Svava - 01.01.1900, Qupperneq 21

SVAVA
305
IV,7.]
saiui maöurinn, hefir lagt sig frani að túlka mál slark-
arapresta og fá hlutaðeigandi söfnuði til þess að líða ]iá
og híffa þeiin við verðskuldaöri klögun— þótt honum
'öljóti að liafa verið full-ljóst. að þessir kirkju-suftar vorit
eiturpest og ólyfjan safnaca sinna og gersamlega ófærir
til jjesa ao gegna prestsombætti. Þegar þessa er gætt
og ]iað vogið á rnóti þessum blábexa hégóina og firr-
uni, þá getur nraður fengið fljótt nóg af — ég segi
®Kki manninum, en af biskupinuru, senr vísiterár. Og
ef kirkjan lieimtar það af skutulsveini eínurn, að hann
beri svona lagaðar krásir á borð fyrir hjú sín og gesti,
þá er ekki kyn, þótt heiibrigðir meuu snúi baki við
máltíöum hennar og leiti sér annara matfanga'-.
,,Mér finst það rétt af biskupi, og rniklu fromur
þakkavert en ámælis, að iianu reyni að sætía presta og
söfnuði, sem stuadum eru íniesátfir af litlum orsökum,
eðá kanngke engum, neina fyrir eintóman nnsskilning
°S vitleysu“.
*,Við iiöfuin líklega sína skoðun hvor á þessu máli‘í,
Gunuar. „En dýrt kaupa Langdælingar þá gleði
°S fraðslu, som þeir hafa sótt hingað í dag, þai sem.
finnukraftur heillar sveitar gengur frá heyskapnum —
1!'á þessuni ágæta þurki og getur verið, að þeir séu ekki
húnir að bíta úr nálinni mað það. Það getur fárið