Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.03.2006, Side 25

Valgerður Katrín Jónsdóttir, valgerdur@hjukrun.is
„GÓÐ LEIÐ AÐ VINNA Á ÞVERFAGLEGAN HÁTT MEÐ SJÚKLINGUM“
- segir Gilda Grossmann, listmeðferðarfulltrúi
Gilda Grossman er kanadískur listmeðferðarfulltrúi sem kom hingað
til lands á liðnu ári og flutti fyrirlestur í heilbrigðisdeild Háskólans
á Akureyri. í stuttu stoppi í Reykjavík gafst ritstjóra Tímarits
hjúkunarfræðinga tækifæri til að hitta hana yfir morgunverði á Hótel
Borg þar sem hún dvaldi eina nótt eftir að hafa farið hinn margrómaða
gullna hring, Gullfoss, Geysi og Hveragerði. Við tókum báðar daginn
snemma þar sem Gilda ætlaði að koma við í Bláa lóninu áður en hún
færi til Keflavíkur og þaðan aftur til Kanada.
Hún segist upprunalega hafa lokið
námi í félagsfræði og unnið svo sem
félagsráðgjafi. Hún hafi unnið með
unglingum sem áttu við ýmsa félagslega
örðugleika að stríða og þar hafi kviknað
áhugi á að vinna dýpra með vandamálin
og því hafi nám í listmeðferð orðið fyrir
valinu hjá henni. Frá 1972 hefur hún
unnið við það og vinnur mest með fólki
sem á við langvarandi veikindi að stríða,
svo sem MS og krabbamein.
„Sjúklingar mínir þurfa flestir að kljást
við missi af ýmsu tagi,“ segir Gilda.
Hún segir iistmeðferð góða leið til að
draga upp á yfirborðið ýmislegt sem
býr í undirmeðvitundinni, skoða það
og skilgreina og þar með sé unnt að
aðstoða fólk til að lifa ríkara og betra
lífi. Hún notaði teikningar sjúklinga sinna
við fyrirlesturinn á Akureyri. Hún segist
hvetja sjúklinga sína til að teikna það
sem þeim liggur á hjarta hverju sinni og
í sumum tilfellum séu teikningarnar ekki
auðskiljanlegar við fyrstu sín. Sem dæmi
nefnir hún teikningu krabbameinssjúkrar
konu en hún teiknaði eld í öðru horni
myndarinnar og peysu með einhverju
sem líktist grænum ormi á í hinu horninu.
Þegar farið var að ræða myndina
kom í Ijós að dóttir hennar hafði farið
í kynnisferð á Slökkvistöð borgarinnar
nokkrum árum áður ásamt fleiri börnum.
í kjölfarið varð hún svo hrædd við að það
Gilda Grossmann í vinnusmiöju um listmeðferð
kviknaði í heima hjá þeim að hún pakkaði
fötunum sínum niður í ferðatösku og
hafði hana undir rúmi næstu fjögur árin.
Eldurinn táknaði því ótta dótturinnar og
ormurinn á peysunni í hinu horninu ótta
móðurinnar við krabbameinið sem hún
var að kijást við. Hún nefnir annað dæmi
um mynd konu sem hafði misst hárið í
krabbameinsmeðferð og þurfti að nota
hárkollu. Sú kona teiknaði sérkennilega
hárgreiðslu sem sýndi litla löngun hennar
til að vera með hárkollu í stað hárs.
En hvaða not hafa hjúkrunarfræðingar af
listmeðferð? Er þetta eitthvað sem þeir
geta notfært sér í starfi? Gilda segir þá
sem koma í nám í listmeðferð koma úr
ýmsum áttum og það sé styrkur þeirra
sem starfa við þetta að bakgrunnur þeirra
sé ólíkur. f skólanum í Tórontó er boðið
upp á kvöldnám fyrir þá sem vinna á
daginn. En það sé líka góð leið að kalla til
listmeðferðaraðila og vinna á þverfaglegan
hátt með sjúklingunum og segir hún það
hafa skilað mjög góðum árangri.
Tímarit hjúkrunarfræðinga - 1. tbl. 82. árg. 2006