Stjórnmálatímarit - 01.01.1884, Blaðsíða 13

Gagnsemi banka. 13.
um, livernig sem honum hezt gegnir. Avísanir lians eru
eins gjaldgengar og þó gull væri, og geta gengið mann frá
manni eins og borgunareyrir, unz pær herast bankanum
í hendr aftr1. Allr kostnaðrinu, sem fellr á þenna pen-
ingaflutning, er hurðargjald með pósti fyrir ávísanabókina
og smá umboðslaun fyrir geymslu peninganna, ef banki
gerði pað að reglu að taka pau. En ef hann og gerði sér
að reglu að boiva lögvöxtu af innlögufé, pá græddi Lang-
nesingr peninga á pessu íyrirkomulagi. Menn kunna að
segja, að pað megi víst ganga lengi áðr en íslendingar
taki ávísanir eins gildar og peninga. |>að er hægt að
segja fyrirframm, hvað lengi pað gengr. J>að verðr pangað
til peir skilja, að pær eru eins góðar og pó peningar væri,
en að öðru leyti margfalt hentugri gjaldeyrir, einkum ef
senda skal til fjarliggjandi staða. Eg efast ekki um pað,
að ávísanirnar sjálfar kæmu mönnum greitt í skilninginn.
Með ofan sögðu móti getr Reykvíkingrinn sparað sér all-
an pann kostnað, er af peningaflutningi leiðir á íslandi;
og pað, sem rnest er í varið, er pað, að hann má vera
,alveg áhyggjulaus um að féð glatist.
pegar útbönkum yrði upp komið út um land, yrðu
viðskifti af pessu og öllu öðru tagi enn pá hagfeldari,
eins og gefr að skilja. Tökum til dæmis mann austr á
Seyðisfirði, og gjörum, að par væri útbanki landsbanka.
Maðrinn parf að borga t. a. m. einliverjum á ísafirði peninga,
■og par væri útbanki líka. Seyðfirðingr horgaði féð inn
í bankann á Seyðisfirði og sendi ísfirðingi bankaávísun
1) Sem dæmi þess, bvernig ávísanir ferðast, get eg þess, að eg
borgaði einu sinni með ávísun á háskólabankann hér nokkurra
punda skuld í Höfn, og þegar ávísunin kom aftr hingað, hafði hún
gengið 12 sinnum handa í millí, verið Danzig, Liibeck og Rotter-
dam, meðal annara staða, sem eg ekki man.