Svava - 01.01.1900, Blaðsíða 35
SVAVA
319
IV, 7.]
ina, þótt þeir kæmu og færu í þúsunda tali og
rnilíóna. Svo gekk fóstra þeirra og móðir til rúms
síns ú kvöldin, langt burt í vestriou, staðráðin í
þeirri ætlun, að hefja sama hjaðningaleikinn næsta
morgua.
Þeir menn, sem gætta sjáaldurs a tgna sinna
miður en skyldi, fengu snjóbirtu í au.guu.
Ungu monnirnir, sem hlupu með giftjngarþráua í
handholunni, báru hólaða efri grön í frostinu.—
Giftu mennirnir, alskeggjuðu, gengu með alhvítan
kampinn, eÍDs og væru þeir gráir fyrir liærum. Hvor-
irtveggja urðu veðurbitnir og útileitir.
Frostin minkuðu þegar leið fram um miðgóu og
gáfust þá bærileg veður. Gamlir menn og ungir
horfðu löngum augum eftir hlákunni; en livergi sást
til hennar eða heyrðist.
Geielar kvöldsólarinnar tóku þá að hola sór nið-
Ur — í þurrabúð, á þúfnakolla hæstu rinda og' hávaða
í brekkunnm austan við Langadal; og komu þí
snoppustingir fyrir sauðfé, og rjúpurnar fengu lyng-
bragð í nefið____
Þ,ið var augljóst, þegar seig á seinni hluta gó-
21*