Lystræninginn - 01.06.1982, Blaðsíða 21

NÍNA: Hvað er það?
STEFÁN: Það sem er í baðskápnum.
NINA: Baðskápnum. Æ, ég gleymdi honum.
STEFÁN: kemur Hér eru snyrtigræjur, bómull. Glasið með
magatöflunum er tómt. Ég fór að lagast eftir að ég hætti að
taka þær inn. Magniltöflurnar, tannburstarnir og tann-
kremið.
NINA: Við erum ekkert að taka þetta tannkrem með.
STEFÁN: Afhverju ekki?
NINA: Þetta er ekkert sem eftir er í túbunni.
STEFÁN: Ekkert?
NÍNA: Sama og ekkert.
STEFÁN: Það er óþarfi að henda því fyrir það. Af hverju
þarfað henda öllu? Fólk hugsar ekki um annað en aðeyða.
Það nýtir ekkert lengur. Það vill helst henda fötunum um
leið og það er búið að kaupa þau. Það hleypur bara eftir
tískunni.
NINA: Af hverju ertu að tala um þetta við mig.
STEFÁN: Af hverju viltu henda túbunni?
NINA: Er það sama og að vilja henda öllu?
STEFÁN: Það skiptir ekki máli hvort það er mikið eða
lítið. Þetta eru verðmæti. Eg þoli ekki svona hugsunarhátt.
Helmingur mannkynsins sveltur, og á meðan lifum við
einsog ég veit ekki hvað. Bruðlum bara.
NÍNA: Alltíl lagi.
STEFÁN: Þetta er hreinn ósómi.
STEF.ÁN: Allt í lagi. Þaðer ekkert allt í lagi.
NÍNA: Þá er það ekkert allt í lagi. Eigum við að halda
þessu áfram?
STEFÁN: Þetta er óþolandi.
NÍNA: Þá er það óþolandi.
STEFÁN: Það eróþolandi.
NINA: Það er óþolandi. Er komið nóg?
STEF.ÁN: Hvar ætlarðu að koma þessu fyrir? Ekki seturðu
það í þessa tösku?
NÍ NA: Það má setja það í hina töskuna. œtlar að opna haria
STEFÁN: Farðu frá. Ég ætla að gera þetta.
NÍNA: Ýttu mér ekki.
STEFÁN: Égsagðist ætlaað gera þetta. — Mérsýnist hún
nú bærilega full þessi.
NÍNA: Það má setja þetta í eina tuðruna.
Bjallan hringir. Jón og Stella koma inn
JÓN OG STELLA: Halló!
STEFÁN OG NÍNA: Halló!
STELLA: Eruð þið ekki búin að pakka niðurennþá?
NÍNA: Við erum að ljúka við það.
STEF.ÁN: Viðerum með alltofmikinn farangur.
NINA: Þetta er ekki mikill farangur.
STELLA: Við keyptum aukatösku.
NINA: Það er það sem við hefðum þurft að gera.
STELLA: Finnst ykkur ekki leiðinlegt að vera að fara?
NINA: Ég gæti alveg hugsað mér að vera lengur.
STELLA: Sama segi ég.
STEFÁN: Ég er búinn að fá alveg nóg af að vera hérna. Ég
er orðinn leiður á þessu aðgerðarleysi.
NINA: Þú varst nú ekki svo lítið feginn að losna úr vinn-
unni til að komast hingað.
JÓN: Það er líka gott að koma heim.
STEFAN: Mig langar ekkert aftur í svona ferð.
STELLA: Ég trúi þérekki. Éger strax farin að hlakka til að
komast aftur.
STEFÁN: Mérfinnst þettaekkert ferðalag. Þaðerekki nóg
að baka sig í sólinni. Maður verður líka að sjá eitthvað.
STELLA: Maður sér nú ýmislegt.
STEFÁN: Aðallega túrista.
NÍNA: Það er farið í skoðunarferðir. Fórum við ekki til
Granada?
STEFÁN: Þú varst nú ekki svo hrifin afþví.
JÓN: Fólk kemur hingað auðvitað fyrst og fremst til að
njóta sólarinnar. Til að verða brúnt.
STEFÁN: Ef það kemur hingað fyrst og fremst til þess, þá
finnst mér liturinn nokkuð dýr. — Og svo er þetta strax
farið af manni.
NÍNA: Það er hollt að fá á sig sól.
STEFÁN: Ég efast um að það sé svo hollt. Þetta er tíska.
NÍNA: Maður fær vítamín.
STEFÁN: Maður fær líka vítamín í apótekum.
JÓN: Ég hélt þú hefðir verið ánægður með ferðina.
STEFÁN: Ég er ekki að segja að ég sé óánægður. En ég
bjóst bara við að hún yrði öðruvísi.
NINA: Nú þessar ferðir eru skipulagðar svona.
STELLA: Ég er alveg viss um að þú átt eftir að koma
hingað aftur.
STEFÁN: Það má mikið vera.
STELLA: Sannaðu til.
NÍNA: Ég er ákveðin í að fara aftur.
STEFÁN: Þú getur farið þó ég fari ekki.
NÍNA: Þú þarft ekkert að segja mér það.
JÓN: Eigum við ekki að fara á barinn og fá okkur drykk?
NÍNA: Endilega.
STEFÁN: Hvenær verðum við sótt?
JON: Þaðer rúmur klukkutími þangað til.
NÍNA: Nú, þetta passar alveg.
STEFÁN: Eigum við að setja töskurnar fram fýrir?
JÓN: Þess þarfekki.
NINA: Við tökum smádótið með okkur niður.
STELLA: Ég skal halda á þessu.
NINA: Ertu með myndavélina?
JÓN: Þú ert búinn að filma talsvert.
STEFÁN: Já, nokkuð.
NINA: Þú hýtur að hafa tekið alveg býsn af myndum Jón.
STELLA: Hann tekur myndavélina aldrei frá augunum,
maðurinn. Hann verður að skoða myndimar til að sjá hvar
hann hef'ur verið.
JÓN: Það er nokkuð til í því. — Hver á að fá þessa
myndarlegu hatta?
NINA: Strákarnir.
NÍNA: Þá getum við farið.
JON: Ég ætla að smella mynd afykkur hjónunum. Stefán
settu upp hattana.
STEFAN: Á ég að vera að því.
JÓN: Auðvitað.
STELLA: Nú ertu einsog Mexíkani.
JÓN: Standið þið betur saman. — Brosiði ofurlítið. smellir
af Fínt. Stella vertu með á einni.
STEFÁN: Komdu hérna á milli okkar.
JÓN: smellirajFínt.
NINA: Settu upp hinn hattinnjón. Ég skal taka myndina.
JÓN: Við getum öll verið með á myndinni. Ég tek hana á
tíma. Ég set vélina hérna. kernur vélinnifyrir, —fer til hinna
STELLA: Brosum öll.
NÍNA: Er það komið.
JÓN: Nei — Núna. Fínt.
Tjaldið
21