Dagblaðið Vísir - DV - 03.02.2017, Blaðsíða 33

Helgarblað 3.–6. febrúar 2017 Fólk Viðtal 25
Okkar kjarnastarfssemi er
greiðslumiðlun og innheimta.
Hver er þín?
515 7900 | alskil@alskil.is | alskil.is
Síðan 2006
„Enginn gEtur barist að Eilífu gEgn ofurEfli“
fengið taugáfall og þurfti að leggj­
ast inn á geðdeild þar ytra til þess
að ná áttum. „Foreldrar mínir að­
stoðuðu mig mikið meðan á þessu
stóð. Þau hafa verið mín stoð og
stytta. Þau bjuggu hérna úti í átján
ár en eru nýflutt heim til Íslands,“
segir Kristín Hildur. Hún jafnaði
sig smám saman og hófst þá handa
við að sækja rétt Þorleifs fyrir dóm­
stólum. „Sú barátta tók átta ár en
endaði með því að niðurstaðan var
sú að um læknamistök hefði ver­
ið að ræða og hann fékk greidd­
ar bætur vegna skaðans. Það var
vissulega sætur sigur en bætti að
sjálfsögðu ekki fyrir þær þjáningar
sem Þorleifur hafði upplifað,“ segir
Kristín Hildur. Langtímaafleiðingar
slyssins voru þær að Þorleifur upp­
lifði sífelld óþægindi í augunum og
suma daga var hann kvalinn og sá
illa. „Tárakirtlarnir skemmdust sem
gerði að verkum að hann þurfti sí­
fellt að nota augndropa. Á þriggja
mánaða fresti þurftum við síðan að
heimsækja augnlækni til að plokka
inngróin augnhár sem ollu honum
miklum óþægindum,“ segir Kristín
Hildur.
Íþróttaiðkun yngri systkina
var mikið áhugamál
Þorleifur var frumburður Kristínar
Hildar en hún á fjögur önnur
börn, hálfsystkini Þorleifs. Þrátt
fyrir erfið leika Þorleifs þá hafi
hann verið góður stóri bróðir sem
reyndist systkinum sínum vel. „Við
vorum miklir vinir og gátum alltaf
hlegið saman. Hann var alltaf í
góðu skapi og brosandi. Við skild­
um hvort annað afskaplega vel,“
segir Kristín Hildur. Þau hafi sam­
einast í áhuga á íþróttaiðkun yngri
systkina Þorleifs. „Hann hjálpaði
mér að skutla þeim á æfingar og
annað. Við vorum í þessu af lífi og
sál. Yngstu systkini hans eru enn
dugleg í handbolta og fótbolta en
ég fæ alltaf einhverja tómleikatilf­
inningu þegar ég er skutla þeim
á æfingar eða mót. Þorleifur stóð
alltaf í þessu með mér,“ segir Kristín
Hildur. Hún segir að yngri systkini
Þorleifs hafi tekið fráfalli hans af fá­
dæma yfirvegun og styrk.
Atvinnuleysið olli hugarangri
Eins og áður segir þá átti Þorleifur
góða og trausta vini sem studdu
hann þegar á reyndi. „Bestu vinir
hans voru hér sem heimagangar og
mér þykir ákaflega vænt um að þeir
halda enn sambandi við mig þrátt
fyrir að tvö ár séu liðin frá hvarfi
sonar míns,“ segir Kristín Hild­
ur. Þegar skólagöngu Þorleifs lauk
reyndi hann að fóta sig á vinnu­
markaði en þar, eins og svo oft og
víða á hans stuttu ævi, lenti hann á
vegg. „Ég er ákaflega reið út í yfir­
völd hér úti vegna meðhöndlunar­
innar á honum. Þorleifur gat ekki
unnið 100 prósent vinnu og því
freistuðum við þess að fá
hann metinn með örorku
að hluta. Það gekk hins
vegar ekki. Það er mun
erfiðara að fá slíkt metið
hér í Danmörku samanborið við
Ísland. Honum var því þrýst út á
vinnumarkaðinn en þar fékk hann
ekki starf við hæfi. Það olli honum
miklu hugarangri,“ segir Kristín
Hildur. Að hennar mati frömdu
dönsk félagsmálayfirvöld mann­
réttindabrot með meðferðinni á
Þorleifi og helst vildi hún leita rétt­
ar síns fyrir dómstólum vegna þess.
„Ég hef alvarlega íhugað að leita til
lögfræðinga vegna þessa eða berj­
ast með einhverjum hætti til þess
að kerfið verði bætt. Þorleifur þurfti
hjálp en fékk bara kulda og skiln­
ingsleysi,“ segir hún.
Taldi sig þurfa að komast
í skjól frá umheiminum
Eins og ungu fólki er tamt þá fór Þor­
leifur reglulega út að skemmta sér
með vinum sínum. Þar varð hann
einnig fyrir áreiti og stundum sauð
upp úr. „Það var alltaf ráðist gegn
Þorleifi og jafnvel þegar vinir hans
voru með í för þá fékk hann alltaf
verstu útreiðina,“ segir Kristín Hildur.
Svo langt gekk áreitið að dómstólar
dæmdu fimm fullorðna menn í nálg­
unarbann gagnvart Þorleifi. Þá lenti
hann í skelfilegum barsmíðum fyrir
jólin 2013 þegar sparkað var af alefli
í höfuð hans. Nokkru síðar fékk hann
högg í andlitið sem næstum því kost­
aði hann sjónina að fullu. „Höggið
hitti hann svo illa að afleiðingarnar
urðu þær að hann var aðeins með 20
prósent sjón á heila auganu. Það var
mikið áfall en blessunarlega þá gekk
skaðinn smátt og smátt til baka og
varð ekki varanlegur,“ segir Kristín
Hildur. Allt þetta áreiti sem Þorleifur
varð fyrir gerði að verkum að hann
týndist tvisvar fyrir kvöldið afdrifa­
ríka í Fredrikshavn. „Þegar hann
smakkaði áfengi þá fylltist hann
stundum þeim ranghugmyndum
að allir vildu vinna honum mein.
n Þorleifur Kristínarson hvarf sporlaust í Danmörku fyrir tveimur árum n Lík hans hefur ekki fundist n Móðir Þorleifs segir harmsögu hans „Við spjölluðum
aðeins saman
og síðustu orðin sem
hann sagði, áður en
hann kvaddi, voru „Ég
fer mínar leiðir“.
Kátur drengur Hér má sjá mynd af Þorleifi skömmu fyrir erfið veikindi sem
mörkuðu líf hans.
Kristín Hildur Þorleifsdóttir Segir son sinn Þorleif hafa rekist alls staðar á veggi.