Fréttatíminn - 04.02.2017, Blaðsíða 18

Fréttatíminn - 04.02.2017, Blaðsíða 18
FRÁBÆR ÍÞRÓTTAFÖT Í STÆRÐUM 14-32 Fákafeni 9, 108 RVK | Sími 581-1552 | www.curvy.is 18 | FRÉTTATÍMINN | Laugardagur 4. febrúar 2017 þáttahyggjunni. Eins og sjá mátti í baráttunni fyrir forsetakosningarn- ar í haust spilar hún enn stóra rullu í bandarískum stjórnmálum. Einn af lykilþáttum sigurs Trump var að sækja fylgi til kynþáttahaturshópa. Rætur stjórnmála dagsins Margt annað í stjórnmálum dagsins má rekja til þessara átaka í vatnaskil- um tímabils samheldni á fyrri hluta nítjándu aldar og tímabils sundr- ungar sem tók við og varði allt að seinni heimstyrjöld. Sterk ítök öfga- fullra mótmælenda í Bandarískum stjórnmálum, áhersla á einkamál og kynferðismál, færði Ronald Reagan sigur á sínum tíma, kom George W. Bush til valda og er hluti af baklandi Donalds Trump, þótt harðkjarni te- boðshreyfingarinnar, arftaka banda- rískrar þjóðernishyggju frá nítjándu öld, hefði heldur kosið annan fram- bjóðanda Repúblikana. Eftir því sem ójöfnuður jókst á seinni hluta nítjándu aldar því meiri varð sundrungin. Í auknum mæli var litið á jaðarhópa sem sjúk- dómseinkenni á þjóðarlíkamanum; ekki bara barnmargar kaþólskar fjöl- skyldur í fátækrahverfum stórborg- anna eða svarta fátæklinga í suðr- inu heldur líka fatlaða, geðveika, áfengissjúka, afbrotamenn, samkyn- hneigða og marga fleiri hópa. Gluggi mannúðar Á mannúðartímabilinu á fyrri hluta nítjándu aldar höfðu geðveikir ver- ið leystir úr hlekkjum og búnar mannúðlegri aðstæður. Arfur upp- lýsingarinnar og frönsku stjórnar- byltingarinnar var að hinn fátæki væri ekki fátækur vegna þess að hann væri lélegur maður heldur vegna þess að aðstæður hans höfðu ekki gefið honum tækifæri til að nýta afl sitt, vit og vilja. Sama átti við um þrælinn. Frjáls yrði hann eins og aðrir menn. Það voru hlekkirnir sem gerðu manninn að þræli. Og þegar sú skoðun hafði unnið fylgi hlaut einhver að spyrja hvers vegna hinir geðveiku voru hlekkjaðir. Gerðar voru tilraunir til að flytja geðveikt fólk upp í sveit og leyfa því að lifa við bestu mögulegar aðstæð- ur; hreint loft, góðan mat, hlýtt rúm, áhugaverðar tómstundir og virðingu frá öðru fólki. Árangurinn af þessu varð stórkostlegur. Nýlegar rann- sóknar benda til að þessir herragarð- ar fyrir geðveika hafi fært fólki mun betri batahorfur en geðlyf nútímans. Veikum mætt með stálhnefa Þegar andmannúðin óx og fékk byr með kenningum hins félagslega Darwinisma, kenninga um að okkur bæri að styrkja hinn sterka en halda niðri hinum veika svo mannfélag- ið gæti þróast á heilbrigðan máta, var þessum herragörðum breytt úr sælureitum í hryllingsstaði. Þangað var hrúgað geðveiku fólki, konum á einn stað og körlum á annan svo geðveikir fjölguðu sér ekki, og það látið veslast upp í þrengslum og ill- um aðbúnaði. Sama var gert við aðra jaðarhópa. Fátækir, samkynhneigðir, þjófar, fatlaðir, flogaveikir, áfengissjúkir, veglaus ungmenni, heimilis- og at- vinnulausir voru fluttir á hæli fjarri samfélaginu. Samfélagið hætti að reyna að bæta aðstæður fólks held- ur leit á þetta fólk sem sjúkdómsein- kenni á samfélaginu, mein sem yrði að skera burt og eyða. Vísindaleg réttlæting