Skagfirðingabók - 01.01.2015, Síða 177

SUMARFERÐ TIL SKAGAFJARÐAR 1947
177
annar stýrimaður. Ekki losnaði báturinn,
því reipið var fast í blökkinni og skipverji
einn hljóp inn í kabyssu og hjó reipið
með kjötexi. „De norske sönner de kann
nok“, hrópaði hún. Báturinn féll um
leið, og aldan skellti honum að skipinu
svo að hann brotnaði. Þarna sátum við
í sjó og mamma skipaði pabba að ausa.
Ekkert var austurtrogið en hann tók húfu
stýrimannsins sem flaut og fór að ausa.
Sjórinn var ekki kaldur, sagði hann seinna.
Hann fann að einhver góndi á hann og
þá var það refur sem kom syndandi. Var
hann með augu úr gleri og eign kokksins.
Þá fórum við öll að hlæja. Mér hafði verið
sagt að við ættum að skipta um bát, en
ég var óánægð með það, því kokkurinn
hafði lofað mér kjötbollum næsta dag.
Mamma sagðist hafa vonast til að Guð
gæfi mér einhvern tíma kjötbollur. Pabbi
sá þrjú seglskip við sjóndeildarhringinn,
en ein selveiðiskútan var komin nær til
aðstoðar. Það var D/S Furenak.
Veiðimennirnir helltu olíu í sjóinn til
að lægja öldurnar. Furenak veltist svo að
sást í botninn á henni, en um borð stóðu
menn reiðubúnir að stökkva í sjóinn til
að ná okkur upp úr. Við komumst heil
um borð og pabbi lýsti því hvernig hann
greip um rör, sem reyndist heitt, hélt fast,
grét og ældi. Hann hafði aldrei verið eins
hamingjusamur.
Sjópróf
Í SJÓPRÓFUM sem haldin voru í Bergen
27. ágúst, er sagt að vindur hafi verið á
suðvestan, „sterk kuling med höy sjö.” Þá
er því lýst hvernig boð bárust kl. 20:00
um talstöð að vélin í Skårholmen væri
komin í lag. Samstundis fékk skipstjórinn
að vita að vélarúmið á Rovena væri fullt
af sjó og vélin stönsuð. Vélstjóri segir frá
því að annar vélstjóri hafi fyrst kallað á sig
kl. 18:30 þegar sjór spýttist úr kæliröri,
því að lok var farið af. Vatnið steig yfir
vélarúmsgólfið, en dælurnar gengu.
Þeim tókst að setja trétappa sem lok og
hann hélst allan tímann. Lækkaði svo
vatnsborðið niður á gólf. Vélstjóri fór að
fá sér að borða áður en hann færi á vakt,
en aftur var kallað á hann. Dælurnar
gengu áfram, en nú steig sjórinn upp
að vélaröxlum og gólfplöturnar lyftust.
Leki virtist vera kominn á botninn
undir vélinni og ekki var hægt annað
en að stöðva hana. Það var gert kl.
20:15, sem sagt á háttatíma okkar. Ekki
tókst vélstjóra að finna lekann og varð
hann að fara upp þegar vatnið steig
honum að mitti, komið yfir dælurnar.
Skipstjóri og fyrsti stýrimaður björguðu
pappírsgögnum skipsins og einhverju
af fötum okkar, enda var setustofan á
dekkinu. Þeir yfirgáfu síðastir Rovenu kl.
22:15 en bátsmaður af Skårholmen náði
Vélskipið Furenak í Leirvík á Hjaltlandi
sumarið 1968. Skipið var margsinnis endur-
bætt og mikið endurbyggt á sjötta áratugnum
og var síðast komið með 750 hestafla vél. Því
var að endingu sökkt 17. nóvember 1983.
Eig. myndar: Shetlands Museum