Fréttablaðið - 05.05.2018, Qupperneq 74

Ungt fólk í stjórnmálum
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
Úr lífi Kristbjargar Evu
Kristbjörg Eva Ander­sen Ramos er í fram­boði fyrir Sósíal­istaflokk Íslands í Reykjavík og er yngst á lista, aðeins 21 árs
gömul. Móðir hennar, Ines Maria,
flutti til Íslands frá Ekvador fyrir 27
árum.
„Mamma var gift manni sem tók
þátt í róttækustu byltingu sem hefur
átt sér stað í Ekvador. Hann var
sendur í útlegð og mamma stóð ein
eftir með son þeirra,“ segir Kristbjörg
Eva frá um rætur sínar.
Móðir hennar náði að klára
háskólanám sitt í Ekvador en ákvað
að leita tækifæra á Íslandi. „Til að fá
betri atvinnu, tækifæri og betra líf.
Það er ekkert líf að lifa í endalausri
fátækt,“ segir hún og segir fátækt í
Ekvador sárafátækt. Sem ekki hafi
verið mögulegt að vinna sig upp úr.
„Hún flutti hingað ein og fann sér
vinnu. Henni fannst ganga vel, en
var í raun beitt miklu óréttlæti. Hún
vissi ekki um réttindi sín. Það tók
töluverðan tíma fyrir hana að finna
út úr því hvaða réttindi hún átti á
íslenskum vinnumarkaði. Hún var
bara svo ánægð að geta unnið fyrir
sér. Hún þurfti líka að læra íslensku
upp á eigin spýtur, eins og flestir
aðrir á þessum tíma. Þetta hlýtur
að hafa verið erfitt fyrir hana. Hún
gerði þetta fyrir son sinn sem hún
skildi eftir í heimalandinu,“ segir
Kristbjörg Eva.
Bróðir hennar, Alex Santiago,
kom til Íslands fjórum árum seinna.
„Hann fer beint í skóla og fær
íslenskukennslu og ágæta aðstoð.
Mamma og pabbi kynntust hjá
Hjálpræðishernum þar sem þau
unnu. Mömmu tókst svo að kaupa
íbúð í Breiðholtinu og fjölskyldan
flutti þangað. Svo fæddist ég,“ segir
Kristbjörg Eva.
Hvernig er það að vera Íslendingur af
erlendum uppruna?
„Eftir því sem ég varð eldri þá upp­
götvaði ég betur og betur hvernig
kerfið lítur á innflytjendur. Sem
afgangsstærð. Kerfið hefur verið
óréttlátt og lífsskilyrði margra sem
hafa flust hingað og unnið hörðum
höndum hafa verið erfið.
Margt hefur batnað, en margt
hefur versnað. Það er meiri hjálp í
boði, en hún er fyrir útvalinn hóp.
Útlendingastofnun bregst til dæmis
stórum hópi sem hingað leitar eftir
hjálp. Hælisleitendur búa við ömur­
legar aðstæður. Geta ekki fengið
heimsóknir og fá ekki þá faglegu
aðstoð sem þeir þurfa á að halda.
Sem samfélagi ber skylda til að veita.
Það er skammarlegt,“ segir Krist­
björg Eva.
„Ég er viss um að ef mamma mín
og fleiri hefðu fengið betri aðstoð,
hjálp og ráð, þá væru þau á betri
stað andlega. Þess í stað voru þau
einangruð. Í felum. Þannig er það
oft í dag líka, sérstaklega á það við
um innflytjendur sem eru að koma
úr erfiðum aðstæðum.“
Kristbjörg Eva segist hafa upplifað
fordóma . „Fordómarnir voru bæði
gagnvart mér og mínum kynþætti.
Ég man eftir því að hafa gengið úti
á götu og þá fóru krakkar að herma
eftir öpum. Eða kalla mann illum
nöfnum. Sem lítið barn á ekki að
þurfa að heyra. Mamma lenti oft í
þessu. Í strætó, úti á götu,“ segir Krist­
björg Eva sem segir áhrif slíkra for­
dóma leggjast þungt á sálina.
„Í dag er fólk auðmýkra. Með­
vitaðra. En samt vantar mikið upp
á, fordómar eru víða í samfélaginu,“
segir Kristbjörg Eva og segir birt­
ingar myndirnar margvíslegar.
Hún upplifði líka mikið efnahags­
legt óöryggi. „Við unnum öll mikið
til að hafa í okkur og á. Ég þurfti
að fara að vinna um leið og ég gat.
Og fannst það sjálfsagt. Ég var fjór­
tán ára gömul í garðyrkjuvinnu á
vegum Reykjavíkurborgar, það var
lítill peningur en hann hjálpaði samt
foreldrum mínum sem þurftu hverja
krónu. Það var farið mjög sparlega í
það hvað var keypt í matinn og við
eyddum ekki í okkur sjálf,“ segir
Kristbjörg Eva. „Mamma vann mest,
eins og brjálæðingur. Bróðir minn
vann sem pitsusendill. Mömmu
fannst mikilvægt að við ynnum með
skóla. Hún þurfti sjálf að gera það
sem ung stúlka. Hún ólst auðvitað
upp í sárafátækt. Sem við þekkjum
ekki hér á Íslandi. Hér er fátækt. En
það er öðruvísi fátækt. Að fá að vinna
er fyrir mömmu ákveðin lífsgæði,“
segir Kristbjörg Eva.
