Tímarit hjúkrunarfræðinga


Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2000, Blaðsíða 40

Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2000, Blaðsíða 40
lærisveinarnir sem flúðu af hólmi og konurnar sem horfðu á vin sinn láta í minni pokann fyrir þeim sem vildu losna við hann. Þess vegna er mikilvægt að krossinn og upprisan verði ekki aðskilin. Án upprisunnar hefur dauðinn síðasta orðið. Píslarsaga Krists, úr samhengi við páskafrásöguna, verður saga um góðan einstakling sem fórnaði lífi sínu í baráttunni gegn illskunni og dauðanum, en tapaði, eins og svo margir aðrir, fyrir þeim öflum sem hann hafði barist gegn. í samhengi páskafrásögunnar ber krossinn hins vegar vitni um Guð sem gengur inn í mannleg kjör allt til dauða. í Ijósi upprisunnar sjáum við að krossinn gerir meira en vitna um samstöðu Guðs með okkur í þjáningu og dauða. Upprisan ber vitni um sigur Guðs yfir dauð- Viðurkenning Hollvinafélags hjúkrunarfræðideildar Haldið var upp á stofnun hjúkrunarfræði- deildar í hátíðarsal Háskóla íslands 2. október sl. Við það tækifæri fékk Helga Jónsdóttir viðurkenningu Hollvinafélags hjúkrunarfræðideildarinnar fyrir einstök fræðistörf og hjúkrunarrannsóknir og þar með framlag til framþróunar í hjúkrunar- fræði. Viðurkenningin er veitt árlega, í fyrra fékk Kristín Björnsdóttir viðurkenninguna og Marga Thome árið þar á undan. Myndin var tekin við þetta tækifæri af þeim Helgu, Kristínu og Mörgu. anum, þegar hið illa breytist í blessun, dauðinn í líf. Þar með táknar krossinn annars vegar samstöðu Guðs með okkur í þjáningu og dauða en hins vegar sigur lífsins yfir þjáningunni og dauðanum. Boðskapurinn um nálægð Guðs í þjáningunni hefur gefið þjáðum einstaklingum von þegar syrtir í álinn. Að sjá tengsl á milli eigin þjáningar og þjáningar Krists á krossinum hefur skipt sköpum fyrir marga. Fullvissan um að Jesús þekki þjáninguna af eigin raun skiptir hér mestu. Frammi fyrir hyldýpi þjáningarinnar hafa líka margir fundið von í hinum þekktu orðum þýska guðfræðingsins Dietrichs Bonhoeffers sem sagði, þar sem hann beið dauða síns í fangabúðum nasista undir lok síðari heimsstyrjaldarinnar: Aðeins hinn þjáði Guð getur hjálpað! En hugmyndin um hinn þjáða og deyjandi Guð á kross- inum getur reynst erfið. Guð sem opinberast í veikleika, en ekki í valdi og krafti, gengur þvert á hugmyndir okkar um hinn alvalda Guð sem kemur og kippir öllu í lag. Það reyn- ist mörgum erfitt að flytja þjáðum og deyjandi einstakl- ingum boðskapinn um hinn krossfesta Guð. Mörgum, sem vitja hinna sjúku og deyjandi, virðist oft auðveldara að tala um Guð sem kemur og lagar allt heldur en að tala um hinn þjáða Guð. Flversu aðlaðandi er ekki myndin af Guði sem kemur eins og álfamær og sveiflar töfrasprotanum þegar erfiðleikar steðja að og kraftaverk er eina hugsanlega lausnin? En sá Guð sem við mætum á krossinum er Guð sem þjáist og er með okkur í okkar þjáningu. Flinn kross- festi Guð þekkir aðstæður okkar. Þessi Guð er hvorki hafinn yfir þjáninguna né hjálparlaust fórnarlamb illra afla heldur hefur valið að deila kjörum með þeim sem þjást. Kærleikur Guðs veldur því að Guð bregst við þjáningu okkar. Guð býður okkur fylgd í gegnum dauðans dimma dal. Við erum hvert og eitt kölluð til þess að reynast náungi þjáðra systra okkar og bræðra. Með því að sinna um þá sem þjást tökum við þátt í viðbrögðum Guðs við þjáningu heimsins. Þegar við mætum þjáðum systrum okkar og bræðrum er mikilvægt að við freistumst ekki tii þess að segja að allt muni verða í lagi af því að Guð muni kippa öllu í lag. Hver sem annast hina sjúku er ekki kallaður til þess að gefa svör eða kippa öllu í liðinn. Sá eða sú sem gerist náungi þeim sem þjást, færir von með nærveru sinni, með því að bjóða hinum þjáða samfylgd í gegnum dauðans dimma dal. Jólin segja okkur frá komu Guðs til okkar: Guð er með oss. Ég og þú fáum ekki aðeins að reyna þessa nærveru heldur fáum það hlutverk að vera farvegur fyrir nærveru Guðs til systra okkar og bræðra: Að vera Kristur náunga okkar, eins og Lúther orðaði það svo vel. Þannig verðum við ekki aðeins heyrendur heldur líka gerendur orðsins, fagnaðarerindisins sem gefur jólahátíð- inni merkingu og tilgang. 280 Tímarit hjúkrunarfræðinga • 5. tbl. 76. árg. 2000
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Tímarit hjúkrunarfræðinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit hjúkrunarfræðinga
https://timarit.is/publication/1159

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.