Dagblaðið Vísir - DV - 24.11.2017, Side 56

Vikublað 24. nóvember 2017 8
Bragi hét hann, guð skáld-skaparins í norrænni goða-fræði og Bragi Valdimar
heitir hann, einn fremsti texta- og
lagahöfundur þjóðarinnar í dag.
Bragi Valdimar hreinlega elskar
íslensku; velti sér upp úr henni í
háskóla og talar hana bókstaflega
aftur á bak og áfram.
Hann er formaður Félags tón-
skálda og textahöfunda og vinnur
allan daginn við að skrifa texta á
auglýsingastofunni Brandenburg. Í
desember fara svo flest kvöldin hans
í að spila og syngja með félögunum
í Baggalút sem fyrir löngu hafa tekið
við keflinu af sveinunum þrettán
sem oddvitar jólanna á Íslandi.
Bragi sleit barnsskónum í
Hnífsdal en þangað flutti hann
með foreldrum sínum þegar
hann var fimm
ára. Mamma hans,
Ingibjörg Valdi-
marsdóttir, var 36
ára þegar Bragi kom
í heiminn, en pabbi
hans, Guðmundur
Skúli Bragason,
var þrítugur. Bragi
litli ólst upp sem
einbirni í góðu
yfirlæti þroskaðra
foreldra sinna. Fékk
fínasta atlæti og
var almennt frekar
sáttur krakki að
eigin sögn.
Fimmtán ára
mætti hann svo
aftur á mölina.
Byrjaði í MH og kynntist þar
félögum sínum í Baggalút. Í dag er
þessi rúmlega fertugi orðspekingur
kvæntur þriggja barna faðir sem
býr í póstnúmeri
103 ásamt eiginkonu
sinni og ástmey til
sautján ára, Þórdísi
Heiðu Kristjáns-
dóttur tónlistar-
kennara og saman
eiga þau dæturnar
Brynju, fjögurra ára,
Þórdísi, sjö ára, og
Ingu Margréti, tólf
ára.
Átti griðastað á
bókasafninu
Hvað ákafann í
íslenskuna varðar
segist Bragi í fyrsta
lagi hafa verið mjög
fljótur að læra að
lesa. Sex ára gamall var hnokk-
inn alveg fluglæs og Bókasafnið í
Hnífsdal varð hans helsta athvarf.
„Það má segja að ég hafi gert
ósköp lítið annað en að lesa.
Fyrst um sinn las ég hefðbundnar
barnabækur; Frank og Jóa, Kim,
Flipper, Skipper og hvað þetta hét
nú allt saman, en smátt og smátt
færði ég mig upp á skaftið. Fór í
Alistair MacLean og eitthvað að-
eins greindarlegra. Fyrstu bækurn-
ar sem ég man eftir að hafi gripið
mig sérstaklega voru bækur eftir
Ole Lund Kirkegaard en ætli það
hafi ekki verið Sagan endalausa
sem ég féll svo alveg fyrir. Þetta
var arfaslæm kvikmynd en alveg
frábær bók. Sagan fjallaði um Æv-
intýraland sem var að hverfa af því
fólk var að hætta að lesa bækur. Í
minningunni var þetta mjög löng
bók en líklegast er hún það ekki.“
Heldurðu að þetta hafi markað
kaflaskil í lífi þínu? Andartakið þar
sem þú byrjaðir að hafa áhyggjur af
framtíð íslenskunnar, umkringdur
VHS-spólum árið 1984?
„Nei, ég var nú bara átta ára þá
og held ég hafi ekki haft neinar
áhyggjur af dauða bókarinnar.
Þetta var í árdaga leikjatölvunnar
og vídeóið var ekki mikil ógn, svo-
leiðis. Ég hafði líka bara gaman af
því að lesa en ef ég hefði haft meiri
áhuga á einhverju öðru þá hefði
ég eflaust einfaldlega gert það
frekar,“ segir Bragi og bætir við
að í dag sé þetta reyndar svolítið
breytt. Vissulega lesi hann eitthvað
allan daginn en skáldsögur og
fagurbókmenntir séu þar ekki í
forgangi.
Íslenskan í nútíma afþreyingarefni
Nú eru margir sem hafa áhyggjur
af framtíð íslenskunnar, að hér
sé að vaxa úr grasi kynslóð sem
mögulega komi ekki til með að
valda okkar ástkæra ilhýra með
sama hætti og foreldrar hennar,
hvað þá ömmur og afar. Hverjar
Prúður
og stilltur
Íslenskugúrúinn Bragi Valdimar Skúlason
ræðir um æskuárin fyrir vestan, íslenskublætið,
Baggalút og hömlulausan „jólafíling“ út desember
Margrét H. gústaVsdóttir
margret@dv.is „og hér
erum við
enn röflandi,
sem betur fer,
enda er þetta
áhyggjuefni
sem við þurfum
að skoða á
réttan hátt.
m
yn
d
ir
b
ry
n
ja