Stjórnmálatímarit - 01.01.1884, Blaðsíða 16

16.
Eiríkr Magnússon:
fái pá lieldr ekld. Úr pessu verða engiu vaudræði, par
sem menu geta náð 1 banka. Hann gefr út pær tegundir
(stærðir) seðla, sem bezt henta almenningi, og skiftir fús-
lega einni tegund seðia í aðra. Eins er og ef svo vill til
að menn purfa á silfri að lialda, enn hafa ekki af pað, sem
pörfum peirra hentar, pá lætr bankinn pá fá silfr fyrir
gull til að létta peim smáborganir og skifti gulls í silfr.
Hlaðist aftr á moti silfr á menn meira, enn peir purfa, tekr
bankinn fúslega silfrið fyrir seðla, eða eins og innlögufé.
J>essi auðfengnu skifti á tegundum gjaldejuds eru einkar
notaleg í allri verzlun og hið mesta hagræði.
6.
Banki spai*ar ínikiim tíma og yfirlegn pegar greiða
parf stórfé af liendi.
Menn purfa ekki annað enn að gæta pess, hvílíkr
tímatafar munr er á pví, að telja út rnargar púsundir eða
hundraða púsundir af krónum og að fylla upp eitt einasta
eyðublað, til að sjá, að hér er um mikið hagræði að tala.
Hver ómaksmunr er ekki á pví, að fá bankaávísun upp 1
skuld, og purfa ekki annað enn fara með hana í bankann
og láta færa sér par til inntektar, eða að taka við borg-
uninni í liörðum peningum og verða að eyða tíma til að
telja alt, og gæta að hverjum pening, hvort gjaldgengr sé,
og, ef til vill, sóa enn lengri tíma til að prátta við skuldu-
naut um gæði og gjaldgengi svo og svo mikils af fénu.
|m meira sem (kaup)maör hefir um sig, pess hættara er
við, að hann bíði tjón við að fá falsaða peninga eða seðla.
Eigi hann öll sín peninga viðskifti við banka, sleppr hann
hjá slíkri hættu. Skuldir sínar kýs hann sér borgaðar í
hankaávísun, hana leggr hann inn í bankann, sem færir
honum hana til góða, svo hvorki peningr né seðill fer