Fréttatíminn - 03.09.2016, Blaðsíða 14

14 | FRÉTTATÍMINN | Laugardagur 3. september 2016
„Já, eiginlega. Það kemst ekk-
ert annað að hjá mér í dag. 80% af
deginum fer í að hugsa um hvað ég
ætli að gera á æfingunni sem ég er
að fara á, hvað ég ætli að styrkja
til að verða örugglega betri en
þessi sem er á spjaldinu. Hugsun-
in sem drífur mig áfram er að ég
verði að æfa nógu andskoti mikið,
svo sá sem ég er að keppa við, geti
ómögulega verið að æfa jafn mikið.
Þetta er algjör þráhyggja. Hugur-
inn er þannig stilltur að ég ætli að
rústa þennan einstakling sem ég
er að keppa við. Ég get verið nettur
„sækó“.“
Höggið
Helgi segir að þráhyggjan fyrir því
að keppa og ná árangri, hafi magn-
ast upp eftir erfiðleika sem hann
glímdi við í áraraðir.„Allir mínir
draumar um atvinnumennsku í
handbolta hurfu á einu augabragði.
Ég var átján ára gamall þegar ég
greindist með krabbamein í fætin-
um. Í mínum huga var krabbamein
dauðadómur og mér fannst ég vera
kominn að endalokum. Ég hélt að
líf mitt væri búið. Þar til keppnis-
skapið kom upp í mér og ég barði
í borðið og ákvað að ég ætlaði að
sigrast á þessu. Ég reyndi að hugsa
um veikindin eins og enn eina
keppnina.“
Helgi var alvarlega veikur í tæpt
ár og varði mestum tíma á spít-
ala. „Ég hafði aldrei upplifað það
áður að vera sjúklingur, en mér
var kippt út úr lífinu og inn í há-
skammta lyfjameðferð. Ég hélt að
ég gæti tekist á við þetta og haldið
svo áfram með líf mitt. Þegar ég
svo fékk þau skilaboð að það þyrfti
að fjarlægja á mér fótinn, kom ann-
að áfall. Ljósið í myrkrinu var að ég
átti von á barni. Á meðan ég var í
krabbameinsmeðferðinni eignaðist
ég litla stelpu og þá helltist yfir mig
sú tilfinning að ég yrði að halda
áfram því ég mætti ekki klikka á
ábyrgðinni sem því fylgdi. Það var
mikil hjálp sem ég verð alltaf þakk-
látur fyrir.“
Helgi var útskrifaður af spítal-
anum og fótur hans var fjarlægður
fyrir ofan hné. Í fyrstu tók hann
ekki í mál að ganga með gervilim
og dröslaðist frekar um á hækjum.
Hann bjóst ekki við að geta notað
líkamann á sama hátt og áður. Þar
til hann óvænt komst upp á lag-
ið með að spila golf. „Fyrsta golf-
hringinn fór ég með þáverandi
mági mínum og hann bar kylfurn-
ar mínar á bakinu. Eftir að ég
kynntist þessari íþrótt fann ég að
það var mögulegt að gera eitthvað
aftur. Handboltadraumurinn var
farinn en ég gat farið að keppa við
einhvern á ný.“
Skömmu síðar kynntist Helgi
fyrirtækinu Össuri sem hefur ver-
ið helsti stuðningsaðili þeirra sem
hafa misst útlimi. Þar fékk hann
gervifót og öðlaðist í kjölfarið betri
hreyfigetu. (Fyrirtækið átti síðar
eftir að opna fyrir honum víddir
hátæknistoðtækja, en þar hefur
hann starfað síðan 2009.)
Hann segir endurhæfinguna
hafa gengið vel og honum hafi tek-
ist ágætlega að komast aftur út í
lífið.
Ánetjaðist efnum hratt
„Mér var farið að vegna ágætlega
þegar við skildum, ég og barnsmóð-
ir mín. Þá kom smá hiksti hjá mér
og ég fór að leita í áfengi. Síðar í
harðari efni. Ég var 24 ára og sog-
aðist hratt inn í þetta. Í fyrstu voru
þetta helgarskemmtanir sem urðu
sífellt lengri. Mér fannst hugbreyt-
andi efni mjög spennandi, eins og
kókaín og spítt, og ánetjaðist þeim
hratt. Undir lokin, eftir nokkur ár,
var ég kominn í dagneyslu. Ekkert
annað komst að en útvega meira
efni.“
Helgi segir að þó það hljómi ein-
kennilega þá hefði hann ekki viljað
vera án þessarar lífsreynslu. „Og til
að taka af því allan vafa, þá mæli ég
alls ekki með því að fólk leiðist út í
áfengis- og vímuefnaneyslu. Hún er
of dýrkeypt. Ég tel samt að ég hafi
lagt svona hart að mér undanfarin
ár, vegna fortíðar minnar. Ég trúi
því að það sé ástæða fyrir öllu. Að
ég hafi þurft að fara svona langt nið-
ur til að komast hærra upp aftur.
