Svava - 01.07.1898, Qupperneq 32

28 ERU þAD FORLÖG, HENDING, HAMINGJA, EDA IIVADÍ
Strax sem hann er komiim til heilsu, tekur hann aftur
að vinna. Peningarnir, sem hann var búinn að safna
saman, fóru í veikindunum, og nú er þyngra fyrir að ná
í þá aftur. En haun lætur ekki hugfallast, Hann verður
að vinna því meira, teygja daginn því lengra inn í nóttina.
En nú lcoma harðindi og vinna fæst ekki. Hann verður
aftur að fara að lifa af því litla, sem hann hefir lagt
fyrir, og þar eð ein bár a er sjaldan stök, bætast veikindi
ofan á alt annað.
Hann lætur ekki hugfallast samt. Iiann heldur
áfram uns hann er orðiu maður aldraður og of gamall til
að læra, ‘Forlögin' hafa komið honum á kné.
Tökum svo annan mann til dæmis— væskil-menni 0°:
slóða. Hæfileikarnir eru ekki miklir, áræðið því minna.
En liamingju-gyðjan hefir orðið ástfangin af honum, og
honum gengur alt að óskum. Heimska hans verður hon-
um til sigurs; axasköftin veita honum auðæfi. Ætli hann
sór að sigla í norðurátt, fellur á ágætur sunnan vindur;
vilji hann halda suður, er norðanáttin þegar komin. Ætli
liann að halda skemtisamkomu undir beru lofti, má óhætt
treysta því, að þann daginn verður yndælis veður, þótt
stöðugt rigni í mánaðar-tíma fyrir og eftir samkomuna.
Mark Twain segir ágæta sögu af því,livernig frægur,
onskur, hershöfðingi komst til vegs og metorða. Mað-