Dagblaðið Vísir - DV - 02.06.2017, Qupperneq 22

22 fólk - viðtal Helgarblað 2. júní 2017
B
jörn Óli Hauksson, for-
stjóri Isavia, er 56 ára gamall
rekstrarverkfræðingur, upp-
haflega miðbæjarrotta en
hefur farið um allan heim og
lítur á sig sem tengdason Vestfjarða.
Svo sem að framan er talið hefur
hann fengist við svo fjölbreytt verk-
efni á sinni ævi að fáheyrt má telja.
En æska Björns Óla, sem er alinn
upp í Þingholtunum, var í engu frá-
brugðinn æsku annarra íslenskra
barna og svo sem ekkert sem benti
til þess að lífshlaup hans yrði eins
ævin týralegt og raun ber vitni. „Ég
var á gömlu Grænuborg sem barn
og þar hlupum við krakkarnir all-
ir til og héngum á girðingunum og
fylgdumst með flugvélunum fara í
loftið. Ef maður ætlaði að vera virki-
lega óþekkur á þessum árum hljóp
maður hingað niður í Vatnsmýrina
og yfir flugbrautirnar með flugbraut-
arstarfsmenn keyrandi á ógnarhraða
á eftir manni, alveg brjálaða. Ég er
held ég búinn að gera allt sem ekki
má í tengslum við flugvelli.“
Ætlaði að bjarga Íslandi
Björn Óli segir að uppvöxtur sinn hafi
verið ósköp venjulegur fyrir strák úr
miðbænum á þessum árum. Hann
gekk í Menntaskólann í Reykja-
vík og fór síðan til náms í Kaup-
mannahöfn og útskrifaðist sem verk-
fræðingur þaðan árið 1989. „Ég kom
svo heim og taldi mig nokkuð góð-
an; rekstrar verkfræðingur með sér-
þekkingu í tölvustýrðri framleiðslu.
Ég ætlaði að verða einn af bjargvætt-
um Íslands, kynna flæðis greiningar
og hvernig tölvutæknin virkaði og
svo framvegis. Ég hélt sannarlega að
þetta væri eitthvað sem Íslendingar
þyrftu á að halda en þetta var árið
1990 og þá skall á litla kreppan. Ég
fékk því ekkert að gera en hoppaði
þess í stað inn í fyrirtæki föður míns,
verkfræðistofuna Forverk, og vann
þar. Það er skemmtilegt að segja frá
því að þarna var unnið við korta-
gerð og Forverk var fyrsta fyrirtækið
til að vinna slík kort út frá loftmynd-
um. Enn kemur flugið sem sagt inn.
Við erum stundum að fletta gömlum
kortum af flugvöllum og þá dúkkar
nafn föður míns iðulega upp á þeim.
Þá dregur maður svona smá fram
vasaklútinn,“ segir Björn Óli bros-
andi.
Vikunámskeið sem
dró dilk á eftir sér
Björn Óli starfaði hjá Forverki í um
það bil ár en skimaði hins vegar alltaf
eftir öðrum verkefnum. Þá rak hann,
eða öllu heldur móðir hans, augun í
auglýsingu í dagblaði þar sem verið
var að auglýsa eftir sendifulltrúum
hjá Rauða krossinum. Björn Óli gaf
ekki mikið fyrir það fyrsta kastið
þegar móðir hans sagði honum að
þetta væri nú eitthvað fyrir hann
en engu að síður sótti hugmyndin á
hann. Hann fór því á vikunámskeið
í Munaðarnesi í Borgarfirði þar sem
hann fékk þjálfum í hlutverki sendi-
fulltrúa. Þetta var í ársbyrjun árið
1991 en einmitt þá hófst Flóabar-
daginn, hernaðaraðgerðir banda-
lagsþjóða Sameinuðu þjóðanna
gegn Íraksher sem hafði ráðist inn í
Kúveit í ágúst árið áður. Hernaður-
inn stóð frá því í janúar og lauk að
segja má í lok febrúar með fullnað-
arsigri bandalagsþjóða. „Það leið ör-
stuttur tími frá námskeiðinu sem ég
tók, einhverjar örfáar vikur, þar til
ég fékk símhringingu þar sem ég var
spurður hvort ég gæti hugsað mér að
fara til Íraks í hjálparstarf, að vinna
að því að dreifa vatni og bjarga börn-
um. Ég kunni nú ekki við annað en
að bregðast við því, ég var ókvæntur,
barnlaus og skuldaði engum neitt
og ekkert sem aftraði mér. Ég fór því
með góðum hópi Íslendinga til Íraks
í apríl.“
Líður vel þegar maður lætur
gott af sér leiða
Björn Óli vann í Írak að því að setja
upp vatnsdreifikerfi, með tankbílum
fyrst á meðan unnið var að því að
byggja upp vatnsveitukerfi í nýjan
leik, og fór hann um allt Írak í því
skyni. „Það var mjög spennandi og
skemmtilegt að vera þarna og tak-
ast á við þessi verkefni, en það var
líka dramatískt að sjá þarna eyði-
legginguna eftir stríðið. Þótt að það
hefði staðið þarna stríð sem leitt
var áfram af vestrænum þjóðum þá
voru Írakar mjög jákvæðir gagnvart
útlendingum, það var mín upplif-
un. Það sem maður sá síðan eftir
seinna Íraksstríðið var allt annað en
ég þekkti þarna. En þetta var ákaf-
lega skemmtileg reynsla og góður
tími. Það er líka þannig þegar mað-
ur sinnir svona störfum, þá verður
maður svo ánægður með sjálfan sig.
Maður er að láta eitthvað gott af sér
leiða og það lætur manni líða vel.“
Fyrsti dagurinn í Eþíópíu áfall
Björn Óli starfaði í Írak þar til um
áramótin 1991/1992 en kom síð-
an heim til Íslands. Árið 1992 fór
hann hins vegar aftur út á vegum
Rauða krossins, í þetta skiptið til
Eþíópíu og raunar einnig til Sómal-
íu. Þar sinnti hann mannúðarstarfi
sem laut meðal annars að aðstoð
við innri flóttamenn í Eþíópíu og að-
stoð við flóttamenn frá Sómalíu. En
verkefnin voru flókin og starfið víð-
feðmt og margt sem þurfti að glíma
við. „Ég var þarna tengiliður milli
margra aðila, kom að útdeilingu
matvæla og styrkja og uppbyggingu
á svæðunum.“
Björn Óli segir að starfið hafi
Enginn veit sína ævina fyrr en öll er. Það má sannarlega segja um Björn Óla
Hauksson, rekstrarverkfræðinginn sem hugðist færa Ísland inn í nútímann í
upphafi tíunda áratugarins með tölvuvæðingu framleiðslu í landinu. En örlögin
gripu í taumana og stutt námskeið uppi í Borgarfirði árið 1991 leiddi Björn Óla til
mannúðarstarfa í Austurlöndum nær og síðar í Afríku. Að því loknu stýrði hann
einu af minnstu sveitarfélögum Íslands og fór svo þaðan beint í að byggja upp
heilt þjóðfélag sem átti sér enga stjórnsýslulega innviði, Kósóvó. Í dag stýrir
þessi maður margra verka flugmálum á Íslandi á tímum þar sem vöxtur er slíkur
að vart er nokkru saman að jafna.
Líður vel
þegar maður
lætur gott af
sér leiða
Freyr Rögnvaldsson
freyr@dv.is