Morgunblaðið - 19.07.2016, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. JÚLÍ 2016
✝ GuðmundurJón Matthías-
son fæddist á
Þingeyri við Dýra-
fjörð 22. desember
1959. Hann lést á
líknardeild LSH í
Kópavogi 10. júlí
2016, á 57. aldurs-
ári.
Foreldrar Guð-
mundar Jóns voru
Camilla Sigmunds-
dóttir, húsmóðir, f. 5.8. 1917,
d. 14.4. 2012, og Matthías Guð-
mundsson, vélsmiður og vél-
tæknifræðingur, f. 16.9. 1911,
d. 3.6. 1995. Systkini Guð-
mundar Jóns eru: Jónas, f. 7.5.
1944, og Gerður, f. 10.7. 1954.
Guðmundur Jón kvæntist 3.
apríl 1986 æskuunnustu sinni
og jafnöldru, Margréti Jóns-
skólavetra vann hann í vél-
smiðju afa síns og alnafna á
Þingeyri. Síðan tók við nám í
véltæknifræði við Odense
Teknikum, en þaðan útskrif-
aðist hann 1983 og réðst í kjöl-
farið til starfa hjá ráðgjafar-
fyrirtækinu J.G. Hvirvelkær
A/S í Óðinsvéum. Starfaði
Guðmundur Jón þar fram til
ársins 1986 að haldið var til
heimalandsins og ráðist til
starfa hjá Varmaverki ehf.,
nýstofnuðu fyrirtæki Jónasar
bróður hans. Þar starfaði hann
í tæp sjö ár, eða fram til 1993
að hann tók sér fyrir hendur
framkvæmdastjórn í útibúi
norska fyrirtækisins Kværner
Fisktækni, sem síðar varð
MMC Fisktækni og enn síðar
Optimar Iceland. Guðmundur
Jón keypti Optimar ásamt fé-
lögum sínum árið 2003 og
veitti fyrirtækinu forstöðu til
ársins 2015, að hann hætti
vegna heilsubrests.
Útför Guðmundar Jóns fer
fram frá Grafarvogskirkju í
dag, 19. júlí 2016, klukkan 13.
dóttur, f. 26.12.
1959. Margrét
fæddist og ólst
upp í Bolungarvík,
dóttir hjónanna
Jónínu Rannveigar
Kjartansdóttur, f.
29.9. 1940, d.
27.11. 2015, og
Jóns Eggerts Sig-
urgeirssonar, f.
17.10. 1937, d.
15.12. 1995.
Synir þeirra hjóna eru: 1)
Matthías, f. 1.8. 1980, kvæntur
Svanhildi Björk Jónsdóttur, f.
12.10. 1980. Þeirra börn eru
Maríanna Hlíf, Jóel Kári og
Aníta Björk. 2) Henrý, f. 20.8.
1992.
Guðmundur Jón lauk stúd-
entsprófi 1979 frá Mennta-
skólanum á Ísafirði. Milli
Það er ólýsanlega erfitt að setj-
ast niður og skrifa minningar-
grein um elsku tengdapabba.
Mann sem féll frá allt of fljótt eftir
erfið veikindi.
Við sem áttum eftir að bralla
svo mikið með honum og Mar-
gréti, þetta líf getur verið svo
ósanngjarnt.
Elsku Guðmundur, þú varst
svo góður, hjálpsamur og vildir
allt fyrir okkur gera. Minningarn-
ar streyma fram um öll þau skipti
sem við hlógum að bröndurunum
þínum. Krakkarnir skemmtu sér
yfir gríninu þínu og öllum sögu-
stundunum. Þú hafðir gaman af
því að klæða þig í alls kyns gervi,
setja upp falskar tennur og hatta.
Þú varst jólasveinninn sem keyrði
út pakkana á aðfangadag.
Það var ómetanlegt þegar þú
söngst Black Magic Woman fyrir
okkur Matta á brúðkaupsdaginn.
Minningarnar streyma fram
um öll skemmtilegu ferðalögin,
oftast var farið vestur og svo nú
síðast um páskana til Akureyrar.
Við Matti, Maríanna Hlíf, Jóel
Kári og Aníta Björk höldum
áfram að skapa góðar minningar
með Margréti og Henrý. Það er
gott að ylja sér við þessar ynd-
islegu stundir og margar fleiri
sem við munum svo sannarlega
geta átt um ókomna tíð.
Þú varst ótrúlegur húmoristi.