Undir þessu kraumuðu bæði stjórn- málastefna og vísindi. Þótt enginn vilji kannast við Herbert Spencer í dag var hann líklega áhrifamesti hugsuður Vesturlanda á síðari helm- ingi nítjándu aldar og langt fram á þá tuttugustu. Speki hans var and- mannúð klædd í félagslegar kenn- ingar, einskonar útúrsnúningur úr þróunarkenningu Darwins. Það mætti einna helst líkja áhrifastöðu Spencer á sundrungartímabilinu við stöðu Ayn Rand í dag. Hann hélt því fram að andmannúðinni væri ekki stefnt gegn manninum heldur væri þvert á móti eina bjargráð hans. Vísindin að baki andmannúðinni kölluðust mannkynbætur og voru mótaðar af Francis Galton, ævin- týra- og vísindamanni. Hann og aðrir fræðimenn voru ríflega styrk- ir af J. D. Rockefeller og öðrum auð- mönnum sem vildu sýna og sanna að hinn fátæki væri fátækur vegna lélegra mannkosta og að hinn ríki væri auðugur vegna frábærra mann- kosta sinna. Út úr þessum fræðum kom hugmyndafræðigrundvöllur of- sókna gagnvart öllum minnihluta- hópum. Ofsækjendur þeirra töldu sig ekki aðeins vera samverkamenn Guðs almáttugs í síkviku sköpunar- verki hans heldur hafa nýjustu vís- indi og djúpvitrustu fræði að baki sér. Mannkynsbætur voru hugmynda- fræðilegur bakgrunnur útrýmingar nasista gagnvart gyðingum og öðr- um kynþáttum og líka ofsókna og morða á ýmsum minnihlutahópum; sósíalistum, samkynhneigðum, fötl- uðum, geðveikum og fleirum. Útrýmingarbúðir vekja Þessi tengsl hryllingsins í Þýskalandi nasismans og þess sem almennt voru talin góð og gild vísindi á Vest- urlöndum og ríkjandi hugmynda- stefna hafði líklega sitt að segja um almennan vilja á Vesturlöndum að snúa af þessari braut þegar myndir og upplýsingar frá útrýmingarbúð- um nasista birtust í stríðslok. En að baki lágu líka efnahagslegar ástæður. Við kauphallarhrunið 1929 og kreppunni miklu í kjölfar hennar misstu andmannúðarsinnar víða tök sín. Franklin D. Roosevelt var kosinn forseti Bandaríkjanna með loforði um stokka upp spilin og gefa upp á nýtt og sósíaldemókratískir flokkar náðu víða auknum áhrifum í Evrópu áður en sú bylgja var kæfð í stríðinu. Eftir stríðið náðu þessir flokkar Á móti raun- veruleika borg- anna stilltu af- komendur fyrstu bylgju landnema hugmyndum um hið góða og heilnæma líf sveitanna, sem fóstraði gott og dyggðugt fólk. Herbert Spencer var áhrifa- mikill kenningasmiður á sinum tíma og átti meiri þátt í mótun samfélags Vesturlanda en fólk vill gangast við í dag. Hann gerði þá skoðun vinsæla og viðurkennda að hættulegt væri að styðja hina veiku, fátæku og undirokuðu og að slíkt stríði gegn vilja sögunnar og náttúr- unnar. Þvert á móti ættu sam- félögin að styðja hina ríku og voldugu, sem væru einmitt ríkir og voldugir vegna þess að þeir væru þess verðugir. Franklin D. Roosevelt lofaði að stokka upp spilin eftir dólgakapítal- isma sundrungarskeiðsins og gefa að nýju. New Deal gaf tóninn fyrir efnahagsstefnu stjórnvalda á Vesturlöndum frá stríðslokum fram að tímabili nýfrjálshyggjunnar.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Fréttatíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttatíminn
https://timarit.is/publication/944

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.