Dagblaðið Vísir - DV - 26.02.2016, Qupperneq 2

Helgarblað 26.–29. febrúar 20162 Fréttir
Nethyl 2 110 Reykjavík Sími 568 1245
Veitum fría ráðgjöf
fyrir tjónþola
Pantaðu tíma: fyrirspurnir@skadi.is
skadi.is
Þ. Skorri Steingrímsson,
Héraðsdóms-lögmaður
Steingrímur Þormóðsson,
Hæstaréttar-lögmaður
Sérfræðingar í
líkamstjónarétti
Útlegð Kristins í New York lokið
Kristinn Jón Guðmundsson er kominn heim eftir 30 ára dvöl í bandarísku stórborginni
K
uldinn hér er alls ekki eins
nístandi og í New York,“ segir
Kristinn Jón Guðmundsson
sem sagði síðasta sunnudag
skilið við líf sitt sem ólög­
legur innflytjandi í New York. Krist­
inn er nú að kynnast Íslandi upp á
nýtt og segir það hafa komið á óvart
hversu erfitt honum þótti að kveðja
stórborgina eftir sjálfskipaða útlegð
sem hófst haustið 1986.
„Fyrsta daginn hérna heima
hitti ég fjölskylduna og það var allt
saman mjög ánægjulegt. Svo reynd­
ar gekk ég til Reykjavíkur daginn eft­
ir og rataði þá ekkert. Það er ekkert
hægt að ganga lengur um bæinn því
þetta eru allt amerísk kerfi hér með
hringbrautum, yfirbrautum og ég
þekki ekkert inn á þessi undirgöng.
Ísland er heimsmenningarlegra en
það var en svo er enn hægt að sjá
gamla Íslendinga eins og þeir voru
þegar ég fór,“ segir Kristinn.
Kvaddur með veislu
DV fjallaði um líf Kristins í New
York, og áform hans um að flytja
aftur heim, í viðtali við Ameríku­
farann rétt fyrir síðustu jól. Kristinn
starfaði þar sem sendisveinn
hjá efnalauginni Perry‘s Process
Cleaners en hann fór upphaflega til
Bandaríkjanna til að svala útþrá og
leita að ástinni. Í síðustu viku fékk
hann heimsókn frá fjölskyldumeð­
limum sem höfðu keypt flugmiðann
heim en Kristinn var þá búinn að fá
íslenskt vegabréf. Aðspurður svarar
Kristinn að hann hafi komist klakk­
laust í gegnum landamæraeftirlitið
á John F. Kennedy­flugvelli.
„Menn höfðu áhyggjur af því að
það yrði eitthvert múður en allir
voru afskaplega vinsamlegir. Það
var ekki auðvelt að kveðja borgina
þegar það fór að líða á. Það lá við
að ég vildi hætta við allt saman eins
og ég hef gert áður en það var ekki
hægt,“ segir Kristinn sem býr nú hjá
foreldrum sínum í Garðabæ.
„Í hvert skipti sem ég gekk um
New York velti ég því fyrir mér hvort
það væri í síðasta skipti sem ég
gengi framhjá einhverju ákveðnu
húsi. Mexíkanarnir sem unnu
með mér hjá efnalauginni söfn­
uðu saman í veislu handa mér og
keyptu tvær tertur. Þá varð ég allt í
einu óskaplega meyr og þurfti að
beita mig mikilli hörku til að brotna
ekki saman. Þetta var allt saman
mjög erfitt, erfiðara en ég hélt, en ég
vissi alltaf að þetta yrði betra þegar
ég kæmi aftur til Íslands. Ég hélt
alltaf að ég ætti eftir að fá einhvers
konar kvíðakast. Það gerðist nú ekki
en ökuleiðin frá New Jersey til New
York, í gegnum Queens og út á flug­
völlinn, var erfið tilfinningalega en
um leið og ég var kominn í flugvél­
ina varð allt betra.“
Í aðlögun
Kristinn var að spóka sig í miðborg
Reykjavíkur þegar DV náði tali af
honum. Hann var þá nýkominn
af Gerðarsafni með æskuvini sín­
um Gunnari Lárusi Hjálmarssyni,
betur þekktum sem Dr. Gunna.
Þeir ætluðu þá að hitta fleiri æsku­
félaga Kristins úr Kópavogi sem
höfðu margir ekki séð hann síðan á
níunda áratugnum.
„Dr. Gunni segir að ég sé í að­
lögun. Ég er örlítið feiminn og finnst
ég vera aðskotadýr. Hér áður fyrr gat
maður gengið með slætti því maður
átti hluta af borginni og var heima­
maður en mér finnst ég ekki vera
það ennþá. Ég vil helst ekki taka
starf sem er verra en það sem ég var
í áður. Ég hygg á endanum að ég geti
komið mér þokkalega fyrir.“ n
Haraldur Guðmundsson
haraldur@dv.is „Hér áður
fyrr gat
maður gengið
með slætti
því maður
átti hluta af
borginni og var
heimamaður
en mér finnst
ég ekki vera
það ennþá Kominn heim Kristinn segir það hafa verið erfitt
að kveðja New York, heimili
hans síðustu 30 ár. Mynd ÞorMar
ViGnir Gunnarsson
Félagar Kristinn Jón Guðmundsson og Dr. Gunni eru æskufélagar úr Kópavoginum. Þeir skelltu sér á kaffihús í vikunni og stóð þá til að sýna Kristni borgina sem hann hafði ekki séð í 30 ár. Mynd ÞorMar ViGnir Gunnarsson
Ó
lafur Ingi Gunnarsson og Jóel
Maron Hannesson voru dæmdir
í þriggja ára óskilorðsbund­
ið fangelsi fyrir rán sem þeir
frömdu í útibúi Landsbankans í Borg­
artúni milli jóla og nýárs. Ólafur og
Jóel rændu bankann vopnaðir hnífi og
eftirlíkingu af skammbyssu en sam­
kvæmt ákæruskjali höfðu mennirnir
um hálfa milljón, 1.080 evrur, 10.000
japönsk jen, 500 danskar krónur og
20 pund upp úr krafsinu. Heildarupp­
hæðin var um 700 þúsund krónur.
Mennirnir gáfu sig fram og játuðu
sök eftir umfangsmikla leit lögreglu
að mönnunum.
Í niðurstöðu dómsins segir að
Jóel Maron hafi ekki áður verið
dæmdur til refsingar en Ólafur hafði
áður verið dæmdur í fangelsi fyrir
umferðarlagabrot.
Við ákvörðun refsingar var litið til
þess að mennirnir frömdu vopnað
rán á óvenju grófan hátt. Í bankanum
var nokkur fjöldi fólks, bæði starfs­
menn og viðskiptavinir.
Ráða mátti af myndbandsupptöku
að þeir gengu óhikað og skipulega til
verks og tók ránið stuttan tíma.
Mönnunum til málsbóta var að
þeir gáfu sig fram og vísuðu á ráns­
fenginn. Þá játuðu þeir sök fyrir
dómi. Þeir eru ungir að árum og Jóel
Maron er með hreint sakavottorð.
Samkvæmt þessu öllu þykir mega
ákveða refsingu þeirra, hvors um sig,
3 ára fangelsi. n
valur@dv.is
Þrjú ár fyrir Borgartúnsránið
Höfðu um 700 þúsund upp úr ráninu
Frá vettvangi
Mikið umstang
var í kringum
Landsbankann
eftir ránið.
Mynd siGtryGGur ari