Betri tengdapabba og afa er ekki
hægt að hugsa sér. Ég er svo
þakklát fyrir að hafa kynnst þér,
elsku Guðmundur, og á eftir að
sakna þín svo mikið.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Þín tengdadóttir,
Svanhildur Björk.
Þá er hetjulegri baráttu bróður
míns við hinn illvíga sjúkdóm,
krabbameinið, lokið. Það er sárt
að svona fór.
Sú besta jólagjöf sem ég hef
fengið var þegar hann fæddist.
Hann var sannkallaður gleðigjafi
foreldra minna, afa okkar sem bjó
á heimilinu og allra í fjölskyldunni
og því umfaðmaður og elskaður.
Þarna fékk ég, 10 ára stúlkan, líka
stórt ábyrgðarhlutverk. Ég tók,
að mér fannst, fullan þátt í
umönnun og gæslu þessa káta og
elskulega bróður míns öll hans
æskuár og það var góður tími.
Seinna eignaðist hann svo hana
Margréti sína og þar bundust
tvær stjörnur á blárri festingu…
eins og segir í ljóði Megasar. Þau
voru alla tíð miklir sálufélagar og
hamingjan var fullkomnuð með
fæðingum drengjanna þeirra,
Matthíasar og Henrýs. Söknuður
þeirra, tengdadóttur og barna-
barna er mikill.
Á Þingeyri áttum við okkar
bestu og kærustu gleðistundir
bæði á meðan foreldrar okkar
voru á lífi og löngum eftir það.
Hann var hrókur alls fagnaðar og
sá spaugilegar hliðar á flestum
málum og því gaman að vera með
honum. Guðmundi var sérlega
umhugað um varðveislu æsku-
heimilis okkar og lagði mikið af
mörkum í þágu þess. Eins var
hann vakinn og sofinn yfir velferð
gömlu smiðjunnar og var glaður
með hennar málalok. Vænt þótti
mér um þá hluttekningu sem
þorpsbúar á Þingeyri sýndu á
dánardægri bróður míns þar sem
allstaðar var flaggað í hálfa stöng.
Við systkinin áttum það sam-
eiginlegt að hafa gaman af kvart-
ettsöng og oftar en ekki var slíkur
flutningur úr safni mömmu og
pabba látinn á fóninn fyrir vestan.
Fallegu lögin sem MA-kvart-
ettinn söng á árum áður voru í sér-
stöku uppáhaldi. Því kveð ég
elskulegan bróður minn með broti
úr ljóði Jóns frá Ljárskógum:
Kom ljúfa nótt, sigra sorg og harm,
svæf mig við þinn barm.
Svæf glaumsins klið og gef mér frið.
Góða nótt.
Margréti mágkonu minni og
hennar fjölskyldu votta ég mína
dýpstu samúð.
Gerður systir.
Guðmundur Jón fæddist tveim-
ur dögum fyrir jólin 1959; heldur
en ekki óvænt jólagjöf vegna þess
að undirritaður (JM) kom í jólafrí
frá skóla, allsendis grunlaus um
þennan pakka. Engin Facebook í
þá daga.
Fyrstu fjögur til fimm árin frá
fæðingu Gumma Nonna var JM
einungis heima yfir sumarmánuð-
ina og stráksi þá rétt að byrja að
fóta sig. Snemma var þó ljóst að
þarna fór piltur sem vissi hvað
hann vildi. Minnisstætt er sumar-
ið 1964, en þá ók JM vörubíl,
„Tradernum“, með fyllingu í nýja
hafnargarðinn; stráksi á fimmta
ári. Hann vildi fá að sitja í, nokkuð
sem var harðbannað, því farmur-
inn var stórgrýti. En piltur gaf sig
ekki, heldur stóð í vegkantinum
og ýmist baðaði út höndum og
stappaði fótum eða grét sárt og
nuddaði augun svo eftir yrði tekið.
