Morgunblaðið - Sunnudagur - 19.02.2017, Blaðsíða 14

Birta við eitt af verkum sín-
um á vinnustofu sinni en þau
Jón Páll eru með sitt hvora
vinnustofuna á heimilinu.
Birta: „Persónulegra finnst mér auð-
veldara að kynnast Spánverjum en
Íslendingum því þeir eru duglegri að
gefa sig að manni. Kannski ef maður
væri ekki með krakka væri maður
vinalausari en hér er mjög algengt að
foreldrar bekkjarsystkina myndi vin-
áttusamband.“
Jón Páll: „Hér þekkist það ekki að
foreldrarnir forðist að heilsast við
fatahengið í skólanum. Eða að allir
hími hver í sínu horni á vorhátíðum í
leikskólanum og óski þess eins að
enginn tali við þá.“
Birta: „Það er mjög spaugilegt að á
biðstofum þar sem fólk er saman-
komið að bíða eftir lækninum sínum
til dæmis, eru allir komnir í hróka-
samræður eins og gamlir vinir.“
Jón Páll: „Megnið af okkar vinum
er þó útlendingar eins og við, í svip-
aðri stöðu. Fólk sem hefur búið í
Barcelona eða sveitinni í kring í mörg
ár. Spænsku vinirnir okkar hafa val-
ist meira eftir enskukunnáttu því þótt
við séum sæmileg í spænskunni þá er
hún ekki á þeim stað að við getum
tekið þátt fljúgandi matarboðs-
umræðum. Loksins þegar maður er
búinn að setja saman skemmtilegt
svar við einhverju er löngu búið að
skipta um umræðuefni.“
Afar ólíkt líf og var á Íslandi
Hvernig er dagleg rútína hjá ykkur?
Birta: „Hún er mjög ólíkt lífinu
sem við áttum á Íslandi, þar sem við
vorum bæði að vinna úti allan daginn.
Því þótt við séum með okkar fyrir-
tæki ennþá þá rekum við þau bara
hér heima hjá okkur. Jón Páll fer
reyndar inn í borgina einu sinni í viku
að tattúvera en annars er ég með
vinnustofuna mína hér á niðri og
hann með vinnustofuna sína uppi á
efri hæðinni, þannig að við þurfum
ekki að hanga með hvort öðru allan
daginn. En við hittumst þó alltaf í há-
degismat í eldhúsinu.“
Jón Páll: „Síðan koma dagar þar
sem maður festist við að teikna við
borðstofuborðið ef krakkarnir eru
veikir og Birta kannski í sófanum að
vinna einhverjar myndir.“
Birta: „Já, já, við erum svo sem úti
um allt hús en mín vinna, sérstaklega
saumaskapurinn, getur verið svo
rosalega sóðaleg, þannig að ég er
bara vel sett með það inni hjá mér.
En ég fer líka reglulega inn í borgina,
fæ hugmyndir, leita innblásturs og
finn efni sem er mjög gaman.“
Þau Jón Páll og Birta voru bæði að
sjá ákveðinn afrakstur erfiðisins um
jólin en Vargöld varð þá fyrsta hrein-
ræktaða myndasagan fyrir ungmenni
og fullorðna til að hljóta tilnefningu
til Íslensku bókmenntaverðlaunanna.
Þrátt fyrir að flestir tengi Jón Pál við
tattúlist þá er hann lærður í gamal-
dags teiknimyndagerð í Kanada og
hefur komið víða annars staðar við,
hannaði meðal annars útlit fyrir Eve
Online, vann við auglýsingagerð,
starfaði hjá Latabæ og raunar er
Vargöld ekki hans fyrsta teikni-
myndasaga heldur gerði hann teikni-
myndaseríubækur fyrir Latabæ fyrir
um 20 árum.
Birta opnaði vefverslun sína með
nýja fatamerkinu By Birta, by-
birta.com um svipað leyti og Vargöld
fékk tilnefninguna.
Þegar viðtalið er tekið hefur gengið
það vel að í augnablikinu er allt upp-
selt svo þetta er að rúlla vel af stað.
Birta segir tímann verða að leiða það
í ljós hvað verði en hún sé að fara aðr-
ar leiðir en áður. Hana langi til að
gera fáar flíkur í einu, leggja mikla
ást í þær og vera í persónulegri sam-
skiptum við kúnnann. „Það muna ein-
hverjir eftir mér og þekkja vöruna
mína þannig að maður er heppinn að
hafa það forskot,“ segir Birta.
Jón Páll: „Við byrjuðum á Vargald-
arbókinni sem kom út núna fyrir jólin
fyrir þremur árum og það tók alveg
tvö ár að vinna hana. Það þarf að vera
stífur gangur í bókavinnunni til að
það sé hægt að ná bók fyrir hver jól
eins og ætlunin er.“
Skyndilega er gargað og gólað á
„mömmu“ og „pabba“ til skiptis,
börnin greinilega komin heim úr skól-
anum. Eða ekki. Páfagaukurinn Paco
er sá sem vantar athygli. Jón Páll
segir að auk þess að kunna að kalla
svona á þau sé Paco líka búinn að
læra það af heimilishundinum að
gelta. Auðvitað vantar bara nýja uglu
til að fullkomna heimilislífið, maður
sér það nú.
Undirrituð var með Birtu í 9 ára
bekk og við bekkjarsystkini hennar
vissum öll að við vorum með óvenju-
legri hæfileikamanneskju í bekk.
Birta var teiknari af guðs náð og
stundum mátti vart sjá á milli hvort
um ljósmynd væri að ræða eða mynd
málaða af níu ára barni.
Þessir óvenjulegu listrænu hæfi-
leikar eru vöggugjafir þeirra beggja,
Birtu og Jóns Páls en Birta segir sig
hafa langað lengi að spreyta sig af
meiri krafti málaralistinni. Hún
skellti sér í stutt nám í Barcelona
Academy of Art til að fá meiri innsýn
í þann heim og tók einnig þátt í
keppni á vegum eins virtasta lista-
safns Spánar, Meam-safnins í Barce-
lona, fyrir tveimur árum. Úr um
3.000 myndum voru 50 myndir
valdar til að fara áfram í keppnina og
var Birtu mynd þeirra á meðal, í 14.
sæti.
Hafið þið miklar skoðanir á vinnu
hvort annars?
Birta: „Já, og við hlustum vel á
Það er alltaf fjörugt í garðinum en hér busla krakkarnir og ekki óvanalegt að hvutti endi úti í miðri laug.
Uglan á vappi um vinnustofu Birtu en
hún var bæði úti og inni hjá þeim.
’Persónulega finnstmér ég vinna beturhér úti. Ég finn ekki fyrirsamkeppninni og mér
finnst ég vera frjálsari í
hönnun minni
VIÐTAL
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19.2. 2017