Ráðunautafundur - 13.02.1980, Blaðsíða 53

181
og fleirum mestar líkur til að samdráttur £ notkun þess geti
skipt verulega miklu máli. Staðreynd er að með bættri heyverkun,
aukinni og bættri votheysgerð og bættri og aukinni súgburrkun
mætti draga stórlega úr kjarnfóðurnotkun án bess að þess sæi
stað £ minni afnrðum á grip. iindurteknar fóðrunartilraunir
hafa einnig sýnt að ágætumárangri má ná í framleiðslu sauð-
fjárafurða án kjarnfóðnrnotkunar a.m.k. notkunar innflutts
kolvetnafóðurs. Islenskum landbúnaði er því engin nauðsyn á
miklum innflutningi kjarnfóðurs í venjulegu árferði og fremur
ætti að nota aðkeypt fóður til útjöfnnar á ársferðissveiflum
í innlendri fóðrframleiðslu heldur en sem stóran undirstöðu-
þátt £'framleiðslu búfjárafurða eins og það óneitanlega er nú.
Kaup á tilbúnum áburði er annar stærsti þáttur £ afanga-
vörumbúanna . Varla verður mikill samdráttur á þessum kostn-
aðarlið hagkvæmur. v£Sa má þó bæta hirðingu og notkun búfjár-
áburðar frá þv£ sem nú er. I þv£ sambandi er athyglisvert tæki
sem Bútæknideild Rala á Hvanneyri hefur verið að reyna undan-
farið. Tæki þetta er gert til að plægja búfjáráburð niður £
gróna jörð, hugmynd sem áður hefur verið glimt við að koma í
framkværad. Ljóst er að aðferð þessi við nýtingu búfjáráburðar
er orkufrek en miklar l£kur eru til að kostir hennar séu það
miklir að þeir vegi þyngra á metunum en gallarnir.
Vélakostnaður margra búa er án efa óhóflegur. Margvisleg
öfl hafa örfað bændur til kaupa á nýjum vélum umfram brýnustu
þarfir. Stöðugt verðfall peninga og ágeng sölumennska véla-
innflytjenda á þarna drjúgan þátt.
Vissulega er ástæða til að hvetja bændur til að sýna þarna
gætni hitt má svo hugleiða hvort óheilbrigðara sé að bændur
leggi metnað sinn £ að eignast flott nýtt merki af dráttarvél