Hjúkrun: tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1989, Qupperneq 80

Ungt fórnarlamb styrjaldar ásamt föður sínum, sem dvaldi hjá honum á sjúkrahúsinu.
milli deilda hvað rými varðar, en
gjörgæsla, móttökudeild og kvenna-
deild voru í gömlu íbúðarhúsi. bar
voru þrengsli töluverð, en deildin
sem ég vann á var í nýbyggðum
skála sem var eitt gímald og því
rýmra. Ágætis rúm, í eðlilegri hæð,
voru notuð þar. Þau voru auðveld í
uppsetningu, með dýnum og
teppum Iökum og koddum. Hver
sjúklingur fékk náttföt og hafði
læsta skúffu í náttborðisérviðhlið.
- í stórum dráttum. Hvernig var
meðferð sjúkra?
Öll meðferð var einföld og
stöðluð. Allir særðir sjúklingar
fengu strax við móttöku: nál (ven-
flonál) í æð, vökva (Ringer lactat),
stífkrampasprautu og Penicillin í
æð. Flest sár voru óhrein og voru
þau því fyrst hreinsuð (debride-
ment) og lokað nokkrum dögum
síðar (DPS - delayed primary su-
ture). Verkjalyf voru eingöngu
Paracetamol og Fortral. Þau verk-
uðu vel á sjúklingana. Sýklalyf voru
fjögur: Penicillin, Gentamycin,
Ampicillin og Flagyl.
Sáraskipti fóru fram á hverjum
morgni en ekki var óalgengt að
þyrfti að hlúa að 40-60 sárum á
minni deild og gat það tekið 2-3
klst. Brunasár voru böðuð og Flam-
mazine-krem borið á og plastpokar
settir yfir ef þau voru á útlimum (sj á
mynd).
- Bjugguð þið við mikið öryggis-
leysi?
Eldflaugaárásir voru tíðar á
borgina og náðu hámarki í júlímán-
uði. Þá rigndi eldflaugum daglega
yfir Kabul. Þetta voru hörðustu
árásirnar á þessu ári. Óbreyttir
borgarar særðust eða létu lífið af
þeirra völdum. Sjúkrahúsið yfir-
fylltist og var unnið myrkranna á
milli á skurðstofunni, oft bæði
teymin samtímis. Þann 10. júlí tók
sjúkrahúsið á móti um 30 særðum
þann sama dag voru lagðir inn á
önnur sjúkrahús borgarinnar um
140 sjúklingar. Eldflaugar lentu
mjög víða, á mörkuðum, íbúðar-
húsum, strætisvagnabiðstöðvum og
jafnvel í námunda við sjúkrahús
Alþjóðaráðsins.
Margir voru illa særðir. Eg
gleymi seint átta ára stráknum sem
ég tók eitt sinn á móti og hafði
fengið eldflaugabrot í kviðarholið.
Þegar ég klippti utan af honum
fötin, löfðu innyflin út á kvið. Hann
dó skömmu síðar. Jafnframt er mér
mjög minnisstæð ung kona sem
missti báða fótleggi sína.
Alþjóðaráðið gerði ákveðnar
ráðstafanir til að tryggja öryggi
starfsfólksins. Flest íbúðarhús voru
með kjöllurum og 2 hús voru útbúin
sem byrgi, annað var bak við
sjúkrahúsið. Tilkynningaskylda var
á kvöldin milli kl. 18 og 22, en þá
gekk útgöngubann í gildi. Eftir það
þurfti að fá leyfi til að fara til vinnu.
- Ólafur, eftir þessa miklu lífs-
reynslu, hvað situr þá einna helst
eftir hjá þér?
Mér finnst ég hafa gert gagn en
74 HJÚKRUN «19-65. árgangur