Dagblaðið Vísir - DV - 22.09.2017, Blaðsíða 34

Upprunalega átti þetta perl að vera eitthvað fyrir okkur mæðgurnar að dunda við
saman, en svo finnst mér bara svo
gaman að búa til hluti sem gleðja
hana að ég geri þetta stundum
hvort sem hún er heima eða ekki,“
útskýrir Þórunn og hlær sínum
fallega, smitandi hlátri.
Þórunn Antonía er mikill
þúsund þjalasmiður. Hún segist
þrífast best í fjölbreytileikanum og
finnst skemmtilegast að takast á við
ólík verkefni.
„Stundum finnst mér eins og
ég sé ekki að gera neitt af viti en
svo þegar ég fer að skrifa þetta
niður, eða segja fólki frá því sem
ég hef verið að gera, þá átta ég mig
á því að mín skilgreining á því að
gera ekki neitt er alls ekki í takt
við skilgreiningu flestra annarra.
Ég er stundum eins og nokkrir
persónuleikar í einni manneskju.
Tónlistar-Þórunn er í einu verkefni,
útvarps-Þórunn í öðru og svo
dans-Þórunn í því þriðja. Stundum
gleymi ég að taka saman hvað allir
starfskraftarnir sem búa inni í mér
eru að gera og þá rennur það upp
fyrir mér að ég er í raun með alla
anga úti,“ segir hún og bætir við að
hún þurfi stundum að halda aftur
af sér í framkvæmdagleðinni.
„Til dæmis þurfti ég að taka mér
tíma til að byggja mig markvisst
upp eftir mikil veikindi á með-
göngunni. Ég vil reyndar meina að
konur almennt, þurfi lengri tíma
en hefðbundið fæðingarorlof til að
ná sér, mynda tengsl við barnið og
kynnast sjálfum sér upp á nýtt. Það
tók mig tvö ár að komast aftur á
skrið. Ég þurfti hjálp við að greiða
úr ýmsum hlutum. Greindist með
áfallastreitu og þunglyndi eftir
inngrip og áföll á meðgöngunni og
heimurinn breyttist, ég breyttist.
En ég er þakklátari fyrir lífið og
litlu hlutina eftir þessa lífsreynslu,“
segir hún.
Kennir krúttum að tjá sig í dansi og söng
Um þessar mundir er einn angi
Þórunnar í því að kenna ungum
börnum að tjá sig í gegnum söng
og dans í ballettskólanum Plíei, en
„Aldrei
unnið frá
níu til
fimm“
Klukkan er tíu árdegis.
Þórunn Antonía
Magnúsdóttir situr við
stofuborðið í litlu bleiku
stofunni í Vesturbænum
og föndrar hálsfesti úr
tréperlum handa dóttur
sinni Freyju, meðan hún
hlustar á bestu lög meistara
Leonards Cohen. Þórunn
sötrar jurtate úr fallegum
bolla og morgunsólin kastar
fallegri birtu yfir stofuna.
„Með kennslunni
langaði mig
að prófa eitthvað
sem gæfi mér smá
kitl í magann og tæki
mig út úr þæginda­
hringnum.