Stjórnmálatímarit - 01.01.1884, Blaðsíða 7

Um fsl. umboðsm. í Höfn.
7.
að stjórnin ekki kynni að íinna sig ‘krenkta’; enn ekkert
af pví tagi er tilgangr pessarra atliugasemda.
Um útnefningu slíks umboðsmanns ættu engin vand-
ræði að purfa að verða. J>að virðist eðlilegast, að alpingi
með landshöfðingja, eða án hans, ef hann pyrði ekki að
‘vera með’, útnefndi liann, og sendi umboðsnefnd (Depu-
tation) til ráðgjafa, til að korna sér saman við hann um
málið. Með pví móti væri líldegt, ef lag og lempni væri
1 tafli, að auðsæju landsnauðsynjar-máli mætti ráðatilæski-
legra lykta. Gæti nef'nd pings eklci kornið pví framm,
pá er auðsætt, hvar ábyrgðin lægi.
Menn kunna að segja, að petta sé til pess að eins,
að festa Island enn fastara við Danmörku með einni taug-
inni enn. Eg er, ef til vill, nokkuð einmana með tilliti
til peirrar skoðunar; eg sé íslandi enga hættu búna af
nánu sambandi við Danmörku, svo lengi sem borgaralegt
og pólitiskt jafnrétti íslendinga við Dani er verndað; og
til pess ætti pessi ráðstöfun eflaust að geta stutt. Enda
ætti pingi að vera innan handar að skifta um umboðs-
mann, hvenær sem liann brygðist pví í rekstri erinda sinna.
Islandi liggr á slíkum manni í Höfn til xnargs fleira,
enn flutnings stjórnarmála. í Höfn eru íslendingar nú,
svo hundruðum skiftir. peir eru par eftirlitslausir, at-
hvarfslausir í öllum efnum, andlegum sem líkamlegum,
erlendir meðal erlendra, og verða að spila á eigin spýtur
eins og peir geta bezt, 1 hvaða vanda sem peir kunna að
rekast. |>etta er óheyrilegt og má ekki ganga pannig
lengr. Ekkert land í heimi fer pannig með eigin lands-
menn. I pessu efni ætti umboðsmaðr að geta orðið
landi sínu til hins mesta parfa, eins og í mýmörgum
öðrum uppákomandi nauðsynjamálum, er eigi koma bein-
línis til kasta stjórnarinnar.