Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2000, Síða 30

Aðilar að EES-samningnum
(sland, Austurríki, Belgía, Danmörk, Finnland,
Frakkland, Grikkland, Holland, írland, Ítalía,
Lichtenstein, Lúxemborg, Noregur, Portúgal,
Spánn, Stóra-Bretland, Svíþjóð og Þýskaland.
á íslandi er Hjúkrunarráð. Stjórn Félags íslenskra hjúkr-
unarfræðinga telur eðlilegt að umsögn um nám erlendra
hjúkrunarfræðinga, sem félagið hefur veitt fram að þessu,
verði á vettvangi Hjúkrunarráðs. Nú eru því allar umsóknir
um leyfi sendar til heilbrigðisráðuneytisins og félagið sam-
þykkir tímabundið atvinnuleyfi einungis handa þeim
einstaklingum sem Hjúkrunarráð hefur metið þannig að
þeir uppfylli menntunarskilyrði sem krafist er til hjúkrunar-
leyfis að öðru leyti en því að íslenskukunnátta sé ófull-
nægjandi.
Samkvæmt upplýsingum frá heilbrigðis- og trygginga-
málaráðuneytinu hafa á undanförnum tfu árum 57 hjúkr-
unarfræðingar fengið starfsleyfi á íslandi á grundvelli EES-
samningsins og 31 hjúkrunarfræðingur frá öðrum löndum

OSWALDS
simi 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
AÐALSTRÆTI 4B • 101 REYKJAVÍK
Davíð
Utfamrstj.
Inger
Umsjón
Ólafitr
Utfararstj.
LIKKISTUVINNUSTOFA
Í YVINDAR ÁRNASONAR
%f@f$ 1899
fengið hjúkrunarleyfi. Frá 1. janúar 1999 til 30. júní 2000
hafa 15 hjúkrunarfræðingar fengið starfsleyfi á grundvelli
EES-samningsins og fjórir frá öðrum löndum fengið
hjúkrunarleyfi. Þrettán aðrir einstaklingar sóttu enn fremur
um leyfi á þessu tímabili en fengu höfnun ýmist vegna
þess að íslenskukunnátta var ekki til staðar, að gögn
vantaði í umsókn þeirra eða að þeir uppfylltu ekki önnur
skilyrði. Ljóst er að þeir umsækjendur, sem uppfyila öll
skilyrði utan íslenskukunnáttu, munu fá hjúkrunarleyfi
þegar þeir hafa öðlast næga þekkingu á íslensku máli.
Einstaklingar með hjúkrunarleyfi frá löndum utan EES og
með menntun, sem ekki uppfyllir skilyrði EES- samnings-
ins, fá ekki hjúkrunarleyfi á íslandi né í öðrum aðildar-
löndum EES. Sumir þeirra einstaklinga, sem ekki fá leyfi,
afla sér tilskilinnar menntunar, aðrir fá vinnu á sjúkra-
stofnunum sem aðstoðarfólk við hjúkrun.
í siðareglum Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga er
kveðið á um að hjúkrunarfræðingur eigi að miðla eigin
þekkingu og reynslu til samstarfsfólks og að hann sýni
stéttvísi í samskiptum við hjúkrunarfræðinga innan og utan
starfsvettvangs. Hvernig tökum við íslenskir hjúkrunar-
fræðingar svo á móti erlendum kollegum okkar? Hvernig
kynnum við þeim það fagumhverfi sem við búum í?
Heilbrigðiskerfið, lög og réttindi, kjarasamninginn og fram-
gangskerfið? Hljóta hjúkrunarfræðingar af erlendum upp-
runa sambærilegan framgang og íslenskir hjúkrunarfræð-
ingar? Ég veit það ekki. Gleymum því þó ekki að þeirra
hæfni og reynsla getur verið önnur en okkar en ekki síður
mikilvæg. Það skiptir okkur íslenska hjúkrunarfræðinga
hins vegar miklu máli að erlendir hjúkrunarfræðingar njóti
sömu kjara og við og að framgangskerfið meti þeirra hæfni
til jafns við okkar. Það skiptir okkur máli ekki einungis út frá
faglegu sjónarmiði heldur einnig réttindalegu. í raun
þurfum við að standa vörð um þessa einstaklinga og gæta
þess að þeir njóti sömu réttinda og launa og íslenskir
hjúkrunarfræðingar.
Hjúkrunarráð hefur nú í haust ákveðið að óska eftir því
við Endurmenntunarstofnun HÍ að boðið verði upp á nám-
skeið fyrir heilbrigðisstarfsfólk af erlendum uppruna. Á
námskeiðinu verður fjallað um lög og réttindi í íslenska
heilbrigðiskerfinu. Enn fremur er boðið upp á íslenskunám-
skeið. Að auki hefur stjórn Félags íslenskra hjúkrunar-
fræðinga ákveðið að bjóða erlendum hjúkrunarfræðingum
upp á fræðsludag í vor þar sem kjarasamningurinn og
önnur félagsmál verða kynnt.
Ég vil hvetja íslenska hjúkrunarfræðinga til að taka vel á
móti erlendum starfssystkinum sínum og eiga frumkvæði
að því að kynna þeim íslenskt heilbrigðisumhverfi og fag-
og réttindamál hjúkrunarfræðinga. Gleymum því heldur
ekki að útlendingar geta kennt okkur margt, veitt okkur
innsýn í sinn menningarheim, auðgað þekkingargrunn
okkar og þar með gert okkur hæfari sem einstaklinga og
hjúkrunarfræðinga.
270
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 5. tbl. 76. árg. 2000