Svava - 01.01.1900, Qupperneq 17

301
IV, 7.] SVAVA
káifsrófur þyrftu til að ná upp í himininn“.
,,1STÚ, og hverju svaraði barnið?“ epurði Sigurður.
,,Það sagði, að ekki þyrfti nema eina rófuna, ef hún
væri nógu löng—og biskupinn sagði við Björgu þegar
hann sá, að kún gat engu'svarað, að himininn væri „nútt-
úrloga ekki nema einn"
^Já, en slíkar sþurningar eru auðvitað bornar fram
til þes', að prófa þroska barnanna og leita eftir hvernig
þau eru uppfrædd".
,,Ætli þœr sóu ekki bornar fram til að reka börnin
1 vördurnar og svo til að gefa þeira oldri undii fótinn,
að hann hefði stikað djúpið og rannsakað leynda; ,ióm-
ana".
»
„Vehtu nema haDn sjái lengra og fleira en sumir
aðrir?“
,,Eg vei.t þejjí með vissu, að enginn maður „kíkir"
1Ur' í guðsríki. Það er ekki í þeirfi fjarlssgð, sem smíð-
aðir sjónaukar færa að auganu".
Gunnar þagnaði og beið þoss, að Sigurður svaraði
þessari grein. En er það varð ekki, mæltihann: ,,Þossi
athöfn öll er óþfirfi og vitleysa". Gunnar tróð í pípuna
°g' aló eidi i tóbakið. — „Eintóm vitleysa! Engin nauð-
sýú! Engin sannfæring! Engin sönn eða knýandi þörf
Svav.v IV, 7. h.
20