Lystræninginn - 01.06.1982, Blaðsíða 19

STEFÁN: Gengur hann upp?
NÍNA: Hver?
STEFÁN: Kapallinn.
NÍNA: Ekki ennþá.
STEFÁN: Hann gengur aldrei upp þessi kapall.
NÍNA: Það kemur fyrir.
STEFÁN: Það er mjög sjaldan. þögn Af hverju leggurðu
ekki kapal sem er auðveldari?
NÍNA: Mér hefur ekki dottið það í hug.
Pögn
STEFÁN: Mér leiðist. þögn Mér leiðist.
NÍNA: Jæja.
STEFÁN: Mér hundleiðist.
NÍNA: Mér finnst gaman.
STEFÁN: Það var ekki að heyra á þér áðan.
NÍNA: Það var áðan.
Pögn. Stefán gengur til Nínu og horfir á hana leggja kaþalinn,fer
með hendina inná hana.
NÍNA: Hvað ertu að gera?
STEFÁN: Finnurðu það ekki?
NÍNA: Vertu ckki að þukla þetta á mér. — Ég sagði: Vertu
ekki að þukla þetta á mér. — Skilurðu ekki hvað ég segi? —
Þú truflar mig. Hvert ætlarðu með hendina? — Hættu
þessu. — Stefán.
STEFÁN: Af hverju ertu svona stygg?
NÍNA: Sérðu ekki að ég er að leggja kapal? — Farðu með
hendina. Heyrirðu það? Stefán. Stefán. Vertu ekki svona
grófur. Heyrirðu það? Hættu. — Ætlarðu að taka mig með
valdi? Hættu. Hættu, segi ég. Sérðu spilin? Þú ert búin að
rugla þau. — Er eitthvað að þér?
STEFÁN: Má ég ekki koma við þig?
NÍNA: Nei.
STEFÁN: Nei?
NÍNA: Ég sagði nei.
STEFÁN: Ertu ekki konan mín?
NINA: Ég er gift þér, en þú átt mig ekki.
STEFÁN: Af hverju ertu svona skrítin?
NÍNA: Er ég skrítin?
STEFÁN: Þú ert ekki vön að hrinda mér frá þér.
NÍNA: Af hverju viltu koma við mig?
STEFÁN: Af því mig langar til þess.
NÍNA: Afþví þér leiðist.
STEFÁN: Leiðist mér?
NÍNA: Varstu ekki að enda við að segja það? Þú ert ekki að
hugsa um mig.
STEFÁN: Ekki um þig?
NINA: Nei. Ég er bara einhver kvenmaður.
STEFÁN: Einhver kvenmaður?
NINA: Ekki sú sem ég er.
STEFÁN: Ekki sú sem þú ert?
NÍNA: Ég gæti alveg eins verið einhver annar kvenmaður.
STEFAN: Einhver annar kvenmaður?
Pögn
NINA: Hann gekk upp.
STEFÁN: Hver gekk upp?
NÍNA: Kapallinn.
STEFÁN: Gekk hann upp?
NÍNA: Hann gekk upp. — Þú sérð mig ekki.
STEFÁN: Sé ég þig ekki?
NÍNA: Þú tyggur allt upp sem ég segi. — Þú ert hættur að
sjá mig.
STEFÁN: AF hverju segirðu það?
NINA: Afþví það er satt. Veistu nokkuð hver ég er? Veistu
hvernig ég finn. Veistu hvernig ég hugsa? Þekkirðu mig
nokkuð yfirhöfuð.
STEFÁN: Ég hlýt að þekkja þig. Þú ert konan mín.
NÍNA: Konan þín. Hvað merkir það? Kona sem lagar
mat. Kona sem hugsar um börn. Kona sem vinnur úti.
Kona sem þú getur gengið að þegar þig langar í kvenmann.
Það er Jietta sem ég er.
STEFAN: Ereitthvað að?
NÍNA: Er ekkert að?
STEFÁN: Höfum við ekki allt sem við þurfum?
NÍNA: Hvað þurfum við?
STEFÁN: Eigum við ekki íbúð og bíl? Eigum við ekki
heilbrigð börn? Getum við ekki farið til Spánar?
NÍNA: Er það allt sem við þurfum?
STEFÁN: Ég skil þig ekki.
NINA: Það er ekki furða. Þú þekkir mig ekki. Þú veist
ekkert hver ég er. Þú hefur heldur engan áhuga á að vita
það. Hversvegna skyldirðu vera svona öruggur um mig.
Að ég sé alltaf þarna þegar þig langar í kvenmann? Ég gæti
farið. Ég gæti litið á annan karlmann.
STEFÁN: Þú þarft ekki að segja mér það.
NINA: Hefur þér aldrei dottið í hug að ég kynni að halda
framhjá þér?
STEFÁN: Nei. Mér hefur satt að segja aldrei dotið það í
hug.
NINA: Mundi það koma þér á óvart?
STEFÁN: Það mundi gera það.
NINA: Þér væri kannski sama.
STEFÁN: Ég hélt þú þurftir ekki að spyrja að því.
NINA: Sumir karlmenn halda framhjá. Konur eru ekkert
öðruvísi að þessu leyti. — Ekkert öðruvísi.
STEFÁN: Ertu að reyna að gera mig afbrýðisaman.
NÍNA: Alls ekki. Ég er bara að tala um það sem getur skeð.
Það sem skeður. — Þú skalt ckki halda að ég sé neinn
engill.
STEFÁN: Hefurðu haldið framhjá mér? Hefurðu gert það?
—pögn Af hverju svararðu ekki?
NINA: Og hvað, efég hefhaldið framhjá þér?
STEFÁN: Svaraðu. — Svaraðu, segi ég.
NINA: Ertu að skipa mér?
STEFÁN: Svaraðu.
NÍNA: Slepptu.
STEFÁN: Svaraðu.
NÍNA: Þú segðir eitthvað ef ég léti svona við þig.
STEFÁN: Eg skipa þér að svara.
NÍNA: Ef þú sleppir ekki þá tala ég ekki meira við þig.
Slepptu. Slepptu.
STEFÁN: sleppir takinu Það er naumast.
NÍNA: Er ég ckki frjáls? —Já, er ég ekki frjáls?
STEFÁN: Auðvitað ertu frjáls.
NÍNA: Ég hefhaldið framhjá þér.
STEFÁN: Hefurðu hvað?
NÍNA: Ég hef haldið framhjá þér.
STEFÁN: Þú lýgur.
NÍNA: Það er satt.
STEFÁN: Með hverjum?
NÍNA: Manolo.
STEFÁN: Þjóninum?
NÍNA: Þjóninum.
19