Lystræninginn - 01.06.1982, Blaðsíða 10

GUÐMUNDUR 5T6IN5SON
p0rsóouD
^TQÓM \ HJÓN
JÓN \ HJÓN
ST6UTB '
píHi.iP' \ HJÓN
euN '
rht
þjÓUU (
SÓLfíRFGRÐ
VlVfí eSPfíNfí
2. hluti
Ill.þáttur.
NINA: ber kjól við sigjynrJraman spegil. Ber annan kjól við sig.
Kallar.Stefán. ber enn annan kjól við sig, skrautlegri hinum jyrri,
— kallar Stefán. ber ajtur viðsigjyrsta kjólinn, kallar Stefán.Jer
í kjólinn, — kallar Stefán — Ertu dauður þarna eða hvað?
STEFÁN: kemur Hvað varstu að kalla?
NINA: Eg var farin að halda að eitthvað heíði komið fyrir
þig. Þú ert búinn að vera svo lengi þama inni.
STEFÁN: Eg er ekki enn góður í maganum.
NINA: Það er naumast að þetta er þrálátt.
STEFÁN: Drykkirnir eru ekki komnir?
NINA: Settu rennilásinn upp fyrir mig. — Þessar pillur
virðast ekki koma að neinu gagni.
STEFÁN: Þær hjálpa mér að minnsta kosti ekki. — Egget
ekki hreyft lásinn.
NÍNA: Ég skal sjá.
STEFÁN: Ég held að efnið sé fast í honum.
NINA: Ég er búin að losa það. — Varlega.
STEFÁN: Ég kem varla við þig.
NÍNA: Mig svíður.
STEFÁN: Auðvitað svíður þig.
NÍNA: Auðvitað?
STEFÁN: Það er engin furða. Þú varst alltoflengi í sólinni.
Ég var að segja þér það. En þú vildir ekki trúa mér. — Á
ekki að krækja hérna?
NÍNA: Meiddu mig ekki.
STEFÁN: Hv?.r er bessi lykkja?
NINA: Hún hlýtur að vera þarna einhvers staðar. — Af
hveru brannst þú ekki?
STEFÁN: Ég hafði vit á því að setja handklæði yfir mig.
Það þýðir ekki að taka það ofgeyst.
NINA: Þrýstu ekki svona fast.
STEFÁN: Ég verð að krækja í lykkjuna.
NINA: Þú ert svo klaufalegur við þetta.
STEFÁN: Gerðu það þá sjálf.
NINA: Slepptu þá. — Eg get gert þetta. krtekir Hvernig
finnst þér þessi kjóll?
STEFÁN: Mér finnst hann ágætur.
NINA: Hann er þægilegur.
STEFÁN: Hann fer þér vel.
NÍNA: Hann er auðvitað ekkert sérstakur.
STEFÁN: Ertu ekki ánægð með hann.
NINA: Ég get líka farið í þennan kjól.
STEFÁN: Þú getur það.
NINA: Hann er kannski skemmtilegri.
STEFÁN: Það getur verið.
NÍNA: Ætti ég heldur að fara í hann?
STEFÁN: Ég veit það ekki.
10