Stjórnmálatímarit - 01.01.1884, Blaðsíða 31

31.
Stjóniarstaða íslandf.
með lögum samkvæmt sömu grundvallarreglum, sem um
það eru settar í stjórnarskrá ríkisins». — Svo ætti að
koma nj'r grein par á eftir á pessa leið: «Til almennra
ríkisparfa leggr Island árlega.......krónur*. — En aftan
við lögin pyrfti um fram alt að bæta nýrri grein, svo
hljóðandi: „A þessum logum verðr engin hreyting gjör
nema með samþyJcki ríkisþingsins og alþingis og stað-
festingu konungs“.
Samkvæmt 32. gr. í inni endrskoðuðu stjórnarskrá
Dana skal á þjóðþinginu (neðri deild ríkispingsins) sitja
1 þingmaðr fyrir liver 16,000 íbúa, eðr pví sem næst.
Má ætla að tala pjóðpingismanna af Islandi yrði eftir pví
4—5, en til landspings (efri deildar) mundu sendir 1—2.
Má pannig gjöra ráð fyrir, að Island ætti 6 fulltrúa (eða
mest 7) á ríkispingi; og er pað auðsætt, að sú tala getr
gefið íslendingum par talsverða pýðingu, pví að fylgi peirra
í málum mundi oft liafa mjög mikla pýðingu fyrir
bvern flokk, sem er. ísland gæti pví unnið sér mjög í
liag með pví að nota liyggilega pau áhrif á stjórn og ping,
sem fylgi pessara fulltrúa hlyti að hafa á pingi.
Elokkar á pingi Dana eru oftast margir, og ber
oft smátt á milli með tölu sumra; en fámennir flokkar
geta oft ráðið úrslitum mála ineð pví, hverjum peir veita
fylgi. petta leiðir beinlínis af pingvenju allra stjórn-
mentaðra pjóða, par sem flokkaskipun hefir náð nokkrum
proska.
Að Island leggi eitthvað lítið til alríkisparfa, er sjálfsögð
afleiðing pess, ef pað vill ná peirri pýðingu í alríkinu, sem
fylgir sjálfstæðu atkvæði í ríkismálum. Enginn réttr fæst án
skyldna, enda er hverju pví vel varið, sem eflir sjálfstæðispýð-
ing landsins. Hve mikið pað skyldi vera, yrði naumast mikið
kappsmál; má ætla, að Danir legðu litla pýðing í fjárútlát-