og ákváðum að halda þangað eftir þröngum skógarstíg í
leit að veitingastað. Þegar við nálguðumst þorpið var messa í
rétttrúnaðarkirkjunni, ógleymanlegt, líkt og þorpið litla. Gang-
an til baka undir stjörnubjörtum himni einhvers staðar í síðustu
leifum Evrópufrumskógarins sannfærði mig um að betur við-
eigandi hótel væri ekki hægt að fá. Meira að segja uppreisnar-
foringinn var mér sammála.
4.Delhi (Taj Mahal), Bútan og Nepal.
Þorleifur Friðriksson
sagnfræðingur, fararstjóri og eigandi Söguferða
Morgunblaðið/Kristinn
Tengdamamma gerð-
ist uppreisnarforingi
hressir, bætir og kætir að fara í
gönguferð með góðum félaga eða
með sínum eigin hugsunum og
koma svo endurnærður aftur inn.
Á síðustu árum hefur orðið mikil
vitundarvakning varðandi mik-
ilvægi útivistar fyrir skólabörn.
Reglubundnar ferðir út í náttúruna
vega á móti mikilli kyrrsetu og
örva þroska á öðrum sviðum en
hefðbundið bóknám. Jafnvel útinám
á skólalóðinni, eins og stundað er í
mörgum íslenskum skólum, getur
haft jákvæð áhrif og býður upp á
mörg tækifæri til lærdóms. Útinám
getur líka hentað betur fyrir nem-
endur sem eiga erfitt með að ein-
beita sér að hefðbundnu inninámi í
lengri tíma.
Þetta vita skátar, enda er útivist
mikilvægur þáttur skátastarfs.
Þessa dagana fer til dæmis Lands-
mót skáta fram á Úlfljótsvatni, þar
sem mörg hundruð ungmenni frá
11 löndum búa í tjöldum í heila
viku og taka þátt í fjölbreyttri úti-
dagskrá, bæði á mótssvæðinu og í
náttúrunni umhverfis það. Það er
ekki bara ógleymanleg lífsreynsla
fyrir börn og unglinga að taka þátt
í landsmóti, heldur mjög lærdóms-
rík líka.
Förum út, njótum náttúrunnar
og byggjum okkur upp andlega og
líkamlega.
 Höfundur er útivistarskáti,
meistaranemi í kennslufræði og
útinámi og starfsmaður Úlfljótsvatns.
Málmblásturshljómsveitin Ventus
Brass á vegum Hins Hússins í
Reykjavík heldur tónleika kl. 13-14 í
dag, þriðjudag 19. júlí, á Kjarvals-
stöðum. Ventus Brass spilar íslensk
lög og vinsæla erlenda slagara auk
þess sem hljómsveitin mun frum-
flytja frumsamda brassóperu
byggða á Litla ljóta andarunganum
eftir H.C. Andersen.
Brass-kvintettinn Ventus brass
hefur unnið að því að dreifa málm-
bástursmenningu sem víðast um
borgina á vegum Hins Hússins og
hrista upp í gestum og gangandi
með fjölbreyttri tónlist.
Ókeypis aðgangur.
Vefsíðan www.hitthusid.is
Ventus brass Fimm manna málm-
blásturshljómsveit.
Brassópera
byggð á Litla ljóta
andarunganum
1.Nýlega tíu ára fór ég til Kanaríeyja ásamt foreldrum mín-um. Ég man raunverulega allt úr ferðinni og hef oft hugsað
til þess síðar á ævinni þar sem Spánn átti eftir að skipa stóran
sess í lífi mínu. Lyktin – Spánarlyktin; af vatninu, hreinsiefn-
unum á flugvellinum og hótelinu – og appelsínulyktin af Spán-
verjunum sjálfum. Maturinn: Ég lifði í orgískri hamingju yfir
hlaðborðinu á Hotel Pujol. Reyndar borðaði ég bara þrennt –
kjúklingalæri, franskar kartöflur og jarðarber. Allt þetta
fannst mér himneskt.
Einnig man ég sterkt eftir ferðalagi upp í fjöllin með for-
eldrum mínum, Gyðu frænku og Munda. Sem eina barnið í ferð-
inni var ég fordekruð og ég man þegar Mundi gaf mér risastór-
an ís. Ég man líka að ég var dauðskelkuð því hann drakk vín
með matnum en ég hafði aldrei séð neinn í fjölskyldunni neyta
áfengis.
Það sem mest áhrif hafði á mig var að ég rétt drap sjálfa mig
með því að hlaupa fyrir bíl. Mér var farið að leiðast þófið að
komast aldrei yfir götuna við hótelið. Í stundar dómgreindar-
leysi ákvað ég að hlaupa yfir götuna þótt tæpt væri. Enn heyri
ég hljóðin í bremsunum á bílnum og rödd bílstjórans sem í
skelfingu hrópaði frekar óblíð orð á eftir mér.
2.Allir staðir sem ég hef búið á um ævina hafa grafið sig inn ílíkama minn og sál og hluti af mér vill búa þar aftur.
Princeton, Mexíkóborg, fæðingarorlofin í Kaupmannahöfn …
þessir staðir kalla á mig. Einn daginn muni ég samt örugglega
eignast fallega risíbúð á Plaza Chica í Zafra, bænum mínum
spænska.
3.Eftir leiðsögn erlendis í rúm 30 ár situr alltaf í mér þegarfólk veikist eða deyr. Þá reglulega reynir á að vera mann-
eskja, standa jafnt í báðar lappir og sinna farþegum af öllu
hjarta.
4.Ég tel niður dagana þar til ég held til Perú i nóvember.
Margrét Jónsdóttir Njarðvík
spænskufr., fararstj. og eigandi Mundo ferðaskrifstofu
Orgísk hamingja
yfir hlaðborði
Morgunblaðið/Styrmir Kári
- vinnufatnaður ogöryggisskór.
Vertuvel til fara í
vinnunni!
10.472kr.
13.831kr.
8.143kr.
7.661kr.
10.039kr.
11.831kr.
17.846kr.
8.143kr.
10.472kr.
21.193kr.
17.650kr.
Skannaðu kóðann
til að fara inn á
vefsíðuna.