„Mamma var einbeitt í því að gefa
okkur betri framtíð og betra líf en
hún átti sjálf. Hún varði okkur því
oft fyrir því óréttlæti sem hún varð
fyrir hér á landi.“
Kristbjörg Eva segir Breiðholtið
einna vanræktasta hverfi borgar­
innar. „Það eru svæði í Breiðholti
sem þurfa á lagfæringu að halda. Það
þarf að spýta í lófana og bæta þjón­
ustu við þá hópa sem búa við bág
kjör. Ég væri til í að sjá menninguna
blómstra, því í Breiðholti búa svo
margir kraftmiklir einstaklingar sem
eiga að fá aukinn aðgang að ákvarð­
anatöku í málefnum borgarinnar.
Hingað til hefur áherslan verið á
það að láta Breiðholtið líta vel út á
yfirborðinu. Með því að mála veggi
á blokkum hér og þar á listrænan
hátt. Þegar fólkið í mörgum þessara
blokka á ekki fyrir brýnustu nauð­
synjum fyrir sig og sína þá væri fjár­
magni borgarinnar betur varið í að
aðstoða það fólk. Ef valið stendur á
milli þess að gera málverk á blokkir
eða hjálpa íbúunum er í mínum
huga augljóst hvorn kostinn á að
velja. Og ég er viss um hvað íbúarnir
myndu velja, ef þeir hefðu val.“
Kristbjörg Eva kláraði stúdents­
próf frá Kvennaskólanum í Reykjavík
og stundar nú nám í stjórnmálafræði
í Háskóla Íslands. „Ég vissi alltaf að
ég vildi gera eitthvað tengt stjórn­
málum. Sjálfsagt tengist það upprun­
anum og sögu Ekvador. Byltingar,
mótmæli, kröfugöngur. Mig langar
til þess að taka þátt í samfélaginu og
hjálpa þeim sem minna mega sín,“
segir Kristbjörg Eva.
Eru þá stjórnmálin draumastarfið?
„Draumastarfið mitt er það starf sem
mér líður vel í, starf sem ég veit að ég
get látið gott af mér leiða í. Og ef að
stjórnmálin falla undir þá skilgrein­
ingu þá get ég sagt að það sé drauma­
starfið.
Kristbjörg segir skorta fyrirmyndir í
stjórnmálum. „Ég á enga fyrirmynd
í íslenskum stjórnmálum. Ég tengi
ekki við neinn íslenskan stjórnmála­
mann. Því þeir tengja ekki við mig og
mína fjölskyldu eða mitt hverfi. Sýna
því enga athygli.“
Kristbjörg Eva hefur komið þrisvar
til Ekvador. „Að vera í Ekvador er
eins og að vera í öðrum heimi. Þar
eru eyðimerkur og regnskógar.
Menningin og mannlífið iðar hrein­
lega. Þar er mikil fátækt. Bilið á milli
þeirra ríku og fátæku er rosalegt,“
segir Kristbjörg Eva.
Öðruvísi fátækt
í Reykjavík en Ekvador
Kristbjörg Eva Andersen Ramos er aðeins 21 ára gömul og komin í framboð fyrir Sósíal-
istaflokk Íslands. Hún er alin upp í Breiðholti. Ólst upp við efnahagslegt óöryggi og upplifði
fordóma. Hún var fjórtán ára þegar hún byrjaði að vinna til að aðstoða fjölskyldu sína.
„Ég man eftir því að hafa gengið úti á götu og þá fóru krakkar að herma eftir öpum.,“ segir Kristbjörg Eva Andersen Ramos. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON BRINK
Fullt nafn: Kristbjörg Eva Ander­
sen Ramos
Fædd: 12. júlí 1997
Foreldrar: Ines Maria Jacomé
Ramos og Sveinn Sigurvin
Andersen
Systkini: Alex Santiago Jativa
Ramos
Fallegasti staður borgarinnar:
Geldinganesið þegar sólin er að
setjast.
Býrðu yfir hæfileikum sem fáir
vita af? Það sem fáir vita er að ég
er ekki svo slæmur myndlistar­
maður.
Hver eru helstu áhugamál eða
ástríða? Ég hef mikla ástríðu fyrir
tónlist og eitt af mínum helstu
áhugamálum er að safna vínyl­
plötum, gömlum sem nýjum.
5 . M A Í 2 0 1 8 L A U G A R D A G U R34 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
0
5
-0
5
-2
0
1
8
0
4
:1
4
F
B
1
0
4
s
_
P
0
8
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
7
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
1
8
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
3
1
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 1
F
B
2
-4
0
3
8
1
F
B
2
-3
E
F
C
1
F
B
2
-3
D
C
0
1
F
B
2
-3
C
8
4
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
2
B

F
B
1
0
4
s
_
4
_
5
_
2
0
1
8
C
M
Y
K