Eftir að hafa bitið á jaxlinn og ekið
framhjá peyjanum nokkrum sinn-
um og enn allt við það sama, þá
gafst ökumaður upp og minn mað-
ur klifraði snarlega upp í farþega-
sætið, hróðugur með sólskinsbros
á vör; allt fyrirgefið: „Stóri brói
góur við Gumma Nonna sinn.“
Síðan liðu mörg ár stopulla
samverustunda sem ekki ná sam-
fellu fyrr en 1986 að GJM, þá 26
ára, nýgiftur, flyst heim frá Dan-
mörku og ræðst til starfa í þá ný-
stofnuðu fyrirtæki undirritaðra,
Varmaverki ehf. Hér tókust end-
urkynni og farsælt samstarf sem
stóð í ein sjö ár. GJM var afburða
fagmaður, glöggur, hirðusamur,
nákvæmur, röskur og umfram allt
traustur vinur með hjartað á rétt-
um stað. Húmor vantaði Guð-
mund svo sannarlega ekki. Við
bræður skiptum með okkur verk-
um sem fól í sér að senior lagði
frekar áherslu á hitatæknina en
junior aftur á móti kælitæknina.
Þannig skiptar urðu svo okkar
starfsævir, mikið til, og sameigin-
leg útkoman þá líklega eftir því,
„passlegur hiti“, hvorki of né van.
Kannski getum við tekið upp
þráðinn „hinum megin“ ef eitt-
hvert ólag er á systemunum þar;
bítum úr nálinni með það „til sin
tid“ bróðir!
Utan vinnu áttum við margar
gleðistundir, útilegur o.fl. og æv-
inlega var GJM hrókur alls fagn-
aðar, fyndinn og uppátækjasamur
í meira lagi.
Í febrúar í fyrra dundu svo
ósköpin yfir; ólæknandi sjúkdóm-
ur tók smám saman hin líkamlegu
völd, en mátti sín aldrei neins
gegn andlegum styrk GJM. Allt til
hinsta dags var hann rólegur, já-
kvæður og huggandi, umhyggju-
samur um allt sem í kringum hann
var. Sama er að segja um eigin-
konuna, Margréti. Hún stóð sem
klettur við hlið hans allan þennan
langa og erfiða feril á enda. Við
vottum henni, sonum, tengdadótt-
ur og afabörnum innilega samúð.
Kærar þakkir.
Kæri bróðir og mágur, komið
er að kveðjustund:
Ferð þín er hafin.
Fjarlægjast heimatún.
Nú fylgir þú vötnum
sem falla til nýrra staða.
Og sjónhringar nýir
sindra þér fyrir augum.
(Hannes Pétursson)
Við minnumst þín með hlýju og
þakklæti og biðjum góðan Guð að
varðveita þig og hugga þína ást-
vini, eiginkonu, syni, tengdadóttur
og afabörnin.
Við munum ávallt minnast litla
fjörkálfsins, Gumma Nonna, og
atorkumannsins, sterka og æðru-
lausa, Guðmundar Jóns Matthías-
sonar.
Farðu í friði, bróðir og mágur.
Jónas og Guðbjörg.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Skemmtilegur, traustur og
trúr. Þessi orð lýsa Guðmundi
Jóni, mági mínum, einstaklega
vel. Það er erfitt að setjast niður
og skrifa minningargrein um mág
minn, sem kvaddi alltof snemma.
Ég man varla eftir mér öðruvísi
en að hann væri í fjölskyldunni,
þar sem hann og Margrét systir
voru bara 16 ára þegar þau byrj-
uðu að vera saman
Ég hef alla tíð verið mikið inni á
heimili þeirra, og alltaf sýndi hann
mér einstaka góðmennsku og
væntumþykju.
Það eru svo margar minningar
sem streyma um hug minn. Guð-
mundur Jón hafði mjög gaman af
að grilla á sumrin og var ég iðu-
lega í grillveislum og matarboðum
hjá þeim. Í mörg ár var ég hjá
þeim á jólum .
Guðmundur Jón og Margrét
ferðuðust mjög mikið, bæði innan-
lands og utan. Þau áttu hjólhýsi
sem þau fóru með margar ferðir
um landið. Hjólhýsið var alltaf
geymt í innkeyrslunni við heimili
þeirra.
Fyrir ein jólin þá býður Guð-
mundur mér og mömmu í mat.
Þegar við komum að húsinu þá
sjáum við hvar það er búið að setja
jólaseríur á hjólhýsið, það loguðu
kerti fyrir utan og jólastjörnur
héngu í gluggum. Hann tekur á
móti okkur með jólasvuntu og
býður okkur inn í hjólhýsið og það
var eins og að koma í jólaland, allt
skreytt hátt og lágt og dýrindis
smørrebrød og jólaöl á borðum,
þetta var æðislegt kvöld.
Þessi saga lýsir Guðmundi Jóni
svo vel, alltaf svo gestrisinn og
gjafmildur.