Þessi ár voru skóli í öllu því á ekki
að gera og ég var algjör dúx.“
Hversu fjarstæðukennd var sú
hugmynd á þessum tíma, að þú
ættir eftir að verða heimsmethafi
í spjótkasti og keppa á ólympíuleik-
um? „Það var eins langsótt og þú
getur ímyndað þér. Ég á engin orð
til að lýsa því. Þegar ég loksins
ákvað að hætta, fannst mér ég hafa
val um að duga eða drepast. Nú hef
ég verið edrú í níu og hálft ár og
hugsa oft til alls þess sem ég hef af-
rekað síðan ég skrapaði botninn.“
Helgi þurfti þó að gera nokkr-
ar tilraunir til að hætta í ruglinu.
Hann fór tvisvar í meðferð og í
seinna skiptið yfirgaf hann með-
ferðina án þess að ljúka henni. „Í
þriðju tilraun hætti ég sjálfur. Ég
hef verið að glíma við sjálfan mig
síðan og hef fengið við það dygga
aðstoð frá mínum nánustu. Hæð-
irnar eru stundum eins og ég sé að
sigra heiminn en lægðirnar ansi
djúpar. Ég reyni að halda mig á
línunni þar á milli. Ég á það enn til
að detta ofan í þunglyndi sem get-
ur mig óvinnufæran í nokkra daga.
Sem betur fer er ég farinn að þekkja
betur inn á það og veit hvað ég þarf
að gera þegar einkennin segja til
sín. Það er nú stærsti lærdómurinn
af þessu öllu saman.“
Helgi segir að oft mistúlki fólk
hegðun hans og þunglyndið geti
stundum birst öðrum sem hroki.
Einbeiting hans á íþróttina sé svo
mikil að þegar hann hefur náð
markmiðum sínum, upplifi hann
oft og tíðum mikið spennufall og
depurð.
Fyrirmyndir með þráhyggju
Í gegnum tíðina hefur Helgi hrifist
af íþróttamönnum sem hann telur
líklega haldna einhverskonar þrá-
hyggju. „Það liggur auðvitað bein-
ast við að nefna Oscar Pistorius,
þó hann hafi farið út af sporinu.
Hans afrek voru það sem ég leit til
fyrst þegar ég fór að æfa á ný. Ólaf-
ur Stefánsson og Michael Jordan,
þetta voru hetjurnar mínar þegar
var yngri. Ég tengi við þeirra hugs-
unarhátt og tel mig skilja þá.“
Helgi er orðinn 37 ára og er sann-
færður um að hann eigi enn eftir
að vinna sína stærstu sigra. „Aldur
skiptir minna máli meðal fatlaðra
íþróttamanna, af ýmsum ástæðum.
Það eru þó nokkrir íþróttamenn á
stórmótum sem eru komnir á fimm-
tugsaldurinn eða jafnvel eldri. Þó
það sé að verða erfiðara og sífellt
komi fleiri iðkendur í hverja grein.
Svo er stundum sagt að fyrstu
ólympíuleikarnir séu stór áfangi en
á öðrum ólympíuleikum geturðu
haft raunhæf markmið.“
Kastað lengra en heimsmetið
Það er langt síðan Helgi lýsti því yfir
að hann ætlaði sér að verða fyrsti
fatlaði spjótkastarinn til að kasta
60 metra. „Ég veit ég get það. Ég
hef kastað mjög nálægt því á æfingu
og þetta er alls ekki óraunhæft. Ég
bíð eftir deginum sem það gerist og
æfi samkvæmt því. Metið mitt í dag
er 57,36 metrar en það er gildandi
heimsmet í mínum flokki. Á æfingu
fyrir tveimur dögum kastaði ég 58,
5 metra og ég veit ég get enn betur.
Það er gríðarleg tilhlökkun að fara
til Brasilíu og ég hlakka mikið til að
mæta þangað og sýna enn minna
fötluðu strákum hvernig á að gera
þetta. Ég er búinn að æfa grimmt
fyrir þessa leika og ákvað að ein-
blína á spjótkastið, sem ég stóð mig
best í á ólympíuleikunum í London.
Síðan þá hef ég kastað lengra en all-
ir sem ég er að keppa við og veit að
ég ætti að geta unnið þá. En spjót-
kast er ofboðsleg tæknigrein. Einn
daginn geturðu náð stórkostlegum
árangri og liðið eins og þú þurfir
ekki að æfa meira og næsta dag er
það þveröfugt.
Kúnstin er að ná góðu dagsformi
og toppa á réttum tíma.“
„Ég hafði aldrei upplifað það áður að vera sjúklingur, en
mér var kippt út úr lífinu og inn í háskammta lyfjameð-
ferð. Ég hélt að ég gæti tekist á við þetta og haldið svo
áfram með líf mitt. Þegar ég svo fékk þau skilaboð að
það þyrfti að fjarlægja á mér fótinn, kom annað áfall.
Helgi Sveinsson á heimsmeistaramótinu sem fram fór í Katar í október í fyrra þar sem hann vann til bronsverðlauna og
kastaði 55,18 metra. Mynd | Getty
Ferðaskrifstofa Guðmundar Jónassonar
Vesturvör 34, 200 Kópavogi, S: 511 1515 • outgoing@gjtravel.is • www.ferdir.is
Trier, Luxemborg og Mósel
3.–7. nóvember
Vínsmökkun við Mósel
Fimm daga ferð þar sem gist er í Trier.
Skoðunarferðir og vínsmökkun.
Flogið með Icelandair. Fararstjóri er Óskar Bjarnason.
Verð frá 126.900.- Sjá nánar www.ferdir.is