Fréttablaðið - 08.04.2017, Qupperneq 26

færi verður á vegi okkar. „Þetta
er tenórsaxófónn, ég er að læra á
hann,“ útskýrir Bjarni. Gerir samt
ekkert úr sér sem tónlistarmanni.
„En ég var í lúðrasveit þegar ég var
unglingur. Einu sinni þegar sá sem
var með bassatrommuna lagðist í
ferðalög gat ég komið að gagni, ég
flýtti reyndar svolítið taktinum og
gamlingjarnir voru orðnir spreng-
móðir!“ Spilar þú líka á harmóníku?
„Ég vil tala sem minnst um það.
Var reyndar formaður harmón-
íkufélagsins hér í Eyjum en aldrei
góður á nikku, var frekar með bassa
eða gítar.“
Bjarni byrjaði að vinna í frysti-
húsi ellefu ára. Sextán ára var hann
kominn til sjós sem kokkur á síldar-
bát. Síðar fékk hann bæði vélstjóra-
og stýrimannsréttindi og í útvarps-
herberginu er mappa með myndum
og frásögnum af bátum sem hafa
komið við sögu í hans lífi. „Það er
alltaf eitthvað sem gerist á hverjum
bát,“ segir hann, „mér tókst meira að
segja að stranda Skaftfellingi sem ég
var skipstjóri á 1958-9,
það gerðist við Knarr-
arósvita við Stokkseyri
en allt fór vel, enda
annálað happaskip á
ferð.“
Í blaðaúrklippu má
sjá fyrirsögnina Þétt-
ur með smjörlíki til
Vestmannaeyjaferðar.
Þar er Bjarni á mynd
að bjástra við bát.
„Síðan hef ég haldið
upp á Ljóma!“ segir
hann hlæjandi. „En
ég fann ekki upp á
þessu, þetta er gam-
alt ráð frá seglskipa-
öld.“ Það var hins
vegar á Bergi NK 46
sem Bjarni kveðst
hafa verið hálf
dauður. „Við vorum
að landa síld í salt á
Eskifirði þegar ég
lenti í línuspilinu.
Á dekkinu varð
algert öngþveiti
og handapat og ég
snerist ýmist aftur
á bak eða áfram
þar til skipstjór-
inn kom út í glugga stýrishússins og
sá hvað var að gerast, hentist niður í
vélarhús og kúplaði vökvadælunni
frá, þar með stöðvaðist hringekjan.
Ég fékk töluverð sár á hálsinn og
bakið. Það hefði verið óþægilegt að
fá vírinn á barkann.“
Rakst á Jórunni í gufunni
Við færum okkur inn í stofu. Þar
eru myndir á borðinu, sumar eftir
Sigurgeir, þann virta ljósmyndara í
Eyjum, og sjálfur kveðst Bjarni hafa
verið með myndadellu, framkallað
sjálfur og stækkað. Og nú hefst
hið eiginlega viðtal, fyrst um upp-
runann. „Móðir mín var Valgerður
Björnsdóttir og faðir minn Jónas
Bjarnason, skipstjóri, útgerðar-
maður og síðar fiskmatsmaður.
„Mamma var færeysk. Ég var kall-
aður Bjarni, helvítis Færeyingur.
Mamma kunni nokkur tungumál
og þegar hún bætti esperanto við
þá var ég kallaður Bjarni, helvítis
Esperantofæreyingur. Mér þótti það
ekkert gaman. Samt voru Færeying-
ar nógu góðir til
að manna flotann hér, stundum
voru þeir hér allt upp í 500 talsins.
En mamma kom sér upp vinahópi.
Hún fór að kenna konum að prjóna
og þær sóttu til hennar, margar
meiriháttar konur. Mér fannst það
dálítið gott hjá henni.“
Bjarni segir Helga á Vesturhúsum
mikinn örlagavald í lífi sínu, sá var
Benónýsson og umsvifamaður í
Eyjum. „Ég reri hjá Helga. Svo komu
