Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2000, Síða 27

endum í grunnnámi og til að það sé unnt þarf að fjölga
kennarastöðum og námsplássum og til þess þarf aukna
fjárveitingu. Hjúkrunarfræðingaskorturinn virðist vera sífellt
vandamál en umræða þar að lútandi er jafnan meiri þegar
þensla er í þjóðfélaginu en í kreppuástandi. Þegar góðæri
ríkir missum við hjúkrunarfræðinga í önnur störf. Almennt
er erfitt að manna sjúkrastofnanir en það skortir líka
sérfræðinga í hjúkrun og það er annað meginverkefni sem
við þurfum að beita okkur að. Það þarf að auka sér-
hæfingu í hjúkrun, fjölga nemendum í meistaranámi, auka
námsleiðir meistaranema og auka framboð á viðbótar-
námi. Til að unnt sé að ná því markmiði þarf kennurum
með doktorsprófi að fjölga, rannsóknarvirkni kennara á
klínískum sviðum þarf að aukast svo og samstarf við aðra
sérfræðinga og fræðigreinar.
Þá þarf að breyta starfskyldum hjúkrunarfræðinga og
koma á skipulagi sem stuðlar að nýjungum, efla rann-
sóknartækifæri á vinnustað og veita auknu fjármagni til
hjúkrunarrannsókna. í þriðja laga þarf að netvæða kennsl-
una, þróa tækni skólans og efla tæknikunnáttu kennara.
Til að unnt verði að sinna því þurfa kennarar tíma og
fjármagn til að umbreyta kennsluefni og tileinka sér nýja
kennsluhætti. í fjórða lagi þarf að efla rannsóknir í hjúkr-
unarfræði á heilbrigðisstofnunum, vekja yfirmenn heil-
brigðisstofnana til vitundar um gildi rannsókna og þekk-
ingar. Til að unnt verði að sinna því verkefni þarf að auka
fræðslu um rannsóknir og gildi þeirra fyrir starfsemina,
samræma krafta og endurskipuleggja stöður hjúkrunar-
fræðinga með rannsóknarþjálfun. í fimmta lagi þarf að
miðla fræðilegri þekkingu til alþýðunnar með netvæðingu,
almenningsfræðslu og endurmenntun og til að unnt verði
að sinna því verkefni þarf aukna tækni og fræðslustarf-
semi. f sjötta lagi þarf að alþjóðavæða háskólakennslu og
rannsóknir í hjúkrun enn meira en nú er. Til þess þarf
alþjóðlega styrktaraðila og sjóði, aukna stjórnunarvinnu og
tungumálakunnáttu og til að koma á slíku samstarfi þarf
fjarskiptanámskeið og fjarskiptasamskipti.
Þetta eru helstu verkefnin fram undan. Formenn
námsbrautarinnar hafa hver um sig haft sín áhrif og mótað
starfið eins og ég kem til með að gera og starfið mótast
einnig af þeim tímum sem við lifum á. Því skiptir miklu að
vera opinn fyrir því sem er að gerast og taka tillit til þess.
Og svo koma ófyrirsjáanleg verkefni sem þarf að taka á
hverju sinni.“
Marga leggur áherslu á að með auknum framförum í
læknavísindum lifi fólk lengur og þörf fyrir hjúkrun aukist
stöðugt. „Það þarf að tengja sjúkrahúsþjónustu við heima-
þjónustu og í framtíðinni má búast við að sífellt fleira fólk
verði veikt heima hjá sér.“ Hún er spurð hvort karlmönnum
sé að fjölga í stéttinni og svarar að svo sé ekki, a.m.k. ekki
hér á landi. „En karlmönnum hefur fjölgað mjög meðal
hjúkrunarfræðinga víða erlendis. í Þýskalandi, þar sem ég
hef verið við kennslu, var t.d. helmingur nemenda í einum
bekknum, sem ég kenndi, karlar. Þetta getur haft eitthvað
að gera með laun og viðhorf þó ég viti ekki hvernig
stendur á þessum mun milli landanna. Konur virðast enn
bera hitann og þungann af heimilisstörfum og stór hluti
hjúkrunarfræðinga er í hlutastörfum. Konur hafa verið dug-
legar að sækja í öll vígi karla en karlar, að minnsta kosti
hér á landi, eru ekki jafnduglegir að sækja í vígi kvenna og
konur í vígi karla.“
-vkj
Minningarsjóður Hans
Adolfs Hjartarsonar
Á fundi stjórnar Minningarsjóðs Hans Adolfs
Hjartarsonar, námssjóðs hjúkrunarfræðinga,
sem haldinn var 9. júní á þessu ári, var
ákveðið að veita Lilju Stefánsdóttur styrk til
meistaranáms í stjórnun og rekstri á
heilbrigðissviði við háskólann í Minnesota.
Styrkurinn er að upphæð 120.000 krónur.
Lilju er óskað til hamingju með styrkinn og
velfarnaðar í framtíðinni.
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 5. tbl. 76. árg. 2000
267