Ég gæti skrifað endalaust um
Guðmund Jón og sagt frá mörgu
skemmtilegu, en læt hér staðar
numið.
Guð geymi þig, elsku Guð-
mundur Jón minn.
Elsku besta Margrét mín,
Matthías, Henrý, Svanhildur,
Maríanna Hlíf, Jóel Kári og Aníta
Björk. Sorgin er mikil og söknuð-
urinn sár, en minningin um ein-
stakan eiginmann, pabba, tengda-
pabba og afa lifir
Friðgerður.
Elskulegur mágur minn, nú
ertu fallinn frá, langt um aldur
fram, eftir erfið veikindi. Með
nokkrum orðum langar mig að
þakka þér fyrir þau rúm 40 ár sem
þú hefur verið í fjölskyldunni. Upp
koma margar minningar og flest-
ar tengjast þær þeirri glettni sem
þú bjóst yfir og hversu auðveld-
lega þú fékkst fólk til að hlæja.
Mér er sérlega minnisstæð bíó-
ferð sem við hjónin fórum í saman
með ykkur Margréti þar sem þinn
smitandi hlátur hafði áhrif á allan
salinn og höfum við oft haft á orði
hve skemmtileg þessi ferð var.
Skipulagshæfni þín og snyrti-
mennska þótti mér aðdáunarverð
og reyndi ég oft að taka það til fyr-
irmyndar en ekki alltaf með góð-
um árangri. Það var sama hvort
það tengdist vinnu þinni, skipu-
lagningu á viðburðum innan fjöl-
skyldunnar eða þegar komið var
inn á heimili ykkar hjóna, allt sem
þú komst nálægt var unnið vel og
vandlega. Einnig er erfitt að finna
traustari mann en þig, þú varst
maður orða þinna og allt sem þú
sagðir stóðst.
Að lokum vil ég þakka þér fyrir
hversu ljúfur og góður þú varst
mömmu minni heitinni. Ótal
kirkjuferðir, bíltúrar og kaffihúsa-
ferðir sem voru henni svo mikil-
vægar og tjáði hún mér oft hve
góður maður hann Guðmundur
Jón væri. Takk fyrir allt, minning
þín lifir í hjörtum okkar.
Elsku Margrét, Matthías,
Svanhildur og Henrý, megi Guð
gefa ykkur styrk á erfiðum tím-
um.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Guðmundur og Vigdís.
Með fáum orðum viljum við
minnast okkar kæra Guðmundar
Jóns sem fallinn er frá langt um
aldur fram eftir snarpa baráttu
við krabbamein. Það var aðdáun-
arvert að fylgjast með hvað hann
tók þessum veikindum með miklu
æðruleysi og stillingu og í gegnum
baráttuna skinu í gegn allir hans
góðu mannlegu kostir.
Guðmundur Jón var einungis
menntaskólastrákur þegar hann
og Margrét systir hófu samband
og voru þau saman allar götur síð-
an og eru árin orðin fjörutíu. Strax
kom í ljós að þar fór með afbrigð-
um skemmtilegur maður og var
hann hrókur alls fagnaðar þegar
sá gállinn var á honum. Hann var
t.d. í hljómsveit á sínum yngri ár-
um og rifjaði hann upp gamla
takta í brúðkaupi eldri sonar síns
fyrir tveimur árum við mikla gleði
viðstaddra. En mjög fljótlega eftir
okkar fyrstu kynni kom líka í ljós
önnur hlið á honum, en það var
ábyrgðarkenndin og skipulagn-
ingin sem einkenndi öll hans verk.
Minnisstætt er hvernig hann
tókst á við próf í menntaskólanum
en þau tók hann mjög alvarlega og
uppskar samkvæmt því. Þetta var
eitthvað sem við höfðum ekki séð
áður, en okkar viðhorf til náms var
töluvert annað.
Guðmundur Jón og Margrét
fluttust búferlum til Danmerkur
eftir menntaskólaárin til frekara
náms og fórum við að heimsækja
þau þangað. Þá eins og ævinlega
voru þau höfðingjar heim að
sækja og fórum við í eftirminni-
lega ferð um Danmörku og Þýska-
land þar sem Guðmundur bar hit-
ann og þungann af skipulagningu
og framkvæmd ferðarinnar. Eftir
að þau fluttu heim settust þau að í
Reykjavík og stóð heimili þeirra
okkur og börnum okkar ávallt op-
ið þegar við áttum erindi í borg-
ina.