stelpurnar sex saman úr Öræfunum
og Helgi vissi að þær ætluðu í Hrað-
frystistöðina en þar var verbúð sem
var kölluð Kórea og þar þótti æði
sukksamt. Hann komst í spilið, kom
þeim í Vinnslustöðina og þær fengu
herbergi á Vesturhúsum. Saklausar
sveitapíur voru oft settar í það sem
enginn vildi gera. Mín, hún Jórunn,
var sett í að þvo pönnur, þar var
rosa mikil gufa – ég rakst á hana í
gufunni!“
Ein mynd er til af Jórunni þar
sem hún stendur í grunninum að
húsinu að Brekkugötu 1. Ártalið
er 1956. „Þarna er búið að slá upp
fyrir húsinu og Jónasi líka! Þetta
er gott gagn að eiga,“ segir
Bjarni brosandi. Jónas er elstur
barna þeirra hjóna, hann er raf-
magnsverkfræðingur og Bjarni
rifjar upp að sem unglingur
hafi hann haft gaman af að ráða
reikningsþrautir. Næstur var Það er snjór í Vest-mannaeyjum en Bjarni Jónasson er búinn að moka sínar tröppur. Hann verður áttræður í haust en er sprækur
eins og lækur. Býr við Brekkugötu,
vestast í bænum, með konu sinni
Jórunni Bergsdóttur sem reyndar
er á sjúkrahúsi þennan dag vegna
tilfallandi handarmeins. Við Eyþór
ljósmyndari megum velja hvort við
setjumst inn í stofu, eldhús eða svít-
una á efri hæðinni en við byrjum á
að kíkja inn í herbergi Úvaff 104 þar
sem Bjarni hefur rekið útvarpsstöð í
tæpan aldarfjórðung. „Ég sendi út á
laugardögum og sunnudögum. Það
kannast samt enginn við að hlusta
á mig en ég held að fólk sé að hlusta
í laumi,“ segir Bjarni prakkaralegur.
„Sumir hafa áhuga á gamalli músík
eins og ég. Ég á safn af ýmsu efni.“
Það passar, í herberginu eru margir
hillumetrar af geisladiskum og
vínyl.
Skínandi fagurt blásturshljóð-
Stundum
í ónáð
stundum
í náð
„Þegar hnykkirnir voru að baki sagði ég: „Nú er það búið,“ en komst fljótlega að því að það þurfti að fara varlega í orðum við farþegana, þeir héldu að ég meinti allt annað. FRéttablaðið/EyÞóR ÁRNasoN
Bjarni Jónasson, út-
varpsstjóri í Eyjum,
vélstjóri og flug-
maður, hefur brallað
ýmislegt og kynnst
bæði sigrum og
sorgum. Fór ungur á
sjó og synti eitt sinn
í land við Ingólfs-
höfða til fundar við
fjölskyldu sína. Síðar
gerðist hann frum-
kvöðull í flugi milli
Eyja og Landeyja.
Við Vorum að landa
síld í salt á Eskifirði
þEgar ég lEnti í línu-
spilinu. á dEkkinu
Varð algErt öng-
þVEiti og handapat
og ég snErist ýmist
aftur á Bak Eða
áfram.
Gunnþóra
Gunnarsdóttir
gun@frettabladid.is
↣
8 . a p r í l 2 0 1 7 l a U G a r D a G U r26 H e l G i n ∙ F r É T T a B l a ð i ð
0
8
-0
4
-2
0
1
7

0
4
:4
8
F
B
1
4
4
s
_
P
1
1
9
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
1
1
0
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
2
6
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
3
5
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
1
C
A
1
-A
B
A
8
1
C
A
1
-A
A
6
C
1
C
A
1
-A
9
3
0
1
C
A
1
-A
7
F
4
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
6
B

F
B
1
4
4
s
_
7
_
4
_
2
0
1
7
C
M
Y
K