Guðmundur Jón var mikill
húmoristi og kunni þá list að hrífa
fólk með sér í gleði og hlátri. Til
dæmis er minnisstætt þegar þau
komu eitt sinn í heimsókn til okk-
ar að hann upp úr þurru varð sér-
legur dómari um táafegurð heim-
ilisfólks og gesta. Einnig í þeirri
ferð kom berlega í ljós munurinn á
okkur mágunum, en skottið á bíln-
um hans var skipulagt þannig að
hvert pláss var nýtt til hins ýtr-
asta og farangrinum var einstak-
lega skipulega komið fyrir á með-
an mitt eigið bílskott líktist
geymslu eftir snarpan jarð-
skjálfta.
Eftir að móðir mín og tengda-
móðir hans varð ekkja fyrir tutt-
ugu árum fluttist hún búferlum til
Reykjavíkur og reyndist Guð-
mundur Jón henni einstaklega
vel. Það var sama hvað hana van-
hagaði um, alltaf var Guðmundur
Jón tilbúinn að hlaupa undir
bagga með henni og aðstoða hana
í hvívetna. Fyrir það munum við
fjölskyldan standa í ævarandi
þakkarskuld við hann.
Með Guðmundi Jóni er genginn
einstaklega traustur, metnaðar-
fullur, skipulagður, góður og
skemmtilegur maður. Elsku Mar-
grét, Matthías, Henrý, Svanhildur
og barnabörn, missir ykkar er
mikill. Við sendum ykkur okkar
innilegustu samúðarkveðjur á erf-
iðum tímum.
Víðir og Jóna.
„Er hann hættur að segja
brandara?“ sagði 10 ára gamall
sonur minn þegar ég sagði honum
að Gummi frændi væri mikið veik-
ur. Gumma Jóni er rétt lýst þarna
því sonur minn hafði ekki hitt
hann oft á sinni ævi, en þetta
mundi hann, hann var skemmti-
legi frændinn sem grínaðist og
sagði brandara.
Gummi Jón var 9 ára þegar ég
fæddist og yngsti bróðir mömmu
minnar og þó hann væri í raun
bróðir hennar mömmu þá fannst
mér hann líka vera bróðir minn.
Ég naut þeirra forréttinda að
alast upp fyrstu árin með honum í
ömmu og afa húsi. Í uppvextinum
leit ég upp til þessa skemmtilega
frænda míns. Eflaust hefur hon-
um stundum þótt nóg um þegar ég
elti hann niður á völl þar sem hann
spilaði fótbolta við vini sína eða
þegar hann og Margrét fóru á
rúntinn á appelsínugulri Volks-
wagen-bjöllu og ég fór með.
Þegar ég var 18 ára fór ég til
Danmerkur í lýðháskóla, þá
bjuggu Gummi og Margrét á
sama tíma þar úti með sinni fjöl-
skyldu þar sem hann sjálfur var í
námi. Ég var alltaf velkomin á
þeirra heimili og það var ómetan-
Guðmundur Jón
Matthíasson
Yndisleg eiginkona mín, móðir okkar og
dóttir,
SOFFÍA GUÐMUNDSDÓTTIR
kennari og söngkona,
er látin.
Jarðarförin fer fram frá Hallgrímskirkju
miðvikudaginn 20. júlí klukkan 15.
.
Sverrir Bergmann,
Berglind Bergmann,
Hanna Soffía Bergmann
og Sigríður Kristjánsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, sonur, pabbi
okkar, tengdapabbi, afi og tengdasonur,
GÍSLI BENEDIKTSSON
viðskiptafræðingur,
Tjarnarmýri 11, Seltjarnarnesi,
lést í faðmi ástvina á Landspítalanum
þriðjudaginn 12. júlí. Útförin verður í Hallgrímskirkju föstudaginn
22. júlí klukkan 15. Þeim sem vilja minnast hans er bent á SPES
barnahjálp, reikn.nr. 342-26-2200, kt. 471100-2930.
.
Eva María Gunnarsdóttir,
Benedikt Antonsson,
Davíð B. Gíslason, Brynhildur Þorgeirsdóttir,
María Gísladóttir, Einar Kristinn Hjaltested,
Eva Björk, Þorgeir Bjarki, Anna Lára, Benedikt Arnar,
Hrefna María, Hrafnhildur, Karólína,
Katrín Eva og Ari Gísli,
Margrét Magnúsdóttir.